Ένα έγκλημα, που το είπαν “Φάκελο της Κύπρου”

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε πάντοτε η χώρα στην πολιτική,ήταν πως από τις Κυβερνήσεις που πέρασαν από την Ελλάδα,έρχονταν οι μεν, για να αντικαταστήσουν τους δε και να Κυβερνήσουν με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, αρνούμενες να χρωματίσουν ,το πέρασμά τους,με κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό που να μας κάνει να τους θυμόμαστε.Εάν εξαιρέσουμε ,την διαδικασία λύσης του Πολιτειακού ζητήματος,λίγο μετά την μεταπολίτευση από τον Κων.Καραμανλή,άντε και την είσοδο της χώρας,στην τότε Ε.Ο.Κ ,ουδέποτε άλλοτε,εκτός κι αν με διαφεύγει ,οι πολίτες θυμούνται κάποια πολιτική ηγεσία του τόπου, να συνδέθηκε με κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό.Θυμάται άραγε κάποιος πολίτης,κάποιον πολιτικό αρχηγό ή κόμμα,που να συνδέθηκε με λύσεις προβλημάτων μεγάλων,ή διορθώσεις λαθών; Ο λόγος μας βέβαια ,περί της διόρθωσης των λαθών του παρελθόντος, αφού λάθη που δεν διορθώνονται στην ώρα τους,ξεχνιούνται εύκολα και ιδιαίτερα όταν έχουν γίνει,σε στιγμές που τα έχει καλύψει η αχλή της σκόνης,που αφήνει ο χρόνος στο πέρασμά του και που έτσι γίνονται μέρος της ζωής μας. Επομένως καταντάει να είναι επαναστατικό και ίσως γίνεται, το επαναστατικότερο όλων,όταν προκύψει από ανάγκη(;) να ξεσκονίσουμε και να ξανακοιτάξουμε εκείνες τις στιγμές και βάλουμε ως στόχο μας να τις διορθώσουμε,με την σοφία που τις αρμόζει ,στο σήμερα. Επειδή,οι λύσεις,στα τρέχοντα προβλήματα,απαιτούν την επιστράτευση του μεγαλύτερου μέρους των δυνάμεων μας,συνήθως ξεχνάμε,πως στο παρελθόν έχουν διαπραχθεί λάθη που η συνέχισή τους συνιστά τουλάχιστον συμβιβασμό και αποδοχή.Αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην τρέχουσα πολιτική μας κατάσταση,επεκτείνεται σε όλα τα πεδία της κοινωνικής μας ζωής και συγκροτούν την συμπεριφορά μας ως πολίτες και ως έθνος που φτάνει έως και τον επιβλητικό μας Πολιτισμό και που δεν θα ήταν έτσι,εάν η εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία,ξόδευε κάθε φορά και λίγο από τον χρόνο της, για να σκύψει με περίσκεψη πάνω στα σοβαρά προβλήματα,που το παρελθόν έχει μεταφέρει στις πλάτες μας,με σκοπό να αποκατασταθεί η αλήθεια του.Όχι η δική μου,ούτε η δική σου,αλλά όλων μας. Αναρωτιέμαι ,εάν θα μπορούσαν να αναθαρρήσουν, στις μέρες μας,εκείνοι οι αναθεωρητές της Ιστορίας,πως οι Γερμανοτσολιάδες,οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες που πλούτισαν,σε βάρος των ανήμπορων και των κατατρεγμένων,όταν βεβαιωμένα,για ένα τενεκέ λάδι,άρπαζαν το σπίτι ή τα χωράφια του φτωχού,στην Γερμανική κατοχή......και καλά,δεν ήταν τελικά και τόσο κακοί άνθρωποι, εάν είχε υπάρξει,ένα Πανελλήνιο Συνέδριο,με την συμμετοχή όλων των πλευρών,όπου τα συμπεράσματά του,θα αποτελούσαν μπούσουλα,για την κάθε πολιτική ηγεσία και ιδιαίτερα για τους πολίτες της χώρας.Παρά τι έχουμε; Έχουμε “βιβλία” διάφορα,να μοιράζονται με τις εφημερίδες,όπου ο καθένας σαυτά γράφει,το μακρύ του και το κοντό του,από την μεριά που θέλει να τα βλέπει τα πράγματα,όταν η ζωή η ίδια,έχει δείξει,πως η Γερμανική κατοχή,ισοπέδωσε την Ελλάδα,σε σημείο,που ακόμη και σήμερα ,ανυποψίαστα,σηκώνουμε όλοι μας,το ασήκωτο βάρος της και πως ο ναζισμός δεν εξισώνεται με οτιδήποτε άλλο. Το Κυπριακό; Όλοι μιλούν πως πρόκειται για έγκλημα,εδώ και δεκαετίες.Δεν θα έπρεπε,να γνωστοποιηθεί στο Πανελλήνιο από χρόνια,σε σχέση με το τι συνέβη εκεί όπου να φανούν,όλες οι απόψεις και τα συμπεράσματά τους να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για όλους;Η δημοσιοποίηση μέρους του φακέλλου της Κύπρου στις μέρες μας,σε 4 τόμους,μέρος από τις δεκάδες τόμους που θα ακολουθήσουν,είναι η αρχή μιας συνέπειας που βάζει τα πράγματα στην θέση που πρέπει. Το κουκούλωμα,των λαθών,δεν αποτέλεσε ποτέ λύση,παρά μόνο ψευτοδίλημμα,για μια δήθεν διατήρηση της συνοχής του λαού, που τον καταντούσε συνένοχο, στην αποσιώπησή τους.Δεν μπορεί σε όλα τα πράγματα,οι πολίτες να “σέρνουν” την αλήθεια τους,σαν κλωτσοσκούφι,πότε από εδώ και πότε από εκεί. Μόνο όταν αποδοθεί η αντικειμενική αλήθεια,ηρεμούν τα πράγματα, άλλως η αποσιώπηση της ,δημιουργεί εκείνο το οποίο απευχόμαστε όλοι: εσωτερικό διχασμό. Με φρόνηση. Η σοφία ,δεν είναι κάτι που χαρίζεται,κατακτάται όμως,με επιμονή και κόπο,ιδιαίτερα όταν εκτιμηθεί η απουσία της από τα τρέχοντα και τα παρόντα, αφού αυτή μαζί με την αλήθεια,αποτελούν συστατικά για ένα ειλικρινές μέλλον. Συστατικά που η απουσία τους,μπουρδουκλώνει τους πολίτες,επειδή κάποιοι δεν σκέφτηκαν,να τους λύσουν την τροχοπέδη που τους καθηλώνει στο χτες.Μόνο όταν ,συμβιβαστούμε με τις αναγκαίες ανατροπές ,αντί μιας αλήθειας που μας βολεύει,θα δοθεί η δυνατότητα να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τον μικρόκοσμό μας,για το κοινό καλό.