" Μη περιμένεις η Διεθνής κοινότητα,να δει την χώρα σου σοβαρά,όταν εσύ ο ίδιος δεν σεβαστείς και δεν διεκδικήσεις,μαζί με την Πολιτεία,τις θυσίες των προγόνων σου."
Σε στιγμές που είναι δύσκολες για την χώρα μας,όπως είναι η άνοδος του Νεοναζισμού στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο Κόσμο,με τον μανδύα.....μιας "νωχελικής" και δήθεν αδύναμης Ακροδεξιάς παλινόρθωσης ,είναι ανάγκη να μπεις, με το Υπουργείο Πολιτισμού της πατρίδας μας ,μπροστάρης που θα ενώσει ,όλα εκείνα τα κομμάτια που μας χωρίζουν και αποξενώνουν,τον έναν Έλληνα από τον άλλον.Εξηγούμαι.
Προχτές γιορτάσαμε την Εθνική Παλιγγενεσία, την μνήμη της 25ης Μαρτίου 1821, που είναι η έναρξη της επανάστασης του γένους,που τίναξε τον Οθωμανικό ζυγό από πάνω μας.Πόσοι όμως γνωρίζουν,από όσους δείχνουν να εκτονώνουν το ενδιαφέρον τους, σε ζητήματα, σαν την συμφωνία των Πρεσπών,με εθνικές εξάρσεις και ευαισθησίες, όταν αγνοούν σοβαρές πλευρές της Ιστορίας μας,τις σοβαρότερες όλων, όπως είναι η ενότητα,που πρέπει να διακατέχει τους Έλληνες, αξιοποιώντας όμως την Ιστορική γνώση, ως εφόδιο και όχι ,ως "ενδιαφέρον ανάγνωσμα" προς εκτόνωση, μιας ιδιότυπης περιέργειας;Και δεν μιλάμε εδώ για το εάν έγινε η έναρξη της επανάστασης δύο μέρες πριν ή δύο μέρες μετά, όπως κάποιους δείχνει να τους απασχολεί,σφόδρα.Έχει να κάνει με την προσωπική ενασχόληση με την γνώση εκείνη ,που απαιτείται από όλους μας και όχι με την έτοιμη μασημένη τροφή,που μας δίνουν,εάν δεν θέλουμε,την αλήθεια στα Ιστορικά γεγονότα,οι "άλλοι",να μας την σερβίρουν,όπως θέλουν.
Μιλάμε για την ταραγμένη Ελληνική περίοδο,που προηγήθηκε ,της δεύτερης και οριστικής άλωσης της Πόλης,στους Οθωμανούς που έγινε την 29η Μαίου του 1453.Να θυμίσουμε πως η πρώτη άλωση της Πόλης,που προετοίμασε στην ουσία και την δεύτερη, έγινε στα 1204,με την Δ΄Σταυροφορία.Μια διαδρομή χρονική ,250 περίπου χρόνων,τότε που η μεγαλούΠολη του 1.000.000 κατοίκων,μετατράπηκε στην ασήμαντη πολίχνη των 100.000 κατοίκων συνολικά, με αδυναμία να την υπερασπιστούν,την ημέρα της άλωσης.Την περίοδο αυτή,συμβαίνει,ως αρνητικό επιστέγασμα ,η μεγαλύτερη μεταπήδηση (brain drain θα το λέγαμε σήμερα) πνευματικών προσωπικοτήτων από το Ορθόδοξο Βυζάντιο,προς την καθολική Ιταλία. Η τάση αυτή, έχει να κάνει, με τις επικρατούσες τότε ,κοινωνικοπνευματικές και οικονομικές συνθήκες,στους διαφορετικούς πνευματικούς πόλους της Χριστιανοσύνης και διόλου κρίνεται,ως επιλογή ορθότερης ερμηνείας και αποδοχής, του ενός δόγματος σε σχέση με το άλλο. Στο σημείο αυτό,η παπική Καθολική Εκκλησία,βρίσκει καλύτερους όρους προσεταιρισμού των πνευματικών προσωπικοτήτων,από αυτούς που επικρατούν στην Βασιλεύουσα,με την παροχή τίτλων,αλλά και την δημιουργία νέων πνευματικών αναζητήσεων,σε χώρους ,που αξιοποίησε ο καθολικισμός προς όφελός του,στοιχείο που διευκόλυνε όμως ,αυτήν την διαρροή.Αξιοποιεί καλύτερα,αδυναμίες τις ορθόδοξης εκκλησίας να αμύνεται σε μια γενικευμένη πνευματική επίθεση απορρόφησης ,που την βρίσκει ,πιο ευάλωτη και την καθιστά,ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τον Καθολικισμό, καθώς οχυρώνεται πίσω από ένα ιδιότυπο προστατευτισμό,που την εμφανίζει στα μάτια των λογίων και των πνευματικών ανθρώπων,οπισθοδρομική,σε σχέση με τις διαμορφούμενες συνθήκες στην Ιταλία.
Έλληνες στην συνείδηση , μεγάλες προσωπικότητες, των γραμμάτων "άλλαξαν" εθνικότητα,γιατί , έτσι ίσχυε τότε,επειδή αποδέχτηκαν, ως μόνη διέξοδο ,για την πνευματική τους διάσωσή τους και όχι μόνο ,την μετάβασή τους,στον καθολικισμό, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΝ όμως τον αγώνα τους ,για απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Οθωμανούς, από την θέση εκείνη .Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έβγαλε ποτέ η πατρίδα,ήταν αυτή,του Βασιλείου (και όχι Ιωάννη) Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, του μεγάλου διανοητή αυτής της περιόδου,που από Ορθόδοξος, οδηγήθηκε ,ύστερα από λάθος χειρισμούς της Ορθοδοξίας,στην αγκάλη των Καθολικών, όπου για δύο φορές προτάθηκε για το αξίωμα του Πάπα,στα 1455 και 1471,χωρίς επιτυχία. Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, γεννήθηκε στον Πόντο,περί το 1403,και υπήρξε μαθητής ,για μια 5ετία. του Μεγάλου Βυζαντινού φιλοσόφου Γεώργιου Πλήθωνα του Γεμιστού ,στον Μυστρά για να αναδειχτεί στην συνέχεια,σε μεγάλη μορφή του ανθρωπισμού,σε μια εποχή που ζούμε στην Ιταλία ,μια εποχή κοσμοϊστορική ,την μετάβαση από το μαύρο μεσαίωνα της "ιεράς εξέτασης",στην πνευματική Αναγέννηση της Ευρώπης. Συμμετέχει ως εκπρόσωπος,αρχικά,της Ορθοδοξίας,στην Ιστορική εκείνη συνάντηση της Φερράρας(1437-1439) στις συζητήσεις για την ένωση των δύο Εκκλησιών,που αρχικά οι απόψεις του κινούντο στις ορθόδοξες θέσεις.Σταδιακά όμως γίνεται συμβιβαστικός, προς τις καθολικές θέσης,ιδιαίτερα αποδέχεται την προσθήκη του φιλιόκβε, στο σύμβολο της πίστεως, ένα επίμαχο θέμα του καθαρτηρίου πυρός,που αποτελεί έως και σήμερα,στοιχείο τριβής με τους Καθολικούς ,που είχε όμως συνέπεια ο Βησσαρίων ,να περιπέσει σε δυσμένεια ,ως επικεφαλής της αποστολής .Την ίδια στιγμή ο πάπας Ευγένιος Δ΄,με μια έξυπνη κίνηση προσεταιρισμού του,του απονέμει ,τον Δεκέμβριο 1439,τον τίτλο του Καρδινάλιου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,για να ακολουθήσει και η απονομή και άλλων,όπως Αρχιεπίσκοπος Τούσκλων. Ηγούμενος Μονής Κρυπτοφέρνης (Grottaferata), Τιτουλάριος (Λατίνος)Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως,στοιχεία που ενέτειναν την δυσμένεια του,στην Ορθόδοξη πλευρά. Ο Βησσαρίων όμως και από την θέση του Καθολικού ιερέα δεν έπαψε ,ούτε στιγμή,να αποτελεί μέρος του Ελληνισμού της διασποράς,Μετά την δεύτερη άλωση της Πόλης στους Οθωμανούς,ξεκίνησε ένα ατελέσφορο αγώνα, με την στήριξη διαφόρων ηγεμόνων,για να ανατραπεί η Οθωμανική επικράτηση στην Ανατολή.Ταξίδεψε γιαυτό το σκοπό,σε πολλές αυλές της Ευρώπης,στην Γερμανία και την Βιέννη(1460- 61), που όμως δεν κατέληξαν θετικά. Πέθανε στην Ραβένα το 1472,μετά την τελευταία προσπάθειά του να πείσει τον Λουδοβίκο ΙΑ της Γαλλίας και να τον μεταβάλλει σε κοινωνό των απόψεών του. Είναι ανάγκη η Πολιτεία,σήμερα, να βάλει φρένο σε λάθη,που μας έρχονται από πολύ παλιά ,που σε συνεννόηση και την ανοχή της Ελλαδικής Εκκλησίας,να ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΉΣΕΙ επιτέλους,την μεγάλη αυτή πνευματική προσωπικότητα στην συνείδηση των Πολιτών στην πατρίδα μας,αφού πρέπει να πάψει ,να "χαρίζει" ,σε άλλες χώρες ,προσωπικότητες Ελλήνων.Τιμούμε την 25η Μαρτίου και είναι ευκαιρία η πολιτεία ,που την αφορά,να αποκαταστήσει τον σεβασμό απέναντι σε εκείνους ,που με το έργο τους και την στάση τους ,τίμησαν έμπρακτα τον αγώνα ,που έδωσαν οι Έλληνες ,για απελευθέρωση της πατρίδας,από το Οθωμανικό ζυγό, για να νοιώθουμε και να είμαστε όλοι εμείς σήμερα ,ελεύθεροι . Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω τα εξής ενδιαφέροντα.Στην σημερινή Ιταλία,βρίσκονται θαμμένες προσωπικότητες,που ζητούν την επιστροφή τους ,στα πάτρια εδάφη,όπως συνέβη πέρσι,με την επιστροφή,των Ελλήνων στρατιωτών που "χάθηκαν" στην Αλβανία,το 1940 κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο.Τέτοιες προσωπικότητες είναι: 1ος) Ο τελευταίος Βασιλιάς της Ιστορικής Μακεδονίας,Περσέας που πέθανε το 162 π.χ, στην Ιταλία,όπου ο τάφος του βρέθηκε εκεί το 2002,ΧΩΡΙΣ Η ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, να ζητήσει την επιστροφή του, στην χώρα μας, για να επαναταφεί ΕΔΩ.2ος) Ο Γεώργιος Πλήθωνας ο Γεμιστός,ο τελευταίος μεγάλος φιλόσοφος της Βυζαντινής περιόδου,που ετάφη στον Μυστρά το 1452 και διεσώθει το σκήνωμα του από τους Τούρκους,από τον ηγεμόνα του Ρίμινι, Σιγισμούντο Μαλατέστα,και αναπαύεται σήμερα εκεί σε μαρμάρινη λάρνακα,περιμένοντας την πολιτεία στην Ελλάδα,πότε θα το ζητήσει πίσω, για να επαναταφεί. Μόνο με τέτοιες ενέργειες,μπορεί να αναστηλωθεί το κύρος της χώρας μας διεθνώς και οι απανταχού Έλληνες θα πειστούν,πως η πατρίδα ΔΕΝ "τρώει" τα παιδιά της. Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821.
Προχτές γιορτάσαμε την Εθνική Παλιγγενεσία, την μνήμη της 25ης Μαρτίου 1821, που είναι η έναρξη της επανάστασης του γένους,που τίναξε τον Οθωμανικό ζυγό από πάνω μας.Πόσοι όμως γνωρίζουν,από όσους δείχνουν να εκτονώνουν το ενδιαφέρον τους, σε ζητήματα, σαν την συμφωνία των Πρεσπών,με εθνικές εξάρσεις και ευαισθησίες, όταν αγνοούν σοβαρές πλευρές της Ιστορίας μας,τις σοβαρότερες όλων, όπως είναι η ενότητα,που πρέπει να διακατέχει τους Έλληνες, αξιοποιώντας όμως την Ιστορική γνώση, ως εφόδιο και όχι ,ως "ενδιαφέρον ανάγνωσμα" προς εκτόνωση, μιας ιδιότυπης περιέργειας;Και δεν μιλάμε εδώ για το εάν έγινε η έναρξη της επανάστασης δύο μέρες πριν ή δύο μέρες μετά, όπως κάποιους δείχνει να τους απασχολεί,σφόδρα.Έχει να κάνει με την προσωπική ενασχόληση με την γνώση εκείνη ,που απαιτείται από όλους μας και όχι με την έτοιμη μασημένη τροφή,που μας δίνουν,εάν δεν θέλουμε,την αλήθεια στα Ιστορικά γεγονότα,οι "άλλοι",να μας την σερβίρουν,όπως θέλουν.
Μιλάμε για την ταραγμένη Ελληνική περίοδο,που προηγήθηκε ,της δεύτερης και οριστικής άλωσης της Πόλης,στους Οθωμανούς που έγινε την 29η Μαίου του 1453.Να θυμίσουμε πως η πρώτη άλωση της Πόλης,που προετοίμασε στην ουσία και την δεύτερη, έγινε στα 1204,με την Δ΄Σταυροφορία.Μια διαδρομή χρονική ,250 περίπου χρόνων,τότε που η μεγαλούΠολη του 1.000.000 κατοίκων,μετατράπηκε στην ασήμαντη πολίχνη των 100.000 κατοίκων συνολικά, με αδυναμία να την υπερασπιστούν,την ημέρα της άλωσης.Την περίοδο αυτή,συμβαίνει,ως αρνητικό επιστέγασμα ,η μεγαλύτερη μεταπήδηση (brain drain θα το λέγαμε σήμερα) πνευματικών προσωπικοτήτων από το Ορθόδοξο Βυζάντιο,προς την καθολική Ιταλία. Η τάση αυτή, έχει να κάνει, με τις επικρατούσες τότε ,κοινωνικοπνευματικές και οικονομικές συνθήκες,στους διαφορετικούς πνευματικούς πόλους της Χριστιανοσύνης και διόλου κρίνεται,ως επιλογή ορθότερης ερμηνείας και αποδοχής, του ενός δόγματος σε σχέση με το άλλο. Στο σημείο αυτό,η παπική Καθολική Εκκλησία,βρίσκει καλύτερους όρους προσεταιρισμού των πνευματικών προσωπικοτήτων,από αυτούς που επικρατούν στην Βασιλεύουσα,με την παροχή τίτλων,αλλά και την δημιουργία νέων πνευματικών αναζητήσεων,σε χώρους ,που αξιοποίησε ο καθολικισμός προς όφελός του,στοιχείο που διευκόλυνε όμως ,αυτήν την διαρροή.Αξιοποιεί καλύτερα,αδυναμίες τις ορθόδοξης εκκλησίας να αμύνεται σε μια γενικευμένη πνευματική επίθεση απορρόφησης ,που την βρίσκει ,πιο ευάλωτη και την καθιστά,ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τον Καθολικισμό, καθώς οχυρώνεται πίσω από ένα ιδιότυπο προστατευτισμό,που την εμφανίζει στα μάτια των λογίων και των πνευματικών ανθρώπων,οπισθοδρομική,σε σχέση με τις διαμορφούμενες συνθήκες στην Ιταλία.
Έλληνες στην συνείδηση , μεγάλες προσωπικότητες, των γραμμάτων "άλλαξαν" εθνικότητα,γιατί , έτσι ίσχυε τότε,επειδή αποδέχτηκαν, ως μόνη διέξοδο ,για την πνευματική τους διάσωσή τους και όχι μόνο ,την μετάβασή τους,στον καθολικισμό, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΟΥΝ όμως τον αγώνα τους ,για απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Οθωμανούς, από την θέση εκείνη .Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έβγαλε ποτέ η πατρίδα,ήταν αυτή,του Βασιλείου (και όχι Ιωάννη) Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου, του μεγάλου διανοητή αυτής της περιόδου,που από Ορθόδοξος, οδηγήθηκε ,ύστερα από λάθος χειρισμούς της Ορθοδοξίας,στην αγκάλη των Καθολικών, όπου για δύο φορές προτάθηκε για το αξίωμα του Πάπα,στα 1455 και 1471,χωρίς επιτυχία. Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, γεννήθηκε στον Πόντο,περί το 1403,και υπήρξε μαθητής ,για μια 5ετία. του Μεγάλου Βυζαντινού φιλοσόφου Γεώργιου Πλήθωνα του Γεμιστού ,στον Μυστρά για να αναδειχτεί στην συνέχεια,σε μεγάλη μορφή του ανθρωπισμού,σε μια εποχή που ζούμε στην Ιταλία ,μια εποχή κοσμοϊστορική ,την μετάβαση από το μαύρο μεσαίωνα της "ιεράς εξέτασης",στην πνευματική Αναγέννηση της Ευρώπης. Συμμετέχει ως εκπρόσωπος,αρχικά,της Ορθοδοξίας,στην Ιστορική εκείνη συνάντηση της Φερράρας(1437-1439) στις συζητήσεις για την ένωση των δύο Εκκλησιών,που αρχικά οι απόψεις του κινούντο στις ορθόδοξες θέσεις.Σταδιακά όμως γίνεται συμβιβαστικός, προς τις καθολικές θέσης,ιδιαίτερα αποδέχεται την προσθήκη του φιλιόκβε, στο σύμβολο της πίστεως, ένα επίμαχο θέμα του καθαρτηρίου πυρός,που αποτελεί έως και σήμερα,στοιχείο τριβής με τους Καθολικούς ,που είχε όμως συνέπεια ο Βησσαρίων ,να περιπέσει σε δυσμένεια ,ως επικεφαλής της αποστολής .Την ίδια στιγμή ο πάπας Ευγένιος Δ΄,με μια έξυπνη κίνηση προσεταιρισμού του,του απονέμει ,τον Δεκέμβριο 1439,τον τίτλο του Καρδινάλιου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,για να ακολουθήσει και η απονομή και άλλων,όπως Αρχιεπίσκοπος Τούσκλων. Ηγούμενος Μονής Κρυπτοφέρνης (Grottaferata), Τιτουλάριος (Λατίνος)Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως,στοιχεία που ενέτειναν την δυσμένεια του,στην Ορθόδοξη πλευρά. Ο Βησσαρίων όμως και από την θέση του Καθολικού ιερέα δεν έπαψε ,ούτε στιγμή,να αποτελεί μέρος του Ελληνισμού της διασποράς,Μετά την δεύτερη άλωση της Πόλης στους Οθωμανούς,ξεκίνησε ένα ατελέσφορο αγώνα, με την στήριξη διαφόρων ηγεμόνων,για να ανατραπεί η Οθωμανική επικράτηση στην Ανατολή.Ταξίδεψε γιαυτό το σκοπό,σε πολλές αυλές της Ευρώπης,στην Γερμανία και την Βιέννη(1460- 61), που όμως δεν κατέληξαν θετικά. Πέθανε στην Ραβένα το 1472,μετά την τελευταία προσπάθειά του να πείσει τον Λουδοβίκο ΙΑ της Γαλλίας και να τον μεταβάλλει σε κοινωνό των απόψεών του. Είναι ανάγκη η Πολιτεία,σήμερα, να βάλει φρένο σε λάθη,που μας έρχονται από πολύ παλιά ,που σε συνεννόηση και την ανοχή της Ελλαδικής Εκκλησίας,να ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΉΣΕΙ επιτέλους,την μεγάλη αυτή πνευματική προσωπικότητα στην συνείδηση των Πολιτών στην πατρίδα μας,αφού πρέπει να πάψει ,να "χαρίζει" ,σε άλλες χώρες ,προσωπικότητες Ελλήνων.Τιμούμε την 25η Μαρτίου και είναι ευκαιρία η πολιτεία ,που την αφορά,να αποκαταστήσει τον σεβασμό απέναντι σε εκείνους ,που με το έργο τους και την στάση τους ,τίμησαν έμπρακτα τον αγώνα ,που έδωσαν οι Έλληνες ,για απελευθέρωση της πατρίδας,από το Οθωμανικό ζυγό, για να νοιώθουμε και να είμαστε όλοι εμείς σήμερα ,ελεύθεροι . Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω τα εξής ενδιαφέροντα.Στην σημερινή Ιταλία,βρίσκονται θαμμένες προσωπικότητες,που ζητούν την επιστροφή τους ,στα πάτρια εδάφη,όπως συνέβη πέρσι,με την επιστροφή,των Ελλήνων στρατιωτών που "χάθηκαν" στην Αλβανία,το 1940 κατά τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο.Τέτοιες προσωπικότητες είναι: 1ος) Ο τελευταίος Βασιλιάς της Ιστορικής Μακεδονίας,Περσέας που πέθανε το 162 π.χ, στην Ιταλία,όπου ο τάφος του βρέθηκε εκεί το 2002,ΧΩΡΙΣ Η ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, να ζητήσει την επιστροφή του, στην χώρα μας, για να επαναταφεί ΕΔΩ.2ος) Ο Γεώργιος Πλήθωνας ο Γεμιστός,ο τελευταίος μεγάλος φιλόσοφος της Βυζαντινής περιόδου,που ετάφη στον Μυστρά το 1452 και διεσώθει το σκήνωμα του από τους Τούρκους,από τον ηγεμόνα του Ρίμινι, Σιγισμούντο Μαλατέστα,και αναπαύεται σήμερα εκεί σε μαρμάρινη λάρνακα,περιμένοντας την πολιτεία στην Ελλάδα,πότε θα το ζητήσει πίσω, για να επαναταφεί. Μόνο με τέτοιες ενέργειες,μπορεί να αναστηλωθεί το κύρος της χώρας μας διεθνώς και οι απανταχού Έλληνες θα πειστούν,πως η πατρίδα ΔΕΝ "τρώει" τα παιδιά της. Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου