Η Ελλάδα βγήκε από τα Μνημόνια.Η Τέχνη του“μη σχολιάζειν”και η απόφαση των Ελλήνων να μη εμπιστεύεται το φθαρμένο πολιτικό σύστημα

“Στην πολιτική υπάρχει η εκδοχή,να γκρεμίζεται γύρο σου ο κόσμος και το κόμμα που έχει συνεργήσει τα μέγιστα σ΄αυτό, να μη σχολιάζει καθόλου το γεγονός,επειδή ελπίζει πως θα ξεχαστεί και θα βγει λάδι.”

Δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια,από εκείνη την επάρατη ημέρα,όπου ο αρχηγός ενός κόμματος που είχε αναδειχθεί σε Κυβερνήτης ύστερα από εκλογές,εξάγγειλε από το όμορφο Καστελόριζο,την ένταξη της Ελλάδας, στην επιτροπεία του Δ.Ν.Τ,ότι δηλαδή ονομάζουμε σήμερα όλοι μας,Μνημόνιο.Αδυνατούσε ο Κόσμος να πιστέψει,πως η Ελλάδα,με την απόφαση εκείνη,έμπαινε στον δρόμο ενός Γολγοθά,γιατί ήταν κάτι που δεν είχε ξαναζήσει στο παρελθόν. Άλλο να το φαντάζεσαι και άλλο να το ζεις. Είδαν οι Πολίτες το εισόδημά τους να μειώνεται σταθερά και σταδιακά να χάνει το 40 με 50% της αξίας του. Δεν υπήρχε ημέρα ,εβδομάδα ή μήνας ,που να μη νοιώθουν ,ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι,την μείωση, σαν εφιάλτη να πλησιάζει, με μια ύποπτη πληροφόρηση που διαχέετο,πως επειδή είναι “πολύ υψηλό το εισόδημά τους” και καλά,θα έπρεπε αυτό να μειωθεί στα επίπεδα της Αλβανίας ,ή της Βουλγαρίας.Η πορεία δεν ήταν καθόλου εύκολη.Είχε μάλιστα επιβληθεί η άποψη,που έστρεφε τον έναν εναντίον του άλλου,πως “δεν μπορεί εγώ,που μειώνεται το εισόδημά μου στα 900 ευρώ να υπάρχει κάποιος να παίρνει 1500 ή περισσότερο;”Μ΄αυτόν τον τρόπο ετίθετο ζήτημα ισονομίας,για μειώσεις ,έτσι ώστε να βλέπει ο πολίτης,πόσα μπαίνουν στην τσέπη του γείτονα και όχι το γεγονός πως οι μειώσεις, ήταν η συνέπεια της επιβολής του Μνημονίου. Από τότε πέρασαν ημέρες πολλές ,όπου είδαν οι πολίτες ,πως το κόμμα που κυριαρχούσε 25 χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου,να πιάνει πάτο,εκείνο δηλαδή το κόμμα,που είχε την αρχική ιδέα της επιτροπείας, το είδαν να εξαφανίζεται.Και το άλλο,που είχε την ιδέα της συνέχειας των Μνημονίων,με την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας ,όπως δείχνει η εξέλιξη του πράγματος.Και τι άλλο άκουσαν οι πολίτες; Μια πληροφόρηση που έρχονταν από ακαθόριστες πηγές και έκανε λόγο,πως ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή , θα σήμαινε,το τέλος για την Ελλάδα, αφού θα την έριχνε στα βράχια.Η πορεία των δύσκολων χρόνων που βάδισαν οι Έλληνες στα Μνημόνια,3 στον αριθμό,έδειξαν, πως η Ελλάδα,χάριν της μεγάλης θυσίας των Ελλήνων,άντεξε και παρά την πολιτική αλλαγή που έγινε,δεν ισοπεδώθηκε,ούτε ήρθε το τέλος για τους Έλληνες, όπως μέρα -νύχτα μας βομβάρδιζαν τα Μέσα πληροφόρησης ,όσα υπήρξαν υποστηριχτές των Μνημονιακών επιλογών. Που όχι μόνο άντεξε,αλλά όπως δειλά δειλά,άρχισαν να παραδέχονται οι πάντες διεθνώς, η κυβέρνηση μαζί με τους πολίτες, επέδειξαν μια μοναδική αντοχή που μας οδηγεί σε κάτι που μοιάζει με ψέμα.Την έξοδο από τα Μνημόνια ,τον Αύγουστο 2ο18. Και τι άλλο είδαν οι Έλληνες,όλο αυτό το διάστημα;Πως τα κόμματα που συμμετείχαν στο έγκλημα,παρά την ένδεια της πολιτικής τους,αντί να αναγνωρίσουν τα λάθη τους,όχι μόνο προσπαθούν να τα κουκουλώσουν,αλλά όπως κάνουν τα...έξυπνα πουλιά,προσπαθούν να μετακυλήσουν αυτά τους τα λάθη,σε εκείνους που ανέλαβαν την ευθύνη εξόδου,απ αυτήν την δυσκολία. Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν,πως σ αυτήν την διαδρομή, έγιναν λάθη,ολιγωρίες και παραλήψεις από τους σημερινούς κυβερνώντες ,και δεν έχουν άδικο. Το εάν υπάρχει κάτι ,όμως ,που τους δικαιώνει,είναι πως δεν άσκησαν την δική τους πολιτική,για να την κρίνουμε.Παρέλαβαν δεσμεύσεις, που επιβλήθηκαν στη χώρα και που πρώτη ιεραρχημένη υποχρέωση ήταν η ανάγκη μετατροπής των δυσβάστακτων όρων ποδηγέτησης των πολιτών, σε πιο ανθρώπινους όρους, όπως και έγινε. Τι άλλο όμως ,είδαν οι πολίτες; Αποκαλύφθηκε μοναδικά, το προηγούμενο φθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης,αυτό που επιβλήθηκε στην χώρα ,μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο,όπου η κλεψιά,οι παράνομες συναλλαγές και η διακίνηση μαύρου χρήματος,αποτέλεσε την βάση μιας θεσμοθετημένης , “νόμιμης” απόκρυψης, αυτής της εξουσίας.Οι φοροδιαφεύγουσες ,off shore εταιρείες,έγιναν η πιο βολική πρακτική ,ώστε τους φόρους στο κράτος για τις ανάγκες του, να τους πληρώνουν,τα μόνιμα υποζύγια δηλαδή οι πολίτες και οι off shore να τους γλεντούν, με την επίπλαστη νομιμότητά τους.Και παρά τις καθημερινές καταγγελίες,από τον ενοχλητικό τύπο,για εμπλοκές τους σε περίεργες διαδρομές, ενός παράνομου χρήματος από μίζες τύπου Γιάννου Παπαντωνίου και Άκη Τσοχατζόπουλου , αποφεύγουν ακόμη και να τις αναφέρουν ,επειδή πιστεύουν,πως εάν τις αφήσουν να αιωρούνται ασχολίαστες στον αέρα,κάποια στιγμή θα ξεχαστούν.Τα σκάνδαλα της Siemens και της Novartis τα εξηγούν όλα. Έτσι η υπόσχεση,πως με “ έναν νόμο θα καταργηθούν οι Μνημονιακές δεσμεύσεις” μοιάζει σαν μια.... δέσμευση που κρίνεται καθημερινά,ως διαρκής που μεταβάλλεται σε απαίτηση για το ξήλωμα των παραφυάδων που λειτουργούν στο Ελληνικό Σύνταγμα,ως λερναία ύδρα στο πολιτικό μας σύστημα που το καθηλώνουν σε συνθήκες του προηγούμενου αιώνα. Τους σημερινούς κυβερνώντες θα τους κρίνουμε ,μετά την ολοκλήρωση της τετραετίας,όταν θα δούμε να διαχειρίζονται τα οικονομικά της χώρας,απαλλαγμένα από τις δεσμεύσεις των μνημονίων. Εδώ θα είμαστε για να τους κρίνουμε .Τι πιστοποιεί όμως πως οι πολίτες θα ανανεώσουν την θητεία τους δίνοντας τους πίστωση χρόνου, για μια νέα τετραετία; Τα παρακάτω. 1)Μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου,κανείς από την σημερινή κυβέρνηση δεν πίστευε,πριν την επιβολή των Μνημονίων,πως με το 4% που έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ,σε κάθε εκλογική αναμέτρηση,θα προέκυπτε ακόμη και σαν υποψία.......διακυβέρνησης,ύστερα από 100 χρόνια. Αυτό το γεγονός ,αποκόβει την όποια σχέση τους με την διαπλοκή και την διαφθορά,κάτι που αποτελεί το συγκριτικό τους πλεονέκτημα με το προηγούμενο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας,όπου η μίζα ήταν αναγκαίο κακό.2) Με δεδομένο των άσχημων συνθηκών,που δημιούργησαν οι πιστωτές,σε συνεργασία με το παλαιό σύστημα εξουσίας,που αγκάλιασε και στήριξε τα Μνημόνια , οι τωρινοί κυβερνώντες ,δεν τα πήγαν καθόλου,μα καθόλου άσχημα.3)Οι πολίτες αντιλαμβάνονται,τον πόνο που διαπερνά το παλαιό πολιτικό σύστημα, η απώλεια της εξουσίας,λόγο του εθισμού της στην διαφθορά,την κακοδιοίκηση και την κλοπή του ιδρώτα του κάθε πολίτη,τους ονομάζει “καθεστώς” και τους γυρίζει την πλάτη ,ανεπιστρεπτί,επειδή τους έχει ζήσει. Αυτή την επιλογή των πολιτών,μένει βέβαια να την δούμε .Οι εκλογές πλησιάζουν.

Ένα έγκλημα, που το είπαν “Φάκελο της Κύπρου”

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε πάντοτε η χώρα στην πολιτική,ήταν πως από τις Κυβερνήσεις που πέρασαν από την Ελλάδα,έρχονταν οι μεν, για να αντικαταστήσουν τους δε και να Κυβερνήσουν με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, αρνούμενες να χρωματίσουν ,το πέρασμά τους,με κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό που να μας κάνει να τους θυμόμαστε.Εάν εξαιρέσουμε ,την διαδικασία λύσης του Πολιτειακού ζητήματος,λίγο μετά την μεταπολίτευση από τον Κων.Καραμανλή,άντε και την είσοδο της χώρας,στην τότε Ε.Ο.Κ ,ουδέποτε άλλοτε,εκτός κι αν με διαφεύγει ,οι πολίτες θυμούνται κάποια πολιτική ηγεσία του τόπου, να συνδέθηκε με κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό.Θυμάται άραγε κάποιος πολίτης,κάποιον πολιτικό αρχηγό ή κόμμα,που να συνδέθηκε με λύσεις προβλημάτων μεγάλων,ή διορθώσεις λαθών; Ο λόγος μας βέβαια ,περί της διόρθωσης των λαθών του παρελθόντος, αφού λάθη που δεν διορθώνονται στην ώρα τους,ξεχνιούνται εύκολα και ιδιαίτερα όταν έχουν γίνει,σε στιγμές που τα έχει καλύψει η αχλή της σκόνης,που αφήνει ο χρόνος στο πέρασμά του και που έτσι γίνονται μέρος της ζωής μας. Επομένως καταντάει να είναι επαναστατικό και ίσως γίνεται, το επαναστατικότερο όλων,όταν προκύψει από ανάγκη(;) να ξεσκονίσουμε και να ξανακοιτάξουμε εκείνες τις στιγμές και βάλουμε ως στόχο μας να τις διορθώσουμε,με την σοφία που τις αρμόζει ,στο σήμερα. Επειδή,οι λύσεις,στα τρέχοντα προβλήματα,απαιτούν την επιστράτευση του μεγαλύτερου μέρους των δυνάμεων μας,συνήθως ξεχνάμε,πως στο παρελθόν έχουν διαπραχθεί λάθη που η συνέχισή τους συνιστά τουλάχιστον συμβιβασμό και αποδοχή.Αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην τρέχουσα πολιτική μας κατάσταση,επεκτείνεται σε όλα τα πεδία της κοινωνικής μας ζωής και συγκροτούν την συμπεριφορά μας ως πολίτες και ως έθνος που φτάνει έως και τον επιβλητικό μας Πολιτισμό και που δεν θα ήταν έτσι,εάν η εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία,ξόδευε κάθε φορά και λίγο από τον χρόνο της, για να σκύψει με περίσκεψη πάνω στα σοβαρά προβλήματα,που το παρελθόν έχει μεταφέρει στις πλάτες μας,με σκοπό να αποκατασταθεί η αλήθεια του.Όχι η δική μου,ούτε η δική σου,αλλά όλων μας. Αναρωτιέμαι ,εάν θα μπορούσαν να αναθαρρήσουν, στις μέρες μας,εκείνοι οι αναθεωρητές της Ιστορίας,πως οι Γερμανοτσολιάδες,οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες που πλούτισαν,σε βάρος των ανήμπορων και των κατατρεγμένων,όταν βεβαιωμένα,για ένα τενεκέ λάδι,άρπαζαν το σπίτι ή τα χωράφια του φτωχού,στην Γερμανική κατοχή......και καλά,δεν ήταν τελικά και τόσο κακοί άνθρωποι, εάν είχε υπάρξει,ένα Πανελλήνιο Συνέδριο,με την συμμετοχή όλων των πλευρών,όπου τα συμπεράσματά του,θα αποτελούσαν μπούσουλα,για την κάθε πολιτική ηγεσία και ιδιαίτερα για τους πολίτες της χώρας.Παρά τι έχουμε; Έχουμε “βιβλία” διάφορα,να μοιράζονται με τις εφημερίδες,όπου ο καθένας σαυτά γράφει,το μακρύ του και το κοντό του,από την μεριά που θέλει να τα βλέπει τα πράγματα,όταν η ζωή η ίδια,έχει δείξει,πως η Γερμανική κατοχή,ισοπέδωσε την Ελλάδα,σε σημείο,που ακόμη και σήμερα ,ανυποψίαστα,σηκώνουμε όλοι μας,το ασήκωτο βάρος της και πως ο ναζισμός δεν εξισώνεται με οτιδήποτε άλλο. Το Κυπριακό; Όλοι μιλούν πως πρόκειται για έγκλημα,εδώ και δεκαετίες.Δεν θα έπρεπε,να γνωστοποιηθεί στο Πανελλήνιο από χρόνια,σε σχέση με το τι συνέβη εκεί όπου να φανούν,όλες οι απόψεις και τα συμπεράσματά τους να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για όλους;Η δημοσιοποίηση μέρους του φακέλλου της Κύπρου στις μέρες μας,σε 4 τόμους,μέρος από τις δεκάδες τόμους που θα ακολουθήσουν,είναι η αρχή μιας συνέπειας που βάζει τα πράγματα στην θέση που πρέπει. Το κουκούλωμα,των λαθών,δεν αποτέλεσε ποτέ λύση,παρά μόνο ψευτοδίλημμα,για μια δήθεν διατήρηση της συνοχής του λαού, που τον καταντούσε συνένοχο, στην αποσιώπησή τους.Δεν μπορεί σε όλα τα πράγματα,οι πολίτες να “σέρνουν” την αλήθεια τους,σαν κλωτσοσκούφι,πότε από εδώ και πότε από εκεί. Μόνο όταν αποδοθεί η αντικειμενική αλήθεια,ηρεμούν τα πράγματα, άλλως η αποσιώπηση της ,δημιουργεί εκείνο το οποίο απευχόμαστε όλοι: εσωτερικό διχασμό. Με φρόνηση. Η σοφία ,δεν είναι κάτι που χαρίζεται,κατακτάται όμως,με επιμονή και κόπο,ιδιαίτερα όταν εκτιμηθεί η απουσία της από τα τρέχοντα και τα παρόντα, αφού αυτή μαζί με την αλήθεια,αποτελούν συστατικά για ένα ειλικρινές μέλλον. Συστατικά που η απουσία τους,μπουρδουκλώνει τους πολίτες,επειδή κάποιοι δεν σκέφτηκαν,να τους λύσουν την τροχοπέδη που τους καθηλώνει στο χτες.Μόνο όταν ,συμβιβαστούμε με τις αναγκαίες ανατροπές ,αντί μιας αλήθειας που μας βολεύει,θα δοθεί η δυνατότητα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τον μικρόκοσμό μας,για το κοινό καλό.

Οι ανοιχτές πληγές των Εθνικών μας θεμάτων

Δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνουμε ως Έλληνες πολίτες,την απουσία μιας αντιπολίτευσης,από τα σοβαρά προβλήματα,που έχει δημιουργήσει η δική της πολιτική και που μας έρχονται από ένα παρελθόν ,όταν ασκούσε η ίδια ή πολιτικά παράγωγά της , την διακυβέρνηση της χώρας. Φυσικά δεν μιλάω για την αρνητική παρακαταθήκη των Μνημονίων,που ζούμε τώρα και που είναι άγνωστες οι επιβαρύνσεις τους στις ζωές όλων μας,σε βάθος χρόνου.Μιλάω για τα εθνικά θέματα εκείνα,που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν,από μία Κυβέρνηση,που ΔΕΝ λειτουργούσε σύμφωνα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των πολιτών που ζητούσαν και ζητούν,ένα Υπουργείο Εξωτερικών,που να δείχνει με χειροπιαστά παραδείγματα γραφής,την παραγωγή μιας πολιτικής που να δημιουργεί προοπτικές και διεξόδους λύσης, αποδεκτές από την πλειοψηφία των Ελλήνων.Και δεν είναι μόνο ότι η Τουρκία νοιώθει για πρώτη φορά,να έχει απέναντί της ένα γείτονα,που παράγει αξιόλογη πολιτική.Ούτε αποτελεί φαινόμενο,πως ,ο πρόεδρός της, κος Ερντογάν,κατά την επίσκεψή του,εδώ,που διεπίστωσε τα αυτονόητα,δηλαδή πως μια χώρα που από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον πρωθυπουργό,είχαν ενιαία φωνή και κοινή θέση για την ερμηνεία της συνθήκης της Λωζάνης. Αλλά είναι που έχουμε σχεδόν καθημερινή αναφορά των Κυπριακών πολιτειακών και πολιτικών παραγόντων,που πλέκουν το εγκώμιο του σημερινού ( χθεσινού)Υπουργού εξωτερικών,σε σχέση με την αναδιάταξη διεθνώς μιας λύσης στο Κυπριακό που να είναι αποδεκτή από τον Κυπριακό Ελληνισμό. Εάν κάποιος ανοίξει το βιβλίο των Εθνικών μας θεμάτων θα διαπιστώσει την ύπαρξη πληγών που ματώνουν.Ημιτελείς καταστάσεις,δημιουργήματα μιας επώδυνης εποχής, βάθους δεκαετιών που έφτασαν έως τις μέρες μας ,σαν κληρονομιά,μιας σκοπιμότητας,που λες και έγιναν για να ταλαιπωρούν τους Έλληνες.Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις αυτήν την επιπολαιότητα . Από το ανύπαρκτο "τσάμικο "με την Αλβανία; Από το (ευρισκόμενο σήμερα,σε φάση λύσης )"σκοπιανό" με την ΦΥΡΟΜ; Τις "γκρίζες" ζώνες στο Αιγαίο; Το Κυπριακό ,πού;.Η ύπαρξη όλων αυτών των ανοιχτών θεμάτων, θυμίζει μια τέλεια απουσία,μιας πελώριας τρύπας, μιας ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής, κάποιας συγκεκριμένης διακυβέρνησης,που αντιπολιτεύεται με φούσκες το σήμερα,επειδή δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ,ούτε να παράξει πολιτική,ούτε βέβαια να δώσει λύσεις,σε προβλήματα που εκείνη δημιούργησε .Τα ανοιχτά εθνικά ζητήματα,έχουν ονοματεπώνυμο προέλευσης των δημιουργών τους,που καμιά σχέση μπορεί να μη έχουν με τους σημερινούς Κυβερνώντες , ωστόσο αποτελούν βαρίδια για την χώρα.Είναι δημιουργήματα της σημερινής αντιπολίτευσης που όχι μόνο δεν έχει συναίσθηση των συνεπειών της διακυβέρνησης της,αλλά μας απειλεί χωρίς ντροπή πως θα επανέλθει..... δριμύτερη,για να καταστρέψει την όποια προσπάθεια γίνεται ώστε να κλείσουν αυτές οι πληγές..Κάποτε θα πρέπει, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης να δουν ,πως δεν είναι αρκετό να λοιδορούν τον αρχηγό τους ,για τις γκάφες που κάνει. Δεν ψηφίστηκαν γι΄αυτόν τον λόγο από τους πολίτες, η όποια αρνητική συμπεριφορά του, εκθέτει και τους ίδιους.Δεν μπορεί η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής,να μεταβάλλεται σε άθυρμα ενδοοικογενειακό,επειδή η αδερφή μας έτυχε να"περάσει",κάποια στιγμή από το Υπουργείο Εξωτερικών,που έβλεπε τους .......Χριστοφοράκο,Καραβέλα και τα άλλα τα παιδιά της Siemens.......να περνούν. Με "δεδηλωμένες" αρνητικές αντιλήψεις,δεν παράγεις έργο,που να λύνει προβλήματα δικά σου,παρελθόντων ετών; Δεν μπορεί,όταν ο πατέρας σου αίφνης ,που επί πρωθυπουργίας του δημιουργήθηκε το "Σκοπιανό" και δήλωνε,πως "σε 10 χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει" να έρχεσαι τώρα (ως ,τί άραγε;) και να λές τα όσα λές, χωρίς στάλα γνώσης.Τότε πού ήσουν.Τα όποια προβλήματα υπάρχουν αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα,από τα Μνημόνια ,ως το Σκοπιανό,είναι δημιουργήματα μιας εποχής , της ίδιας λαθεμένης διακυβέρνησης από την Γερμανική κατοχή,έως τις μέρες μας.Αυτό που μένει ,κάθε φορά που ανοίγει ένα Εθνικό θέμα ,είναι να μας θυμίζει,όχι μόνο τους δημιουργούς του,αλλά και την κακιά ανάμνηση μιας περιόδου,που είναι ντροπή ακόμη και να την θυμόμαστε.Κάποιοι από τους βουλευτές τους θα πρέπει να τους μαζέψουν,αφού οι εκλογές πλησιάζουν και αναμένεται να είναι ,άκρως αποκαλυπτικές,για όλους μας ........

Περι του αφηγήματος της “αριστείας” και άλλων τινών.....

“Δεν είναι ανάγκη, το παιδί σου να αριστεύσει μόνο,πρέπει να υπάρξουν συνθήκες που να το κρατήσουν εδώ ,για να βελτιώσουν την δική του ζωή αλλά και της Κοινωνίας.”

Δεν υπάρχει Οικογένεια μέσα στην Ελληνική Κοινωνία, που να μη φροντίζει,ώστε οι μικροί της απόγονοι, να διακριθούν σήμερα στα μαθήματά τους,με την ελπίδα αύριο,να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες επιβίωσης σε ένα σκληρό κόσμο και έντονα ανταγωνιστικό. Δεν υπάρχει καμία.Το να ψάχνει κάποιος αφηγήματα,κύρια για να απασχολεί, επειδή ενδεχόμενα ελπίζει,πως δεν θα δούν οι Πολίτες , πως έχει συλληφθεί,με τη "γίδα στην πλάτη",είναι ένα άλλο ξεχωριστώ και σοβαρό θέμα. Ας μείνουμε όμως στο αφήγημα της "αριστείας",αφού δείχνει τόσο έντονα να τον απασχολεί.Υπάρχει έστω ένας γονιός,που δεν καμαρώνει όταν το παιδί του προοδεύει; Υπάρχει κάποιος που δεν τσιμπιέται από χαρά,όταν του πούν ,πως το παιδί του αριστεύει σε κάποιο τομέα; Δεν υπάρχει κανένας. Εάν υπάρχει όμως κάτι που απασχολεί,είναι εκείνους,που δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες,για το κάτι παραπάνω.Τις συνθήκες που δημιουργούνται και που κρύβουν συνήθως, μιά επιπλέον οικονομική δυνατότητα ώθησης.και που εδώ μπαίνει η ευθύνη της Πολιτείας,να τις καλύψει. Πουθενά,στους αναζητητές των όποιων αφηγημάτων για την "αριστεία" δεν είδαμε έστω μία αναφορά ή ανάλυση,περί των υπαρχουσών αδυναμιών, ως αιτίες,που αναπαράγουν την διανοητική ανισότητα.Πουθενά. Εάν το μεγάλο αυτό θέμα της ¨αριστείας", δεν κρύβει την εκδοχή, της αντιδιαστολής προβληματισμού,απέναντι σε μια Κυβέρνηση,που τάχα μου,δεν ενδιαφέρεται για να αριστεύσουν τα παιδιά μας, έχει καλώς.....το καταλάβαμε. Εάν όμως τίθεται στα σοβαρά,το ζήτημα,θα είχαμε να τονίσουμε τα παρακάτω: Ορισμένοι πιστεύουν στα σοβαρά,πως οι Έλληνες τρώνε κουτόχορτο.Πιστεύουν και προσπαθούν να μας πούν,πως δεν υπήρξαν στο παρελθόν ποτέ Κυβέρνηση και άρα δεν έχουν καμία ευθύνη,με τις υπάρχουσες αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος και πως ανησυχούν,ωσάν να προήλθαν από κάποια παρθενογένεση σήμερα. Ουδέποτε απασχόλησε τους διανοητές αυτούς,όχι μόνο το τι έκαναν εκείνοι ως Κυβέρνηση αλλά και κάτι αναγκαίο,ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ.οι αριστεύoντες εδώ στον τόπο τους.Θυμάται κανείς Πολίτης,να απασχόλησε στα σοβαρά,κάποια προηγούμενη Κυβέρνηση,να συνδέσει το Πανεπίστημιο με τον φυσικό του χώρο,όπως θα έπρεπε να είναι, η παραγωγή του τόπου;Αυτό το πολύ απλό,ποτέ δεν συνέβει.Παρά τι έχουμε; Αρίστους που οδηγούνται στην αλλοδαπή,εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αδυναμίας απασχόλησης, εδώ στην Ελλάδα.Κάτι που θάπρεπε να απασχολήσει ,πολλές δεκαετίες πρίν, όλους εμάς,όσους απαιτούμε καλύτερη παιδεία για τα παιδιά μας ,από το να φτάσουμε στο σημείο ,να θεωρούμε αυτήν την ανημποριά, φυσιολογική.Πως συμβαίνει λοιπόν σήμερα,εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς Οικονομική κρίσης,που ταλαιπωρεί την Ελλάδα,η NASA και τα άλλα "ευαγή ιδρύματα",της αλλοδαπής,να έχουν "τιγγάρει",από την πληθώρα αριστούχων,της Ελληνικής Εκπαίδευσης, που συνωθούνται στους διαδρόμους τους,για εξασφάλιση επιβίωσης; Υπάρχουν ευθύνες γι αυτό το φαινόμενο. από όλες τις προηγούμενες Κυβερνήσεις ,τους επινοητές των όποιων σημερινών αφηγημάτων,λες και περί αυτού να πρόκειται. Θα υπάρξουν,όμως και για τους τωρινούς,εάν δεν βάλουν ,σε μιά ορθολογιστική σειρά,αυτό το υπάρχον πρόβλημα ,που μας έρχεται ,από ένα επώδυνο παρελθόν.Ας αφήσουν στην άκρη τους προβληματισμούς τους οι αναζητητές αφηγημάτων, η Ελλάδα έβγαζε πάντα αριστεύοντες. Πολιτεία, άξια να αφουγκραστεί τις ανάγκες των Πολιτών,δεν είχαμε ποτέ στο παρελθόν, που να εξασφαλίζει για τους αριστεύοντες,αξιοπρεπείς συνθήκες επιβίωσης , ώστε να πάψουν να αναζητούν την τύχη τους αλλού και να πάψουν να νοιώθουν και να λέν, πως " η Ελλάδα ,τρώει τα παιδιά της". Επομένως στο δια ταύτα ο λόγος.

Το Δημογραφικό πρόβλημα επανέρχεται απειλητικό..................

“ Σαν δεν έχεις μαντίλι να τριφτείς ,μη περιμένεις από τον άλλον μαντίλι να σου δώσει, για να κλάψεις” "Το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωσή της,κι ας μη πολυκουβεντιάζεται." Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε,η δική μας αναφορά στο θέμα ,την Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018. Χθές επανήλθαν δημοσιεύματα για το θέμα. ( https://neaselida.gr/ellada/syglonistiki-ekthesi-tis-voylis-2-5-ekat-ligoteroi-tha-einai-oi-ellines-to-2050-eggrafo/ ) Έτσι ξανά δημοσιεύουμε εκείνο το θέμα,γιατί πιστεύουμε πως θα είναι για την Ελλάδα,πάντα επίκαιρο. Λέγαμε λοιπόν : "Δεν θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε πως η προτεραιότητα του,ξεπερνά ακόμη και τα προβλήματα που δημιούργησαν τα Μνημόνια. Το συναντάμε σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και οικονομικής μας ζωής.Από τον στρατό,την παραγωγική διαδικασία,έως και το πλέον αστείο,που αφορά, τις παιδικές φωνές, που ακούγαμε κάποτε.Σ΄εκείνα,τα μικρά “διπλά”του ποδοσφαίρου,που πρόχειρα στήναμε με δυο τούβλα,για εστίες ,που έχουν εκλείψει. Σήμερα οι νέοι μας,αργοπεθαίνουν πίσω από τα τάμπλετς,που η τεχνολογία διαφήμισε πως θα βελτίωνε την ζωή μας.Έτσι κατάντησε,αντί να ρωτάμε τον γνωστό μας,πόσα παιδιά έχει, εναγώνια ενδιαφερόμαστε για να μάθουμε εάν και πόσα τάμπλετς διαθέτει στο σπίτι του και εάν ξημεροβραδιάζονται τα παιδιά του ,πίσω απ΄αυτά.Και οι.....μάνες στο κατόπιν.Μπες μέσα σε ένα λεωφορείο και θα δεις,εάν είναι έτσι. Εξ αιτίας τους,προβλήματα που δεν είχαμε κατά νου, εμφανίστηκαν με μια καταστρεπτική δυναμική για τον τόπο. Δημιουργούνται κινήσεις επείγουσες από προοδευτικούς πολίτες,για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της “ουράς”,σε νέα προβλήματα που έχουν προκύψει (παιδική πορνογραφία,αποπλανήσεις κ.α.) Η σημασία, στους στίχους του Μπρέχτ ,πως “.......στο τέλος μας φάγανε οι κοριοί” ,βρίσκεται μπροστά μας. Τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ανάπτυξη που φανταζόμαστε ή ονειρευόμαστε, για την Ελλάδα ,εάν δεν υπάρξουν, νέοι άνθρωποι,να την αξιοποιήσουν και να την ζήσουν. Το βλέπεις και στην ποιότητα και παραγωγή Κοινοβουλευτικού έργου στην Βουλή των Ελλήνων.Από τις χιλιάδες επερωτήσεις που καταθέτουν ,ετησίως, καμία που να αφορά αυτό το μεγάλο θέμα ,δεν έχει απασχολήσει τα πολιτικά κόμματα του τόπου μας,ώστε να προκληθεί μια προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση,στη Βουλή.Εκείνο που βλέπουμε να απασχολεί, είναι ο πόνος που γεννά η απώλεια της εξουσίας και η επανάκτησή της. Όπως και ο άλλος, που βλέπουμε να απασχολεί,που είναι ,για το αν και κατά πόσο θα διατηρηθούν οι Off shore,εταιρείες που να εξασφαλίζουν τους αφορολόγητους ,πόρους τους,για τους ίδιους και τους άλλους.Λίγο τους νοιάζει εάν θα επιβιώσει αύριο η Ελλάδα. ΄Ετσι οι πολίτες ,οδηγούνται στην απαξίωση των Πολιτικών και της Πολιτικής.Προτάξεις ζητημάτων,που να κινητοποιούν τους πολίτες με μια νέα δυναμική,λείπουν από την επικαιρότητα. Τι, να την κάνουν οι πολίτες την “αριστεία”,όταν δεν θα υπάρχουν νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα ,να την αξιοποιήσουν .Σαφώς και την πρώτη ευθύνη την έχει η Κυβέρνηση.Είναι όμως η μόνη; Ούτε ο ΣΕΒ ασχολήθηκε ,στο πρόσφατο συνέδριό του,που λόγο παραγωγής θα έπρεπε,να συμπεριλάβει το ζήτημα στα θεματικά του τραπέζια.Τίποτα. Διαβάζουμε όμως, στις 4 προϋποθέσεις που βάζουν οι επικεφαλής οικονομολόγοι του, με τίτλο : “ Τέσσερεις προϋποθέσεις για επανένταξη στην Παγκόσμια Οικονομία” 1ον) Δημοσιονομική πειθαρχία,2ον)Ευέλικτη αγορά εργασίας 3) Εξαγωγικός προσανατολισμός και 4ος) Πολιτική σταθερότητα. Πουθενά δεν βλέπεις να απασχολεί τον ΣΕΒ,έστω, ως υποσημείωση, για την ανάγκη παραγωγικού διαλόγου. Σε ποιους και για ποιους,όλα αυτά; Εφεξής , ζήτημα με κορυφαίο οικονομικό ενδιαφέρον, χωρίς προτάσεις για την αντιμετώπιση του Δημογραφικού,θα είναι ελλιποβαρές στην ουσία του. Ωραία η λογική ανάπτυξης όρων,για να γεμίσουν τα ταμεία των επιχειρήσεων.Δεν θα έπρεπε όμως και οι επιχειρήσεις,ανάλογα με τις δυνατότητες τους,να σπεύσουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη;.Δεν το είδαμε αυτό ,ούτε ως προβληματισμό,για το πού οδηγείται η χώρα.Εκείνο όμως που βλέπουμε με ενδιαφέρον,είναι να διατυπώνεται η ανάγκη,μείωσης της φορολογίας,καλώς για να προκύψουν μεγαλύτερες επενδύσεις σε νέες θέσεις εργασίας,για μείωση του Φ.Π.Α ,καλώς για τον ίδιο παραπάνω λόγο,όμως προτάσεις για αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων που θα συμβάλει στην αύξηση των μελών της εργαζόμενης οικογένειας δεν είδαμε πουθενά.Βάλτε ζητήματα στα συνέδριά σας,που να απαντούν σε ζωτικούς προβληματισμούς των εργαζομένων,και όχι μόνο στο πώς θα βγουν κερδισμένες οι επιχειρήσεις σας. Δυστυχώς με τα μπούρου-μπούρου, λιγοστέψαμε και βρεθήκαμε στα όρια του αφανισμού μας. Απόφαση χρειάζεται ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ......χτές,όχι αύριο,ούτε στο μέλλον.ΤΩΡΑ ,λεβέντες......"

Η Συμφωνία των Πρεσπών και τα Γλωσσικά μορφώματα της Βαλκανικής,μέσα από μια ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ για τους περισσότερους.

"Tα πολυετή ή χρόνια Εθνικά προβλήματα,όπου έχουν αναπτυχθεί επιχειρήματα και προβληματισμοί,είναι δύσκολο να προσαρμοστούν,σε νέα δεδομένα. Οι λόγοι είναι κυρίως πολιτικοί,καθώς τα νέα δεδομένα , ανατρέπουν πολιτικές πάνω στις οποίες έχουν διαμορφωθεί αντιθέσεις, για να τις καθιστούν παρούσες στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας."


Είναι γεγονός πως η συμφωνία των Πρεσπών, ενώ ξεκίνησε αρχικά ,σαν ένα ζήτημα που αφορούσε την Ελλάδα και τα Σκόπια , σε σχέση με την ονομασία τους,με την πάροδο του χρόνου, άρχισε να συσπειρώνει και ξένους παράγοντες. Εκείνους που τους ενδιέφερε να μπει ένα τέλος, σε ένα ζήτημα που τους ανάγκαζε να ονομάζουν,την περιοχή,από πολλά χρόνια πριν ,λόγο Μακεδονικού, "πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων".Εάν κάποιος διαβάσει,την προτεινόμενη συμφωνία των Πρεσπών,αντιλαμβάνεται πως αυτή αποτελεί ,ΜΙΑ ,από τις λύσεις που θα μπορούσαν να προταθούν,καθώς για πρώτη φορά,η γειτονική χώρα αποδέχεται ζητήματα,που προηγούμενες Κυβερνήσεις της χώρας αυτής, αρνούνταν να κουβεντιάσουν. Αναγνωρίζουν,πως είναι Σλάβοι στην καταγωγή και πως καμία σχέση δεν έχουν με την Ιστορική Ελλάδα,που η Μακεδονία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ,την οποία θεωρούν αυτό που είναι ,δηλαδή ,ένα κομμάτι της Παγκόσμιας κληρονομιάς. Επειδή όμως οι αντιτιθέμενοι προς την συμφωνία των Πρεσπών,θεωρούν ότι αυτή ακυρώνει , πολλά χρόνια πολιτικής που έχουν επενδυθεί επάνω,στην διάσταση ,του θέματος με τα Σκόπια,προσπερνούν λύσεις που δίδονται από την συμφωνία αυτή ,ως μη γενόμενες,ψάχνοντας αρνητικούς παράγοντες για να πατήσουν επάνω τους,για να δικαιολογήσουν τον διαρκή τους αρνητισμό.Κατ ΄αρχήν οι περισσότεροι Έλληνες,που αντιτίθενται  αγνοούν,πως τα Σκόπια,ονομάζονται σήμερα ,στο Σύνταγμα τους "Δημοκρατία της Μακεδονίας" πράγμα που πρέπει να αλλάξουν,τώρα, σ΄αυτό, με το " Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας" ,που είναι Γεωγραφικός όρος.Ένα άλλο από τα ζητήματα,που απασχολούν είναι η γλώσσα τους,που έχει καταχωρηθεί στον Ο.Η.Ε , ως "Makedonski", τις προηγούμενες 3 δεκαετίες,όταν Κυβερνούσαν την Ελλάδα,κόμματα που σήμερα αντιτίθενται , σ αυτήν την αλλαγή,επειδή φοβούνται .όπως έχουν επισήμως δηλώσει,πως "θα διασπαστούν".Περίεργο και όμως αληθινό. Για την "ποιότητα" αυτής της γλώσσας,όμως  θα ασχοληθούμε,εμείς ,σήμερα. Επειδή  ,όμως το ζήτημα μιας Εθνικής γλώσσας,αφορά ΚΎΡΙΑ τους γλωσσολόγους,καλό είναι εάν δεν γνωρίζουμε,να μην την πειράζουμε καθόλου. Θα πρέπει όμως να θυμίσουμε,πως η γλώσσα αυτή είναι η καθομιλουμένη ,από αιώνες ,από Έλληνες στην καταγωγή, Βλάχους και Σαρακατσάνους κατά βάση, των περιοχών της Βαλκανικής, αυτούς που με μιά λέξη ονομάζουμε "Σλαβο μακεδόνες". Η πρώτη Ελληνική Κυβέρνηση,που αναγνώρισε σε Έλληνες την γλώσσα αυτή,ήταν η Κυβέρνηση Ζαϊμη, το 1928.όταν οι Έλληνες των περιοχών αυτών ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ να ταυτίζουν,για Εθνικούς λόγους, την γλώσσα τους, με αυτήν των Βουλγάρων.Επειδή όμως βρισκόμαστε σε μια πολύ ρευστή όσο και κρίσιμη κατάσταση,καθώς την ερχόμενη Δευτέρα (15/10/2018) ,οι Σκοπιανοί Βουλευτές,προσέρχονται στην Σκοπιανή Βουλή,για να αλλάξουν την ονομασία της χώρας τους ,από "Μακεδονία" σε "Βόρεια Μακεδονία", καλό θα ήταν να θυμίσουμε,ένα άνωστο,σχεδόν, Ιστορικό γεγονός,με ιδιαίτερη αξία και σημασία,σήμερα, που συνέβη,επί ποιμαντικής περιόδου 1923-1940, του Μητροπολίτη Παραμυθιάς,κου Αθηναγόρα Ελευθερίου.Την περίοδο εκείνη,στην οποία αναφερόμαστε ,ο π. Αθηναγόρας,έδωσε μεγάλο αγώνα,σε σημείο σύγκρουσης,με τον εκδότη ,της εφημερίδας "Ηπειρος",κο Κ.Μέρτζο,στην τότε προσπάθεια που είχε αναδειχθεί Πανελλαδικά,όπου διάφοροι "λεξιγνώστες" ,προσπαθούσαν να αποκαθάρουν την Ελληνική γλώσσα,από σλαβικές κυρίως,αλλά Αλβανικές και Βουλγάρικες λέξεις και φράσεις,όπου δείχνει αποστομωτικά,πως όλες σχεδόν οι "οι αλλότριες" λέξεις και φράσεις είναι καθαρά Ελληνικές.Ο π.Αθηναγόρας ,αποδεικνύει με σοβαρότατα επιχειρήματα,πως αίφνης,η λέξης "Πάρος",που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι Αλβανοί φίλοι μας,ως βάγ ή βάρ,έχει Ομηρική προέλευση,όπου μας λέει επί λέξη τα εξής:........εν αρχής, την πρωτοελληνικήν ταύτην λέξιν, ο Όμηρος την αναφέρει  " πάρος"= πρότερος,,πρωτύτερος και δή μετά του άρθρου "το πάρος" "Αεί το πάρος γε θεοί,φαίνονται εναργείς ημίν (Οδύσσεια, η 201),επίσης "πάροιθεν" σημαίνει,έμπροσθεν,πρόσθεν,πρωτύτερον (Οδύσσεια,ψ174) (Ιλιάδα,ο 227).Και εν τη Αλβανική,ήτις είναι λείψανον της πρωτοελληνικής, βάγ ή βάρ,σημαίνει το εξέχον,το πρώτιστον. " Μπάρα" = εποίησεν,εδημιούργησεν έκτισεν και τούτο πρωτοελληνική λέξις, σωζόμενη έτι,ως "μπάρακα"= κτίριον,οικοδόμημα. " Βάρις"=κτίριον,οικία, πύργος, ανάκτορο και Αλβανιστί "μπάρα"= κτίζω,ποιώ,κατασκευάζω ,λατινιστί,paro ή baro= κατασκευάζω και αλλού ".......η πρωτοελληνική λέξις "σάμος" και "σάμη" είναι τα ύψη,τα υψηλά κατεξοχήν, ο ουρανός (Στράβων 346,347), δια τούτο η περιστερά η ουρανόδρομος Samata ,πρωτοελληνιστί ελέγετο και η πλήρης ορέων Ήπειρος,υπό τον Όμηρον, Σάμη ελέγετο,όνομα όπερ σήμερον διατήρησεν,(Τ)σαμουριάν,λεγόμενη ,εκεί όπου πάλιν σήμερον, εγράφησαν σελίδας Εθνικοί Πανένδοξοι ( εννοεί το Αλβανικό έπος του 1940),ως 30.000 ετών και ουχί 3.000 μόνον,ως κατά κόρον  επαναλαμβάνουσιν κατά τας ημέρας ταύτας, μεγάλοι και μικροί ,σοφοί και άσοφοι- ότε αρχικώς εξ αυτής εξεπορεύθει, καθ΄όλον το κόσμον,το πνεύμα της ελευθερίας,του ανθρωπισμού,της θρησκείας , της γλώσσας."
Θα ήταν χρήσιμο να πούμε ,στο σημείο αυτό, πως ο π.Αθηναγόρας Ελευθερίου,πολύγλωσσος και πολυμαθής,ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ, στην σύγχρονη Ιστορία,που διετύπωσε ,περίπου 8 δεκαετίες πρίν,πως τα Εβραϊκά ,ως γλώσσα,είναι μια παραφθαρμένη Πανάρχαια Ελληνική Διάλεκτος, άποψη που μόλις το 1982,διετύπωσε ένας Εβραίος στην καταγωγή, γλωσσολόγος,ο Ιωσήφ Γιέχουντα,στο βιβλίο του " HEBREW IS GREEK" που σημαίνει " Τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά". Ήταν από τους λίγους,που αμφισβήτησαν, αν και κληρικός.το "εξ ανατολής το φώς" ,που έχαιρε ιδιαίτερα μεγάλης εκτίμησης, στον χώρο της Εκκλησίας,θεωρώντας,πως η άποψη αυτή,ήταν βλασφημία "κατά του Άγιου Ελληνικού Πνεύματος."
Είναι ενδιαφέρον συμπληρωματικά να πούμε,πως όλοι οι Σλάβοι,την γραφή τους ,που την παρέλαβαν ,την Βυζαντινή περίοδο,από τους Έλληνες αδελφούς,Κύριλλο και Μεθόδιο,μηδέ των Ρώσων εξαιρουμένων,ονομάζουν ακόμη και σήμερα " Κυριλλική γραφή".
 Κλείνοντας θα ήταν χρήσιμο να αντιληφθούμε,τους λόγους που εκδηλώνουν "ενδιαφέρον" για το Σκοπιανό,δύο παράγοντες της ευρύτερης περιοχής. η Τουρκία και η Ρωσία,στο συζητούμενο θέμα......της ονομασίας των Σκοπίων. Το ενδιαφέρον των δύο ,αυτών χωρών,δεν είναι τωρινό, αλλά κρατάει από αρκετές δεκαετίες πίσω. Η πρώτη,επιδιώκει να δημιουργήσει,ένα τόξο αποκοπής της Ελλάδος,από την περιοχή,ξεκινώντας από την Αλβανία,όπου χτίζει μουσουλμανικά Τεμένη ,περνάει στην ΠΓΔΜ,όπου " χαρίζει",στο αεροδρόμιο των Σκοπίων,ένα άγαλμα ,με έφιππο τον Μ.Αλέξανδρο,το οποίο προσφάτως αποσύρθηκε κι καταλήγει στην Βουλγαρία,όπου είναι η αλήθεια αντιμετωπίζει,πολλά προβλήματα. Η Ρωσία,ποτέ δεν είδε με καλό μάτι ,από το παρελθόν ακόμη,την διείσδυση της Ελλάδος στην Βαλκανική, αν και θεωρείται ότι είναι προνομιακός της χώρος,λόγο θέσης..Όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό,που αντιδρά, στην Συνταγματική αλλαγή του ονόματος στην γειτονική μας χώρα,από "Μακεδονία" σε "Βόρεια Μακεδονία",επειδή ακυρώνει,τις πολιτικές τους. Γι αυτό αντιδρούν στην αλλαγή του Συνταγματικού της ονόματός,αφού έτσι λύνεται ένα πρόβλημα,όχι μόνο για την Ελλάδα,αλλά είναι σε όφελος όλων των λαών ,που ζουν στην Βαλκανική.

Ο Συμβολισμός μιας διεκδίκησης.(Η 28η Οκτωβρίου,από την πλευρά των Γερμανικών επανορθώσεων).

“Νόμος : Οι πολίτες που μόνο θυμούνται και δεν ζητούν με επιμονή,την αποκατάσταση ή την πληρωμή μιας αδικίας , μέλλει να την ξαναζήσουν με διαφορετικούς όρους.”
Αισίως ,μπήκαμε στον Οκτώβριο,ένα μήνα που σημαίνει πολλά για την Ελλάδα.Από τότε που ήμουν παιδί,κάθε χρόνο την ίδια μέρα θυμάμαι,γιορτάζαμε με παρελάσεις,την 28η Οκτωβρίου,ως αποτρόπαια ημέρα μνήμης,ενός συμβάντος,που ισοπέδωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα . Ημέρα μνήμης ,όπου οι Γερμανοί του Χίτλερ(βάζοντας μπροστά την Ιταλία του Μουσολίνι),ετσιθελικά υπέταξαν την Ελλάδα και τους πολίτες της και φεύγοντας οι ορδές τους,την 12η Οκτωβρίου 1944,καίγοντας τα σπίτια τους,χωρίς λόγο , άφησαν πίσω τους ,πέρα από τους θανάτους,μεγάλο αριθμό ψυχών σε απόγνωση. 1265 ημέρες και νύχτες,βίωσαν οι Έλληνες την δυστυχία.Τόσο κράτησε η Γερμανική κατοχή.Πόσο όμως κοστίζουν οι μνήμες και άραγε αρκούν μόνο αυτές; Στην προκείμενη περίπτωση,η σημερινή Γερμανία,θεωρεί ,επειδή έκρυψε από τους πολίτες της,το μέγεθος της βλάβης,που επέφερε σε βάρος των Ελλήνων και της Ελλάδος (που όπως δείχνει τώρα ,το κάνει σκοπίμως),κάθε φορά που εγείρεται από τη χώρα μας,το θέμα της πληρωμής ,αποφεύγει με διάφορα προσχήματα να μπει σε διάλογο μαζί της ,για διευθέτηση αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας ,πετώντας την μπάλα στην εξέδρα,για καθυστέρηση.Το ζήτημα της αποκατάστασης,με τις αποζημιώσεις των παθόντων,παραμένει έτσι,ένα μεγάλο ζητούμενο. Γιατί όμως; Πόσοι κατανοούν,ότι η διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων ,δεν είναι ένα θέμα κάποιας στιγμιαίας αναλαμπής; Πόσο κατανοούν πως ,ενδεχόμενα , ΔΕΝ θα ζούσαμε την Γερμανική Κατοχή, εάν στον χρόνο που έπρεπε στο παρελθόν,έστω και καθυστερημένα,κάποια από τις Κυβερνήσεις που πέρασαν, διεκδικούσε με ένταση,τα οφειλόμενα ενός άλλου αναίτιου πολέμου,σε βάρος των Ελλήνων , από τις συνασπισμένες τότε Ευρωπαϊκές δυνάμεις; Μπορεί ο χρόνος να πέφτει πολύ μακριά απ΄το σήμερα,καθώς συνέβη πριν από αρκετούς αιώνες και που η Ιστορία καταγράφει το γεγονός ως ένα απλό αφήγημα πλέον,προς επιμόρφωση(; )Είναι άραγε ζήτημα καταγραφής του,μόνο,από τους Ιστορικούς;Λάθος μέγα,εάν πιστεύουμε κάτι τέτοιο.Η Ιστορία γράφεται για να παραδειγματίζει όλους μας και ιδιαίτερα τις Κυβερνήσεις μας.Αφορά την Άνοιξη του 1204,τότε που επιτέθηκαν στους Έλληνες,οι συνασπισμένες Ευρωπαϊκές δυνάμεις,υπό την γενική ονομασία “Φράγκοι”,όπου αφού έκλεψαν τις περιουσίες τους ,πλουτίζοντας εκείνες,διέλυσαν όλα τα στοιχεία ενός παρελθόντος,όμως, ανώτερου Ελληνικού Πολιτισμού και φεύγοντας πήραν μαζί τους πολλά από αυτά,που τα επιδεικνύουν ακόμη και σήμερα ψευδώς και με θράσος,ως στοιχεία του δικού τους Πολιτισμού.Ένα ,από τα πολλά ,είναι και το τέθριππο, που κοσμεί την είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου, στην ομώνυμη πλατεία ,της Βενετίας. Καί δεν φτάνουν τα όσα αίσχη έκαναν τότε ,υπέταξαν για αιώνες την Ελλάδα,ταλαιπωρώντας τους τότε συμπολίτες μας ,ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ,έως σήμερα. Στις διακρατικές σχέσεις,όμως, εάν δεν διεκδικήσεις και δεν πάρεις πίσω τα οφειλόμενα στον χρόνο που πρέπει,εκλαμβάνεται αυτό ,από τις χώρες που σε αδικούν και τις άλλες,ως αδυναμία και μέλλει να ξαναζήσεις,παρόμοιες στιγμές με άλλους όρους όπως συνέβη με την Γερμανική Κατοχή και τον Χίτλερ. Δεν μπορεί, ο κάθε ξυπόλυτος της περιοχής, να διεκδικεί ανιστόρητα,κάθε λίγο και λιγάκι,ίσως με κάποιον Σόρος που κρύβεται από πίσω του ,από την Ελλάδα οτιδήποτε,χωρίς κόστος για όποιον το κάνει.Αυτό θα σταματήσει,μόνο όταν γίνει συνείδηση από τις Κυβερνήσεις μας,πως εκείνες φταίνε,επειδή δεν διεκδικούν τα οφειλόμενα ,στον χρόνο που πρέπει.Πρέπει όλοι οι Έλληνες ,να κατανοήσουν,πως η διεκδίκηση,είναι υποχρέωση και να μη μεμψιμοιρούν για το ενδεχόμενο κόστος της,γιατί μόνο τότε,οι γύρο μας θα μας σεβαστούν και θα πειστούν,πως με σοβαρότητα και σε μεγάλο βάθος χρόνου αν χρειαστεί, να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά κάθε προσπάθεια,αποφυγής πληρωμής των οφειλομένων, καθώς σε άλλη περίπτωση, θα συνεχίσει να κυκλοφορεί ως ανέκδοτο στους διπλωματικούς κύκλους,πως “τους Έλληνες ,ότι και να τους κάνεις,μετά το πέρασμα κάποιων δεκαετιών,θα το έχουν ξεχάσει”.Αίφνης το ζήτημα,που αντιμετωπίζουμε ως Ελλάδα,για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από την Μ.Βρετανία να αρνείται να το πράξει,όταν μεγάλες ομάδες πολιτών της, δέχονται ότι αποτελούν προϊόντα κλοπής του Λόρδου Έλγιν,από την Τουρκοκρατία,λέει κάτι ;Ο βασικός λόγος που δεν τα επιστρέφει η Μ.Βρετανία τα μάρμαρα του Παρθενώνα,είναι γιατί πιστεύει πως θα κάμψει , στο τέλος,την απαίτησή μας,με την επίμονη άρνησή της . Πληροφορούμαστε ευχάριστα,πως για πρώτη φορά το Υπουργείο εξωτερικών,υπό τον κο Νίκο Κοτζιά,συνδέει πλέον ,την συναίνεση της Ελλάδας ,για το Brexit,με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα,κάτι που ευχόμαστε επιτέλους,να συμβεί.Το ζήτημα όμως των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας,δεν πρέπει να αποτελέσει,σε καμία των περιπτώσεων διαπραγματευτικό χαρτί,στην οικονομική κρίση,που ούτως ή άλλως οι Έλληνες, την πλήρωσαν με το υστέρημά τους,μόνοι τους.Είναι, ίσως, το μεγαλύτερο Ιστορικό γεγονός του 20ου αιώνα, για την Ελλάδα,μετά την Γερμανική Χιτλερική Κατοχή ,που την κατέστρεψε και που η σημερινή Γερμανία οφείλει να πληρώσει,ακόμη και όταν μας χτυπάει,από ευχαρίστηση για άλλα θέματα,την πλάτη. Η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων δεν έχει στόχο την σημερινή Γερμανία σε καμία περίπτωση.Είναι ύψιστη υποχρέωση της Πολιτείας αλλά και των Πολιτών της,να επιμείνουν ,έως την καταβολή τους,όχι μόνο γιατί ηθικά έτσι πρέπει,αλλά και για να μη ξαναζήσουμε παρόμοιες στιγμές.Και ο νοών νοείτω.