Γιατί με τον Μπουτάρη;

“ Στην Ελλάδα που είναι διάσπαρτη από πλατείες, με ηρώα θυσίας στα μολώχ του Φασισμού,κάποιοι, από σκοπιμότητα με επιτήδευση,θέλουν να τα ξεχάσουμε.”

Με τον Μπουτάρη διαφωνούσα σε πολλά ,αλλά και σε κάτι προσωπικό,σε σχέση με την εμφάνιση του,παρά το γεγονός πως η εμφάνιση ,είναι δικαίωμα του καθένα μας.Δεν μου καθόταν καλά ,στα εβδομηνταφεύγα του,εκείνο το σκουλαρίκι στ΄αυτί. Δικαίωμα του,θα μου πεις ,όπως και δικό μου.Όταν όμως είδα, την στημένη και απεχθή συμπεριφορά,στο πρόσωπο του Δημάρχου της πόλης μου,το περασμένο Σάββατο, σκιάχτηκα, φοβήθηκα πως το λένε. Το γεγονός προβάλει ως στοιχείο ρήξης και σύγκρουσης με τον ιδεολογικό φασισμό,ανοιχτά πλέον . Ξύπνησαν ,σαν εφιάλτης μέσα μου ,μνήμες ,που προσπαθούσα από παιδί να ξεχάσω. Μνήμες από ένα παρελθόν,μέσα από συζητήσεις που έκανα με τον πατέρα μου και γεννούν ανατριχίλα. Μου ΄ρθε η εικόνα,που εγώ σαν παιδί με κοντό παντελονάκι,κάθε Κυριακή πρωί,αλλάζαμε γειτονιά,με τον πατέρα μου,για να μη μας δουν να αγοράζουμε την εφημερίδα “Μακεδονία”. Γιατί; Επειδή ο πατέρας μου ήταν αριστερός και ο περιπτεράς της γειτονιάς μας,ήταν ένας πρώην ασφαλίτης,που τον γνώριζε, δεν ήθελε να τον καθαρογράψει στα τεφτέρια του,ως αγοραστή της “συνοδοιπόρισσας” εφημερίδας ,όπως χαρακτήριζε το καθεστώς, την “Μακεδονία” του Γιάννη Βελλίδη. Τόση φρίκη,για ένα τόσο φυσικό πράγμα,όπως θεωρούμε πως πρέπει να είναι, σήμερα, η ενημέρωση. Θυμήθηκα την “τετράγωνη”. Εκείνη την ιδιαίτερη σφραγίδα,σε τετράγωνο σχήμα,που επινοήθηκε για μια και μοναδική φορά, για να ξεχωρίζει, προκειμένου να τσουβαλιάζουν στα ξερονήσια,τον κάθε αριστερό που δεν την είχε, σφραγισμένη στο εκλογικό του βιβλιάριο. Τότε που η φουκαριάρα η μάνα μου ,με την επίδειξή της,ξεφορτωνόταν με ανακούφιση,τον κάθε ασφαλίτη που ερχόταν στο σπίτι μας ,για έλεγχο.Ναι,έτσι γινόταν τότε,ξαφνιάζονται οι νεώτεροι και δακρύζουν, όταν το ακούν,όμως είναι η αλήθεια, γινόταν τακτικός και απροειδοποίητος έλεγχος, από τους ασφαλίτες,στα σπίτια των αριστερών.Τότε που μια τετράγωνη σφραγίδα,ήταν η σωτηρία μας. Έμαθα λοιπόν,τότε,για τη μάχη που έδωσε, ο παππούς μας ο Γιάννης με τον πατέρα μου,έως την τελευταία στιγμή,προκειμένη εκείνη ειδικά την φορά ,να πάει να ψηφίσει,καθώς η εντολή που είχε δοθεί από το κόμμα,ήταν να μη πάει να ψηφίσει,κανείς.Το έκανε με βάρος συνείδησης και καρδιάς,μη μπορώντας έκτοτε να περάσει το κατώφλι του καφενείου.Το πραγματοποίησε μετά από χρόνια. Έσωσε όμως το σπίτι του. Θα μου πεις,τι τα θυμάσαι όλα αυτά,αφού είναι μπαγιάτικα κουλούρια . Δεν μπορείς να μη το κάνεις,όμως,όταν όλες οι πλατείες στην Ελλάδα είναι διάσπαρτες ,με πλάκες Μνήμης,όπου είναι γραμμένα όλα τα ονόματα της θυσίας,της περιοχής,από εκτελεσμένους που άφησε πίσω της,η λαίλαπα του φασισμού κατά την Γερμανική Κατοχή. Και δεν μπορεί αυτοί που ευθύνονται και είναι οι συνεργάτες των Γερμανών,οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες ,αντί να ψάχνουν χώρο να κρυφτούν από ντροπή, να έχουν ξεθαρρέψει,εκμεταλλευόμενοι την διάθεσή μας να ξεχάσουμε,μα κυρίως αξιοποιώντας την ανοχή συγκεκριμένων κομμάτων,να μας κουνάνε το δάχτυλο , απειλώντας πως θα επανέλθουν. Είχα πει κάτι κάποτε,που το πιστεύω ακόμη πως ο φασισμός στην Ελλάδα, δεν μπορεί να έχει καμία τύχη,αφού επανέλθει στην κανονικότητα η οικονομία της χώρας.Την προσπάθεια που κάνουν κάποια κόμματα,για να εισάγουν τον φασισμό από την πίσω πόρτα ,δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε,να συμβεί,επειδή έχουν την ανάγκη των ψήφων τους. Με το θηρίο δεν παίζουμε,ακόμη κι όταν αψήφιστα και ανιστόρητα νομίσουμε ,πως από αντίδραση, εάν το ενισχύσουμε, θα τιμωρήσουμε εκείνους που συνέβαλαν,στην ντροπή των Μνημονίων. Μη τα μπερδεύουμε όμως τα πράγματα. Άλλο είναι να καταψηφίζεις ένα κόμμα,επειδή σου έκανε την ζωή μαύρη και άλλο να ενισχύεις ένα θηρίο επειδή πιστεύεις ότι τους τιμωρείς.Τρίβει τα χέρια της η αντίδραση ,από μια τέτοια λογική. Έτσι ,την ενισχύεις. Και ξέρεις γιατί ακόμη; Επειδή δεν το χουν σε τίποτα να σου πουν,πως: “Τι θέλεις και την ψάχνεις με τα Μνημόνια,αφού αποτελούν , χτεσινά ξινά σταφύλια”,Όλα τα είδαμε να συμβαίνουν,γιατί να μη δούμε να συμβαίνει και τούτο. Ο Μπουτάρης λοιπόν ,που δεν ψήφισα,είναι ο Δήμαρχος που έβαλε σε τάξη τα οικονομικά του Δήμου Θεσσαλονίκης ,στέλνοντας στην Δικαιοσύνη την προηγούμενη Δημοτική αρχή και που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΆΜΕ ΟΤΙ ,ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ . Είναι ο Δήμαρχος που έκανε τον Θεσσαλονικιό επαγγελματία που ζει από τον Τουρισμό, να κοιτάζει μετά τον καιρό και την .....Θάλασσα. Γιατί; Είναι ο μόνος Δήμαρχος,που βρήκε τον τρόπο, να πλευρίζουν το λιμάνι τα κρουαζιερόπλοια και να αδειάζουν Τουρίστες,με γεμάτα πορτοφόλια ,για να επισκεφτούν και να γνωρίσουν την πόλη. Ξαφνικά όλοι αναγνώρισαν πως η Θάλασσα της Θεσσαλονίκης,δεν είναι μόνο η υπέροχη παραλία της,που απλώνεται κατά μήκος της πόλης.Μπορεί να είναι και η ζωή και το οξυγόνο της ,για την οικονομία της,όπως συμβαίνει σε κάθε τόπο και νησί στην Ελλάδα,που τα περιβάλει η θάλασσα.Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε,πως η γλώσσα που μιλά, βρίθει από παρεξηγήσιμες αλληγορίες,όπως τις μεταφέρουν τα ΜΜΕ,όμως στο τέλος ενισχύουν αυτό που έχει ανάγκη η πόλης και είναι η οικονομία του. Εξωτερική πολιτική δεν ασκεί ποτέ στην χώρα κανένας δήμαρχος.Υπάρχει η υπεύθυνη Κυβέρνηση που το κάνει και μάλιστα εξαιρετικά.Επομένως εκείνο που αποτελεί ορόσημο,είναι η συγκέντρωση στήριξης προς τον δήμαρχο την επόμενη μέρα,κόντρα στις ανεγκέφαλες συμπεριφορές,που δεν κάλυψαν τα Μέσα επικοινωνίας,από σκοπιμότητα. Ανάμεσα τους,υπήρξαν επαγγελματίες που ζουν από τον Τουρισμό,αλλά και πολίτες που εννοούν,πως τα τρίκυκλα, ως φιλοσοφία ζωής,δεν αποτελούν ματρακάδες συγκρίσιμους με σημερινούς τεχνολογικούς όρους,αλλά την σχέση ανόρθωσης και σύνδεση του ,με ένα φοβικό παρελθόν που οι Γκοτζαμάνηδες,αποτελούσαν φετίχ του. Έτσι βάζει σε σκέψεις ,τον κάθε Πολίτη,που δεν τον ψήφισε.

Μέγα, το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΘΟΣ,να εορτάζουμε,την Άλωση της Πόλης, την 29η Μαίου.......

Αποτελεί,μέγα ιστορικό λάθος, να εορτάζουμε την Άλωση της Πόλης,την 29η Μαίου, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ,καθώς σε ιδιαίτερα σημαντικά Ιστορικά γεγονότα, όπως η Άλωση,η έννοια του ιστορικού λάθους,δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο και πάντα,σε μιά ημερολογιακή απόκληση. Μπορεί να εντοπίζεται και στο πεδίο,ενδεχόμενα, της “λαθεμένης στόχευσης”,που είναι το σημαντικότερο,ως ημέρας Μνήμης, του συγκεκριμένου συμβάντος.Ιδιαίτερα που η Άλωση της Πόλης,στους Οθωμανούς,συγκλώνισε,όταν συνέβει,όλο τον γνωστό τότε Κόσμο και σήμανε για την Ελλάδα και τους Έλληνες,όπου γής, μιά πολυαιώνια, περιπέτεια και κατάπτωση,μιά αφετηρία πολλών κακών,που κουβεντάζονται ακόμη και σήμερα,όπως ήταν φυσικό,από τον Ελληνισμό. Απο τα παιδικά σχολικά βιβλία μάθαμε και εξακολουθούν να μαθαίνουν ακόμη και τα παιδιά των παιδιών μας,πως σαν σήμερα έγινε η Άλωση της Πόλης,ωσάν να έγινε ΜΙΑ Άλωση, που ήταν και καθοριστική. Εκείνο που δεν μαθαίνουμε,είναι,πως έγιναν ΔΥΟ Αλώσεις και που η 1η ιδιαίτερα, δημιούργησε όλες τις δυσάρεστες προϋποθέσεις για την 2η και οριστική Άλωση στους Οθωμανούς. Είναι ωσάν να απεβίωσε ένα προσφιλές μας πρόσωπο,που οι οικείοι του,ΑΓΝΟΟΥΝ όταν τους ρωτούν,για τους ιδιαίτερους λόγους της αποβίωσης του,αφού το γεγονός συνέβει,έτσι κι αλλοιώς και δεν απαιτεί την ανάγκη ιδιαίτερης υπόμνησης. Οι πραγματικοί όμως λόγοι αυτής της απώλειας;
Την 12η, προς 13η Απριλίου 1204, έγινε η 1η Άλωση της Πόλης,από τις συνασπισμένες τότε Ευρωπαϊκές ηγεσίες (με την Δ΄Σταυροφορία),όταν το Βυζαντινό κράτος,όπως βεβαιώνουν οι Ιστορικοί, “ είχε πάψει να τους εξυπηρετεί”.Κατ΄ αυτήν, αφού άρπαξαν, όλους τους οικονομικούς πόρους των Ελλήνων Πολιτών του Βυζαντίου μοιράζοντας τους μεταξύ τους ,λεηλάτησαν τις εστίες τους και την Πόλη τους,απογυμνώνοντάς την από κάθε αξιόλογο μνημείο και έργο του τότε και του πολυαιώνιου Πολιτισμού τους. Και δεν αρκέστηκαν μόνο σ αυτά.Διαμέλυσαν και την χώρα τους,έως την Κρήτη, εγκαθιστώντας για αιώνες (2,5 αιώνες, και 7 έτη) Λατινογενείς ξενόφερτες ηγεσίες, διαμορφώνοντας έτσι στους Έλληνες Πολίτες,ένα έντονο αντιλατινικό πνεύμα,εξ αιτίας της πολυαιώνιας αυτής ,ταλαιπωρίας που υπέστησαν. Μετέβαλλαν, έτσι και μ’αυτόν τον τρόπο,μιά ακμάζουσα Πόλη ,του 1.000.000 και πλέον κατοίκων, στην μικρή και ασήμαντη πλέον πολίχνη ,των 80 με 100.000 ψυχών,τις ημέρες της 2ης και οριστικής Άλωσης ,στους Οθωμανούς. Πράγμα που σημαίνει πως εάν δεν είχε υπάρξει ,η 1η Άλωση ,δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα είχαμε την ατυχή εξέληξη, της 2ης .
Η έννοια της Μνήμης ,στο οργανόγραμμα μιάς Πολιτείας των Εθνικών επετείων,έχει την σημασία πως,πέραν της υπενθύμισης σημαντικών ιστορικών γεγονότων ,έχει και την ανάγκη να λειτουργήσει η συγκεκριμένη μέρα του εορτασμού, κι ως ηθικό δίδαγμα ,για την αποτροπή ενδεχόμενων ,παρόμοιων αρνητικών φαινομένων, στο μέλλον. Στοιχείο ,που η σημερινή ημέρα , ΔΕΝ την υπηρετεί και απαιτεί την συμπλήρωσή της,εάν όχι την διόρθωση, με τις παραπάνω αναφερόμενες ημέρες ,12η και 13η Απριλίου.

Δεν πηγαίνουμε σε εκλογές,ούτε τις κερδίζει η Ν.Δ.Ποιοί οι λόγοι;

“ Δεν νοείτε, αρχηγός κόμματος που προαλείφεται για πρωθυπουργός,να έχει εγκαταλείψει τους πολίτες που τον ψηφίζουν,για τα μάτια του κεφαλαίου και των off shore εταιρειών.”

Συνήθως,τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης,όταν θεωρεί πως οδεύουμε σε εκλογές,γίνονται επιθετικά και πειστικά,σε σχέση με το αντίπαλο δέος που είναι η Κυβέρνηση,στα ζητήματα εκείνα που ενδιαφέρουν τους πολίτες,γιατί κακά τα ψέματα,μόνο εκείνοι ψηφίζουν και εκλέγουν τις Κυβερνήσεις και όχι τα συμφέροντα.Αντί αυτού ,όμως,εκείνο που έχουμε από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολιτεύσης,μονίμως είναι,“αφηγήσεις”.Τι απαντά αίφνης ,στο μεγάλο θέμα που καίει τους πολίτες,που είναι τα Μνημόνια; Τίποτα.Άκρα του τάφου σιωπή.Είναι απαγορευτικό,επειδή έτσι έχει επιλέξει,να μην το συζητά γιατί δεν συμφέρει,αυτό το μεγάλο έγκλημα,όπως το θεωρούν οι πολίτες. Αμέσως μετά την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος,από τον νέο αρχηγό,αντί να γίνει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση των πραγματικών δεδομένων,που οδήγησαν σε ήττα σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και μείωση της στήριξης του κόσμου,που επέλεγε εκλογικά την Ν.Δ,τα προηγούμενα χρόνια ( η αξιωματική αντιπολίτευση ηττήθηκε σε 2 συνεχόμενες Εθνικές εκλογές μέσα στο 2015,με σημαντικότατη μείωση του εκλογικού της ποσοστού), είδαν οι πολίτες, να περιορίζεται ο αρχηγός,στο ανεδαφικό σύνθημα, “εκλογές τώρα”. Σαν απάντηση ,στο πιεστικό αυτό ζήτημα που ετίθετο σχεδόν σε καθημερινή βάση,είδαμε την Κυβέρνηση,να απαντά χαλαρά και σε όλους τους τόνους,πως οι εκλογές ΔΕΝ θα γίνουν νωρίτερα από τον φθινόπωρο του 2019. Ακολούθως,επειδή η απαίτηση αυτή ,δεν εκπληρώθηκε,άλλαξε το αφήγημα πως “μ΄αυτήν την κυβέρνηση,καταστρέφεται η χώρα”. Εκείνο όμως που είδαν και ένιωσαν οι πολίτες είναι την Κυβέρνηση,να αγωνίζεται να ελαφρύνει όσο μπορεί,ανεξάρτητα πόσο τα καταφέρνει ,για να καταστήσει περισσότερο ανθρώπινο,το βάρος των Μνημονίων,που Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ,επέβαλαν ,ως δήθεν ανάγκη για τους πολίτες. Μάλιστα,όποιες και όσες πλατφόρμες ανοίξουν στο διαδίκτυο ,για ελάφρυνση των πολιτών από οικονομικά βάρη του παρελθόντος,όπως είναι τα δάνεια του πρώην ΟΕΚ, αυτά εντάσσονται στο νέο αφήγημα της,πως “ για να το κάνει αυτό η Κυβέρνηση,οδεύουμε σε εκλογές”.Ενώ δηλαδή,έχουμε δράσεις από την πλευρά της Κυβέρνησης, αντίστοιχα ως απάντηση από την πλευρά της Ν.Δ (όχι εάν γίνονται καλώς η κακώς η αν χρειάζονται βελτιώσεις ) ,έχουμε “αφηγήσεις” η αναφορές, αμφιβόλου αποτελεσματικότητος .Γιατί όμως όλα δείχνουν,πως ΔΕΝ πηγαίνουμε σε εκλογές ,ΤΩΡΑ. Εκτιμάται,πως η όποια επίκληση επιχειρημάτων περί αυτού,γίνεται προκειμένου η Ν.Δ να συντηρεί, μ΄αυτόν τον τρόπο,την οργανωμένη βάση των οπαδών της σε εκλογική ετοιμότητα. “Παίζουν” πολλά ζητήματα που είναι ανοικτά,που ΔΕΝ δικαιώνουν τις ευχές της αντιπολιτεύσης για άμεση προσφυγή στις κάλπες.Το σκάνδαλο της Novartis ,αίφνης βρίσκεται στην οδό της δικαιοσύνης προς διερεύνηση,σε σχέση με το άν υπάρχουν ευθύνες,στην εμπλοκή 10 κορυφαίων Ελλήνων Πολιτικών,που προστατευόμενοι μάρτυρες,τους συνδέουν με αυτό.Το επίσης ,σοβαρό θέμα,της τελικής ονομασίας των Σκοπίων,χρειάζεται όπως δείχνουν τα πράγματα,αρκετά ακόμη βήματα για να κλείσει. Η έξοδος από τα Μνημόνια,χρονικά τοποθετείται από την Κυβέρνηση,αλλά και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, στον Αύγουστο 2018,να βαδίζουν,προς την εκπλήρωσή τους. Και μόνο από αυτό το γεγονός,προκύπτει,πως,χωρίς τις αγκυλώσεις που επιβάλουν οι δανειστές,θα κριθεί η πολιτική του κόμματος που Κυβερνά, στους πολίτες,χωρίς τους περιορισμούς που εκείνοι,επιβάλουν.Αυτό εξηγεί,πως θα χρειαστεί χρόνος προκειμένου αυτή η Κυβέρνηση,να δείξει πως εννοεί την διακυβέρνησή της,χωρίς τους περιορισμούς τους σε οτιδήποτε.Έτσι καταλήγουμε,πως, εκλογές δεν μπορούν να γίνουν νωρίτερα,από τον φθινόπωρο του 2019,προκειμένου να πείσει η Κυβέρνηση,πως κάτι έχει αλλάξει. Και εδώ δεν αρκούν τα “μαξιλαράκια”,των δημοσκοπήσεων,που δίνουν αέρα διακυβέρνησης ,καθώς αποτελούν κακό σύμβουλο, αφού παράγουν εφησυχασμό επικράτησης,ούτε το πρόθεμα του νέου “αφηγήματος” ,πως βαδίζουμε σε μείωση των συντάξεων,από 1-1-2019,όταν έχει αποδειχθεί,πως η οικονομία, έχει προσπεράσει τις όποιες δυσάρεστες προβλέψεις της,και είναι θέμα χρόνου ,η κατάργηση αυτών των δεσμεύσεων,που έγιναν σε δύσκολες εποχές,όπου ακόμη δεν είχαν προκύψει τα ζητήματα των “υπέρ πλεονασμάτων”,που εμφανίζει η Ελληνική Οικονομία. Όμως η προ αλοιφή για διακυβέρνηση δεν μπορεί να γίνεται με “αφηγήσεις”. Δείγματα και προτάξεις, εφαρμόσιμων πολιτικών,ζητούν οι πολίτες,χωρίς να δημιουργούν ερωτηματικά,για τις πραγματικές προθέσεις,του υπό εκκόλαψη πρωθυπουργού.Με βάση την υπάρχουσα κατάσταση και ως ερμηνεία,το κόμμα της αξιωμ. αντιπολιτεύσεως,δείχνει να ΜΗΝ ασκεί ουσιαστική πολιτική,αλλά να εξαντλεί τα όποια επιχειρήματά της,στο επίπεδο των “αφηγήσεων”.Μάλιστα σε περιπτώσεις που αναγκάζεται,εξ αιτίας της συμμετοχής του αρχηγού,σε Συνέδρια, να επισημαίνει,χωρίς να εξηγεί τους λόγους,την ανάγκη ,για περικοπές προσωπικού στον Δημόσιο Τομέα,αλλά και να μιλά στην ουσία για διατήρηση των πολιτικών των Μνημονίων. Οι πολίτες έτσι νοιώθουν να έχουν εγκαταλειφθεί στην μοίρα τους.Μονίμως αυτό που βλέπουν είναι υπεκφυγές και παρεκκλίσεις από την διεθνή εικόνα της χώρας,που ανακτά σταδιακά τα ερείσματά της και την προσπάθεια υπαγωγής της σε μια μανιοκαταθλιπτική εικόνα μιζέριας,που προσπαθεί,ο αρχηγός να διαμορφώσει. Η συνεχής αναφορά του “στην χειρότερη Κυβέρνηση,που πέρασε ποτέ από την χώρα” παραπέμπει σε μια τέλεια αντίθεσή ,με τον διεθνή παράγοντα,για το αν και κατά πόσο ,μπορεί να δει ,ορθά τα γεγονότα. Αυτό έχει σαν συνέπεια,να χάνει διαρκώς τα διεθνή του στηρίγματα και να εκτίθεται ανεπανόρθωτα.Εκείνο που βλέπουν οι πολίτες,είναι πως το μόνο που απασχολεί την Ν.Δ,είναι η διατήρηση και διάσωση,του έως σήμερα υπάρχοντος νομικού πλαισίου που εξασφαλίζει,την διατήρηση των off shore εταιρειών,την μη κατάθεση του πόθεν έσχες,των πολιτικών αρχηγών, κ.ά. Όπως δείχνει,η αύξηση του κατώτατου μισθού της ανέχειας, των εργαζομένων,δεν την απασχολεί καθόλου,αφού θυμίζει,πως εκείνη ως Κυβέρνηση τον μείωσε. Όμως με τέτοια ένδεια πολιτικής,προς τους αδύναμους, δεν είναι υπερβολή να πιστεύει,ότι θα επιλέξουν να τον στηρίξουν εκείνοι,όταν βρεθεί στην ανάγκη τους;

Η ανάγκη αυτοελέγχου των δημοσκοπήσεων,από τις ίδιες τις εταιρείες που τις διαμορφώνουν.......

“ Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και βαθύτερη εκτίμηση στους πολίτες,στις μέρες μας,από τον παράγοντα εκείνο που ακούει στον όρο ΑΞΙΟΠΙΣΤΊΑ. Τον ψάχνουν και ζητούν να τον διακρίνουν,με κάθε τρόπο και σε κάθε εκδήλωση της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.”

Ένας παράγοντας,δίπλα στις πολλές εκδηλώσεις της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής,είναι και οι δημοσκοπήσεις πάσης μορφής ,μα ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν την καταγραφή της δυναμικής των κομμάτων.Την απήχηση που έχουν στην κοινωνία μας .Ο λόγος έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός,πως,όταν και εάν μια εταιρεία,προβάλλει αποτελέσματα για την προτίμηση των πολιτών στα κόμματα,σε μια δημοσκόπηση,με στοιχεία που δεν είναι ακριβή,μπορεί αυτή να οδηγήσει,προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση πολίτες,που έως την τελευταία στιγμή,δεν έχουν αποφασίσει,προς τα πού θα κατευθύνουν την ψήφο τους.Είναι η λεγόμενη “αδιευκρίνιστη ψήφος”που στις περισσότερες δημοσκοπήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό,γιαυτό και ενδιαφέρει. Η αναζήτηση αυτή,δεν σχετίζεται ,ούτε αφορά εκείνες τις εταιρείες που σέβονται το αντικείμενό τους και κάνουν σωστά την δουλειά τους, αλλά με όσες λίγες έχει καταγγελθεί,πως αποτελούν “φυτευτές εταιρείες”,που κύριο στόχο έχουν να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες με τεχνητά δεδομένα,που δημιουργούν συγκεκριμένοι κομματικοί μηχανισμοί,προκειμένου να αξιοποιούν ,αποτελέσματα, για ίδιο κομματικό όφελος. Πώς όμως ,μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο,όταν μια εταιρεία δημοσκοπήσεων,δείχνει να είναι καθόλα νόμιμη,ως προς το τυπικό μέρος της λειτουργίας της,αλλά σε ότι αφορά,το αποτέλεσμα της δουλειάς της,που είναι οι δημοσκοπίσεις,εμφανίζει κομματική προτίμηση,που κύριο στόχο έχει, να κατευθύνει τους πολίτες; Ενδιαφέρον, ως παράδειγμα ,κρίνουμε να καταθέσουμε το δημοψήφισμα 2015, για συγκεκριμένους λόγους. Υπήρξαν λοιπόν κάποιες εταιρείες δημοσκοπήσεων τότε,που πληροφορούσαν με κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, τους πολίτες,έως τις τελευταίες μέρες και ώρες,πως “με βάση τις μετρήσεις τους,θα έχουμε,μια “στήθος με στήθος” αναμέτρηση,με οριακό προβάδισμα του “όχι” σε σχέση με το “ναι”. Είχαμε όμως ως βούληση των πολιτών στην εκλογική κάλπη,ένα αποτέλεσμα που ξαφνιάζει,αν αναλογιστούμε και τις παραπάνω εκτιμήσεις ,που όμως με βάση τα τελικά αποτελέσματα ,του Υπουργείου Εσωτερικών:το ΝΑΙ πήρε το 61,31% και το ΟΧΙ το 38,69% των ψήφων, ένα καθόλου δηλαδή “στήθος με στήθος” εκλογικό αποτέλεσμα ,όπως μας πληροφορούσαν οι εν λόγο εταιρείες. Το ζητούμενο εδώ,δεν είναι μόνο,εάν οι δημοσκοπήσεις εκείνες ήταν ακριβείς,αλλά εάν υπάρχει μηχανισμός ,από τις ίδιες τις εταιρείες,που να επιβραβεύουν έμπρακτα,όσες είναι ακριβείς στα αποτελέσματά τους η να τιμωρούν,ακόμη και με αφαίρεση της αδείας τους, εκείνες που αποδεδειγμένα,λόγο επαναλαμβανόμενων εκτιμήσεων,βρίσκονται μονίμως έξω από τα αποτελέσματα,με προκλητικό τρόπο.Η λογική,πως η επιβράβευση,έρχεται από μόνη της,παράλληλα με το αποτέλεσμα,δεν είναι αρκετή,καθόσον αυτό που μένει στο θυμικό του κάθε πολίτη,που το γενικεύει,είναι,πως οι δημοσκοπήσεις,έχουν ως κύριο σκοπό τους,την στροφή του πολίτη και καθοδήγηση του,προς κάποια κατεύθυνση και όχι όπως πρέπει να αποτελεί,δηλαδή, την συνισταμένη μιας αντικειμενικής έκφρασης γνώμης των πολιτών.Ζούμε σε εποχές ,που ζητάμε όλο και περισσότερο,την λιγότερη Κυβερνητική παρέμβαση,σε όλα.Δεν θα έπρεπε επομένως,αντί να ζητούμε από την Κυβέρνηση,να θέσει διαφανείς όρους λειτουργίας στις εταιρείες δημοσκοπήσεων,οι ίδιες οι εταιρείες που τις ενδιαφέρει πρωτίστως,να λειτουργήσουν με όρους αυτοελέγχου; Δεν είδαμε όμως έως σήμερα,από το κορυφαίο όργανο,που τις εκπροσωπεί,την σύσταση και λειτουργία πειθαρχικού μηχανισμού,που να παραπέμψει κάποια εταιρεία με το ερώτημα της αφαίρεσης αδείας λειτουργίας της,λόγο της ασυνεπούς της λειτουργίας,σε σχέση με αποδεκτούς κανόνες.Το φαινόμενο,ίσως να αποτελούσε,εσωτερική υπόθεση της Ελλάδος,εάν δεν ωθούσε,στην διαμόρφωση μιας διεθνούς αρνητικής γνώμης,για την χώρα που συμβαδίζει,με την γνώμη που έχουν οι πολίτες για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων.Οι ξένες χώρες,δεν εμπιστεύονται,τις Ελληνικές εταιρείες δημοσκοπήσεων,σε σημείο που εκθέτουν την χώρα.Έτσι,όταν το θέμα αγγίζει τέτοιες χορδές,υποχρεούται η όποια Κυβέρνηση να θεσπίσει κανόνες,που θα είναι υποχρεωμένες οι εταιρείες να ακολουθήσουν,αφού για αδιευκρίνιστους λόγους αδυνατούν ακόμη ,οι ίδιες να το κάνουν από μόνες τους.

Όταν δεν ξέρουμε για την Μακεδονία: ΡΩΤΑΜΕ καί ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ. Δεν είναι κακό να μη ξέρεις είναι κακό όμως να μιλάς χωρίς να ξέρεις

“Δεν εξαρτάται το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων,από το εάν είσαι με τον Τσίπρα,τον Μητσοτάκη ή τον κάθε Εθνικιστή Χρυσαυγίτη που αμφισβητεί συνολικά το πολιτικό σύστημα.Υπάρχει η υπογραμμένη, από την Ελλάδα,Διεθνής Συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913,που αφορά την “Μακεδονία” και προσδιορίζει το γεγονός αυτό”

Είχαμε τονίσει ,το προηγούμενο διάστημα,πως σταματάμε τις όποιες αναφορές μας για το “Μακεδονικό” πρόβλημα,επειδή τον Ιανουάριο του 2018,είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις,μεταξύ των Κυβερνήσεων της Ελλάδος και των Σκοπίων,σε σχέση με την ονοματοδοσία της χώρας αυτής και πως θα παρεμβαίναμε ,εφόσον κρίναμε πως πρέπει να το κάνουμε.Επειδή τα πράγματα δείχνουν να δρομολογούνται προς μια κατεύθυνση ,οφείλουμε με απλά και καθαρά λόγια να τοποθετηθούμε. Είναι ανάγκη όμως από την αρχή να τονίσουμε το εξής: Όσοι μπερδεύουν τον Γεωγραφικό, με τον Ελληνικό Ιστορικό προσδιορισμό της Μακεδονίας,το κάνουν είτε γιατί αγνοούν την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913,είτε από σκοπιμότητα.Οι δεύτεροι δεν μας αφορούν καν, γιατί παλεύουμε μόνο για την ενημέρωση των πρώτων.Τι λέει ,όμως, η συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913,που υπέγραψε η Ελλάδα μαζί με τις Βαλκανικές χώρες Σερβία(τότε τα Σκόπια αποτελούσαν επαρχία της Σερβίας),Βουλγαρία,Αλβανία όταν ακόμη,οι θυσίες των αγωνιστών του Μακεδονικού αγώνα 1912-13,ήταν νωπές;Το σοβαρότερο ζήτημα που μας αφορά όλους και το προσπερνούμε επειδή ίσως δεν το γνωρίζουμε, είναι, ότι το μοίρασμα της γεωγραφικής Μακεδονίας ανάμεσα στα βαλκανικά κράτη ,ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ, αλλά έγινε τότε και οριστικοποιήθηκε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, βάσει της οποίας έληξαν οι βαλκανικοί πόλεμοι.Τότε κρίθηκε ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να μπει φραγμός στους διάφορους αλυτρωτισμούς ήταν ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ προσδιορισμός,της Μακεδονίας,σε μια περιοχή που τα όρια για την κάθε χώρα ,έως τότε,ήταν ασαφή. Έκτοτε, οι διεθνείς συνθήκες που ακολούθησαν - τόσο αυτές με τις οποίες σφραγίστηκε το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου όσο και εκείνες που οριστικοποίησαν το συνοριακό στάτους κβο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - επαναβεβαίωσαν όσα προέβλεψε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου,που σημαίνει πως στις όποιες εξελίξεις για την ονοματοδοσία των Σκοπίων δεν μπορούν να μην ληφθούν υπ όψιν όσα περιλαμβάνει η Συνθήκη αυτή . Βάσει λοιπόν αυτής της Συνθήκης το 51% της γεωγραφικής,το τονίζουμε, της ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗΣ Μακεδονίας πέρασε στην Ελλάδα, το 39% στη Σερβία, το 9,5% στη Βουλγαρία και το 0,5% στην Αλβανία. Έτσι σήμερα η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας ανήκει ουσιαστικά σε τρείς χώρες: Στην Ελλάδα ανήκει έκταση ίση περίπου με το 52% της περιοχής (κάτι παραπάνω από 34.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα), στην πΓΔΜ ανήκει το 38% (περίπου 25.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και στη Βουλγαρία το 10% (περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Φυσικά τα εδάφη της Μακεδονίας σε κάθε χώρα καταλαμβάνουν διαφορετικό τμήμα της επικράτειάς της: Στην Ελλάδα περίπου το 26%, στην Βουλγαρία το 6% και στην πΓΔΜ σχεδόν το 100%.Καλώς ή κακώς η όποια λύση θα βασίζεται στα δεδομένα της Συνθήκης του Βουκουρεστίου 1913, η οποία ισχύει έως και σήμερα και που ,ΤΟΤΕ ,επιλέχθηκε να λυθεί το πρόβλημα του ονόματος με τη πΓΔΜ πάνω σε γεωγραφική βάση .Το ότι μπέρδεψαν σε κάποια στιγμή τα Σκόπια τον γεωγραφικό με τον ιστορικό προσδιορισμό,είναι ο λόγος που υποχρεώνονται σήμερα σε προσαρμογές και αναθεωρήσεις , που θεωρούνται μειωτικές ,για τους σημερινούς της Κυβερνώντες,που όμως γίνονται. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα,να αναγνωρίζεις δημόσια τα λάθη προηγούμενων ηγετών της χώρας σου και ως απόδειξη αυτού να αναλαμβάνεις την κατεδάφιση αγαλμάτων Ιστορικών προσωπικοτήτων,να αλλάζεις το όνομα του μεγαλύτερου αεροδρομίου και αυτού του μεγαλύτερου αυτοκινητοδρόμου της χώρα σου,εάν προηγούμενα δεν έχεις πειστεί ότι το ζήτημα της ονομασίας της χώρας σου, δεσμεύεται από διεθνείς συνθήκες που είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις για να μη γίνει η χώρα σου το καλαμπούρι των Βαλκανίων και του Κόσμου ολόκληρου,αφού μία απ αυτές είναι η συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913,που αποτελεί μπούσουλα για όλα τα Βαλκάνια.Τώρα,το ποια επιπλέον στοιχεία,θα προκύψουν,για να αποτρέψουν τα όποια στοιχεία αλυτρωτισμού,έχουν μπει κακόβουλα στο Σύνταγμα των Σκοπίων και μπορούν να δυναμιτίσουν τις σχέσεις,των δύο χωρών τώρα και στο μέλλον, αλλά και πώς θα διασφαλισθεί η τήρηση όσων συναποφασιστούν ,με την σφραγίδα του ΟΗΕ θα τα δούμε και θα τα κρίνουμε στην ώρα τους .Έτσι έχουν τα πράγματα. Η Ιστορική Μακεδονία είναι μόνο στην Ελλάδα, πουθενά αλλού.........

Η Ελλάδα βγαίνει από τα Μνημόνια.Η Τέχνη του“μη σχολιάζειν”και η απόφαση των Ελλήνων να μη εμπιστεύεται το φθαρμένο πολ.σύστημα

“Στην πολιτική υπάρχει η εκδοχή,να γκρεμίζεται γύρο σου ο κόσμος και το κόμμα που έχει συνεργήσει τα μέγιστα σ΄αυτό, να μη σχολιάζει καθόλου το γεγονός,επειδή ελπίζει πως θα ξεχαστεί και θα βγει λάδι.”

Δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια,από εκείνη την επάρατη ημέρα,όπου ο αρχηγός ενός κόμματος που είχε αναδειχθεί σε Κυβερνήτης ύστερα από εκλογές,εξάγγειλε από το όμορφο Καστελόριζο,την ένταξη της Ελλάδας, στην επιτροπεία του Δ.Ν.Τ,ότι δηλαδή ονομάζουμε σήμερα όλοι μας,Μνημόνιο.Αδυνατούσε ο Κόσμος να πιστέψει,πως η Ελλάδα,με την απόφαση εκείνη,έμπαινε στον δρόμο ενός Γολγοθά,γιατί ήταν κάτι που δεν είχε ξαναζήσει στο παρελθόν. Άλλο να το φαντάζεσαι και άλλο να το ζεις. Είδαν οι Πολίτες το εισόδημά τους να μειώνεται σταθερά και σταδιακά να χάνει το 40 με 50% της αξίας του. Δεν υπήρχε ημέρα ,εβδομάδα ή μήνας ,που να μη νοιώθουν ,ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι,την μείωση, σαν εφιάλτη να πλησιάζει, με μια ύποπτη πληροφόρηση που διαχέετο,πως επειδή είναι “πολύ υψηλό το εισόδημά τους” και καλά,θα έπρεπε αυτό να μειωθεί στα επίπεδα της Αλβανίας ,ή της Βουλγαρίας.Η πορεία δεν ήταν καθόλου εύκολη.Είχε μάλιστα επιβληθεί η άποψη,που έστρεφε τον έναν εναντίον του άλλου,πως “δεν μπορεί εγώ,που μειώνεται το εισόδημά μου στα 900 ευρώ να υπάρχει κάποιος να παίρνει 1500 ή περισσότερο;”Μ΄αυτόν τον τρόπο ετίθετο ζήτημα ισονομίας,για μειώσεις ,έτσι ώστε να βλέπει ο πολίτης,πόσα μπαίνουν στην τσέπη του γείτονα και όχι το γεγονός πως οι μειώσεις, ήταν η συνέπεια της επιβολής του Μνημονίου. Από τότε πέρασαν ημέρες πολλές ,όπου είδαν οι πολίτες ,πως το κόμμα που κυριαρχούσε 25 χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου,να πιάνει πάτο,εκείνο δηλαδή το κόμμα,που είχε την αρχική ιδέα της επιτροπείας, να εξαφανίζεται.Και το άλλο,που είχε την ιδέα της συνέχειας των Μνημονίων,με την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

να βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας ,όπως δείχνει η εξέλιξη του πράγματος.Και τι άλλο άκουσαν οι πολίτες; Μια πληροφόρηση που έρχονταν από ακαθόριστες πηγές και έκανε λόγο,πως ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή , θα σήμαινε,το τέλος για την Ελλάδα, αφού θα την έριχνε στα βράχια.Η πορεία των δύσκολων χρόνων που βάδισαν οι Έλληνες στα Μνημόνια,3 στον αριθμό,έδειξαν, πως η Ελλάδα,χάριν της μεγάλης θυσίας των Ελλήνων,άντεξε και παρά την πολιτική αλλαγή που έγινε,δεν ισοπεδώθηκε,ούτε ήρθε το τέλος για τους Έλληνες, όπως μέρα -νύχτα μας βομβάρδιζαν τα Μέσα πληροφόρησης ,όσα υπήρξαν υποστηριχτές των Μνημονιακών επιλογών. Που όχι μόνο άντεξε,αλλά όπως δειλά δειλά,άρχισαν να παραδέχονται οι πάντες διεθνώς, η κυβέρνηση μαζί με τους πολίτες, επέδειξαν μια μοναδική αντοχή που μας οδηγεί σε κάτι που μοιάζει με ψέμα.Την έξοδο από τα Μνημόνια ,τον Αύγουστο 2ο18. Και τι άλλο είδαν οι Έλληνες,όλο αυτό το διάστημα;Πως τα κόμματα που συμμετείχαν στο έγκλημα,παρά την ένδεια της πολιτικής τους,αντί να αναγνωρίσουν τα λάθη τους,όχι μόνο προσπαθούν να τα κουκουλώσουν,αλλά όπως κάνουν τα...έξυπνα πουλιά,προσπαθούν να μετακυλήσουν αυτά τους τα λάθη,σε εκείνους που ανέλαβαν την ευθύνη εξόδου,απ αυτήν την δυσκολία. Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν,πως σ αυτήν την διαδρομή, έγιναν λάθη,ολιγωρίες και παραλήψεις από τους σημερινούς κυβερνώντες ,και δεν έχουν άδικο. Το εάν υπάρχει κάτι ,όμως ,που τους δικαιώνει,είναι πως δεν άσκησαν την δική τους πολιτική,για να την κρίνουμε.Παρέλαβαν δεσμεύσεις, που επιβλήθηκαν στη χώρα και που πρώτη ιεραρχημένη υποχρέωση ήταν η ανάγκη μετατροπής των δυσβάστακτων όρων ποδηγέτησης των πολιτών, σε πιο ανθρώπινους όρους, όπως και έγινε. Τι άλλο όμως ,είδαν οι πολίτες; Αποκαλύφθηκε μοναδικά, το προηγούμενο φθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης,αυτό που επιβλήθηκε στην χώρα ,μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο,όπου η κλεψιά,οι παράνομες συναλλαγές και η διακίνηση μαύρου χρήματος,αποτέλεσε την βάση μιας θεσμοθετημένης , “νόμιμης” απόκρυψης, αυτής της εξουσίας.Οι φοροδιαφεύγουσες ,off shore εταιρείες,έγιναν η πιο βολική πρακτική ,ώστε τους φόρους στο κράτος για τις ανάγκες του, να τους πληρώνουν,τα μόνιμα υποζύγια δηλαδή οι πολίτες και οι άλλες ,να τους γλεντούν, με την επίπλαστη νομιμότητά τους.Και παρά τις καθημερινές καταγγελίες,από τον ενοχλητικό τύπο,για εμπλοκές τους σε περίεργες διαδρομές, ενός παράνομου χρήματος,αποφεύγουν ακόμη και να τις αναφέρουν ,επειδή πιστεύουν,πως εάν τις αφήσουν να αιωρούνται ασχολίαστες στον αέρα,κάποια στιγμή θα ξεχαστούν.Τα σκάνδαλα της Siemens και της Novartis τα εξηγούν όλα. Έτσι η υπόσχεση,πως με “ έναν νόμο θα καταργηθούν οι Μνημονιακές δεσμεύσεις” μοιάζει σαν μια.... δέσμευση που κρίνεται καθημερινά,ως διαρκής που μεταβάλλεται σε απαίτηση για το ξήλωμα των παραφυάδων που λειτουργούν ως λερναία ύδρα,στο πολιτικό μας σύστημα που το καθηλώνουν σε συνθήκες του προηγούμενου αιώνα. Τους σημερινούς κυβερνώντες θα τους κρίνουμε ,μετά το καλοκαίρι,όταν θα δούμε να διαχειρίζονται τα οικονομικά της χώρας,απαλλαγμένα από τις δεσμεύσεις των μνημονίων. Εδώ θα είμαστε για να τους κρίνουμε .Τι πιστοποιεί όμως πως οι πολίτες θα ανανεώσουν την θητεία τους δίνοντας τους πίστωση χρόνου, για μια νέα τετραετία; Τα παρακάτω. 1)Μηδέ του πρωθυπουργού εξαιρουμένου,κανείς από την σημερινή κυβέρνηση δεν πίστευε,πριν την επιβολή των Μνημονίων,πως με το 4% που έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ,σε κάθε εκλογική αναμέτρηση,θα προέκυπτε ακόμη και σαν υποψία.......διακυβέρνησης,ύστερα από 100 χρόνια. Αυτό το γεγονός ,αποκόβει την όποια σχέση τους με την διαπλοκή και την διαφθορά,κάτι που αποτελεί το συγκριτικό τους πλεονέκτημα με το προηγούμενο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας.2) Με δεδομένο των άσχημων συνθηκών,που δημιούργησαν οι πιστωτές,σε συνεργασία με το παλαιό σύστημα εξουσίας,που αγκάλιασε και στήριξε τα Μνημόνια , οι τωρινοί κυβερνώντες ,δεν τα πήγαν καθόλου,μα καθόλου άσχημα.3)Οι πολίτες αντιλαμβάνονται,τον πόνο που διαπερνά το παλαιό πολιτικό σύστημα, η απώλεια της εξουσίας,λόγο του εθισμού της στην διαφθορά,την κακοδιοίκηση και την κλοπή του ιδρώτα του κάθε πολίτη,τους ονομάζει “καθεστώς” και τους γυρίζει την πλάτη ,ανεπιστρεπτί,επειδή τους έχει ζήσει. Αυτό το τελευταίο,μένει να το δούμε .Οι εκλογές πλησιάζουν.

Γιατί με τον Τσίπρα, ξανά;

“Πως συνέβη κι ένα κόμμα με 4% απήχηση στους Πολίτες προ οικονομικής κρίσης,να αποτελεί σήμερα ,την μόνη αξιόπιστη λύση για το μέλλον της χώρας;”

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε,πως ο Τσίπρας και το κόμμα του,τον Ιανουάριο 2015, έγιναν Κυβέρνηση, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και τις στατιστικές εκτιμήσεις που έλεγαν,πως “τα μεγάλα κόμματα καθοδηγούν τους πολίτες”.Μια λαθεμένη αντίληψη ,που όπως δείχνουν τα πράγματα, είχε εμπεδωθεί πολλά χρόνια πριν,στην Ελληνική Κοινωνία. Έπρεπε να εμφανιστεί,η οικονομική κρίση που επιβάρυνε όλους,για να μεταβάλλει τους Έλληνες στην πλειοψηφία τους,σε μια μεγάλη ριζοσπαστική δύναμη που την απάλλαξε από την κηδεμονία όχι μόνο αυτής της άποψης που έξυπνα καλλιέργησε η οικονομική ελίτ της χώρας,αλλά και τον συγκεκριμένο τύπο εξουσίας που αυτή έκφρασε,από τον πόλεμο και μετά.Δεν ξέρω πότε θα ασχοληθούν,οι πεφωτισμένοι αναλυτές που καθοδηγούν την βούληση των περισσοτέρων πολιτών, για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο Τσίπρα ακριβοδίκαια,μιας και είναι μοναδικό,τουλάχιστον στην Ευρώπη. Και ενώ λέγεται πως οι πολίτες άγονται και φέρονται από τα μεγάλα κόμματα , δεν συνέβη το ίδιο στην περίπτωση που κουβεντιάζουμε. Και όχι μόνο αυτό,παραμένει,όπως δείχνει η ανάπτυξη του σκηνικού ,που εγκαθίδρυσαν οι πολίτες ύστερα από εκλογές, παρά τα φαιδρά και όσα ακούσαμε ,περι... στιγμιαίας αριστερής παρένθεσης και παροδικής αλλαγής που δεν θα έχει μάκρος.Και όχι μόνο παραμένει, αλλά σε πείσμα των Κασσάνδρων με τα όσα δυσάρεστα ακούμε να λέγονται,για διάλυση,να αποτελεί την μόνη αποδεκτή λύση διεθνώς,για το μέλλον της χώρας. Αυτό δείχνει η μονομέτωπη συστράτευση,εναντίον του,ολόκληρου του παλαιού πολιτικού συστήματος,που οδήγησε στα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα, την χώρα. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο,είχαν να κάνουν με την φύση των αλλαγών που επεβλήθησαν,δηλαδή με την εξάρτηση της πολιτικής από το λεγόμενο “παρασιτικό κεφάλαιο”,που ήταν αγοραίο και απείθαρχο,απέναντι στις φιλελεύθερες οικονομικές αρχές που ήθελαν να εγκαταστήσουν οι ΗΠΑ. Το μοντέλο που προωθούσαν ήταν χοντρικά το εξής, για να καταλαβαινόμαστε: “Πρέπει να υπάρχει πλήρης ελευθερία του κεφαλαίου,το οποίο αφού δίνει δουλειά στον κόσμο, μπορεί να κερδίζει και να φορολογείται νόμιμα από την πολιτεία για αυτά που κερδίζει”. Βοηθούντος και του κόμματος ,που δήλωνε, εκφραστής της πάλης των τάξεων των εργαζομένων,αποκρύβει η λογική αυτή,χωρίς να γίνει η απαραίτητη επεξεργασία διαχωρισμού “υγιούς” και “παρασιτικού” κεφαλαίου.Έτσι επιβλήθηκε ερήμην της πραγματικότητας,ένα μπάχαλο περί κεφαλαίου,για να ψαρεύει στα θολά νερά,ψήφους....με συναίσθημα,το κόμμα των εργαζομένων και που είχε σαν αποτέλεσμα όμως,η άλλη πλευρά,αυτή που υποτίθεται υπηρετούσε το κεφάλαιο να γίνει καθεστώς,αφού μοναδικά ,όχι μόνο δεν φορολογούσαν τα κέρδη του οι κυβερνήσεις ,αλλά έπρεπε ,οι πολίτες της χώρας να πληρώνουν τους φόρους τους,αντί για εκείνους,που τα έκρυβαν,πίσω από ένα δαιδαλώδες σύστημα πολυνομίας. Γιάννης κερνούσε και Γιάννης έπινε,δηλαδή.Το γεγονός αυτό είχε ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες σε βάρος των πολιτών.Να καλλιεργείται διεθνώς η άποψη πως “η Ελλάδα είναι μια απείθαρχη χώρα,που οι κυβερνώντες της κάνουν ότι θέλουν ,χωρίς να πληρώνουν αυτό που τους αναλογεί”. Έτσι φτάσαμε στο χτές,όπου οι Γερμανοί θεώρησαν,πως αφού οι Κυβερνήσεις των Ελλήνων δεν πληρώνουν τα χρέη τους και δεν υποχρεώνουν το κεφάλαιο να το κάνει,θα πρέπει να επιβληθεί Μνημόνιο.Έτσι συνέβη ,που με τις ευλογίες της τότε Ελληνικής συγκυβέρνησης (Σαμαρά-Βενιζέλου)να αποδεχτούν να πληρώσουν,τα μόνιμα υποζύγια,που ήταν οι πολίτες και όχι το “παρασιτικό” κεφάλαιο,ως όφειλε. Εκείνοι λοιπόν (οι πολίτες),κατάλαβαν την πανάθλια αυτή συμπαιγνία και έστειλαν τους τότε συγκυβερνώντες στα σπίτια τους , ανεπιστρεπτί. Ποιοι είναι όμως οι φόβοι,από δω και πέρα; Να μη συμβεί ότι συνέβη με το ΠΑΣΟΚ,το οποίο αρχικά αμφισβήτησε αυτή την σχέση για να ενσωματωθεί στην πορεία με το σύστημα,στοιχείο που έγινε αντιληπτό από τους πολίτες,που το εγκατέλειψαν. Συμπέρασμα:Δεν μπορεί να υπάρξει υγιές κεφάλαιο,χωρίς να πληρώνει τους φόρους που του αναλογεί εσαεί,γιατί ΣΕ ΟΛΑ,στη ζωή,υπάρχει ένα τέλος.Ιδιαίτερα όταν κάποιοι,ενώ μιλούν για μείωση της φορολογίας,εννοούν, πίσω από τις λέξεις,πως θα πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν οι πολίτες ,τα σπασμένα τα δικά τους.Τελεία και παύλα.

Μνημόνιο, εναντίον Πολιτικής ομαλότητας.Ένας αγώνας άνισος....

“ Το θέμα ,με κάθε αρχηγό κόμματος ,είναι να έχει απόψεις και επεξεργασμένες λύσεις που να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τα προβλήματα που έχει η κοινωνία των πολιτών.Διαφορετικά δεν είναι χρήσιμος.”

Όταν το μόνο πράγμα που ακούς ,από τον αρχηγό ενός κόμματος,που βρίσκεται σε αντιπαράθεση, με ένα άλλο ,δεν είναι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και πως θα λυθούν ,αλλά κακίες για τον αντίπαλό του,τότε στο βάθος δείχνει , να παρουσιάζει έλλειμμα γνώσης ,απέναντι στα προβλήματα. Μπορεί όμως και να μην είναι έτσι.Μπορεί,ο αρχηγός ,να γνωρίζει τα προβλήματα και τις λύσεις τους,όμως να μην τον συμφέρει να πάρει αποφασιστική θέση,πάνω σ΄αυτά,επειδή τα συμφέροντα του βρίσκονται αλλού.Το ίδιο κάνει. Ζούμε δύσκολους καιρούς ,με τα Μνημόνια,εδώ και αρκετά χρόνια.Κανονικά όπως το αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης,θα έπρεπε,σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου, να δουλέψει στην κατεύθυνση της εξόδου,από αυτήν την δύσκολη θέση, που με απορία βρεθήκαμε.Έτσι το βλέπει ο πολίτης. Όταν όμως είμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα των Μνημονίων,διακρίνουμε δυνάμεις που όλως περιέργως αντιτίθενται σ΄αυτήν την έξοδο,με πολλούς τρόπους, που είναι όμως ορατοί από τους πολίτες. Η ορθολογιστική και αντικειμενική άποψη λέει,πως ΔΕΝ μπορεί να υπάρχουν αρχηγοί κομμάτων που να λειτουργούν ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών και της χώρας.Εκείνο όμως που κάνει τους πολίτες να απευθύνουν ανομολόγητους χαρακτηρισμούς εναντίον τους,είναι η στάση που δείχνουν απέναντι στα προβλήματα ,ως προς την αντιμετώπισή τους. Το ζήτημα κατ΄αρχήν,είναι εάν μπορούν να δουν ή θέλουν να δουν,πως η πολιτική των Μνημονίων,έβλαψε τους πολίτες και την χώρα. Αυτό απασχολεί . Έχουν δει π.χ πως ο τρόπος και η επιβολή των Μνημονίων,έγινε για λόγους που δεν αφορά τους Έλληνες; Με το πέρασμα του χρόνου ,όλοι πληροφορηθήκαμε πως η επιβολή των Μνημονίων,έγινε,για να σωθούν ορισμένες Ευρωπαϊκές Τράπεζες, που αντιμετώπιζαν πρόβλημα. Υπήρξε απάντηση σ΄αυτό; Καμία ,από τις δυνάμεις που στήριξαν την Μνημονιακή πολιτική. Πως συμβαίνει και τα κόμματα που επέβαλαν τα Μνημόνια(γιατί περί επιβολής πρόκειται, αφού δεν ρωτήθηκαν οι πολίτες) το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ,δεν μιλάνε καθόλου γι αυτό; Η μέθοδος που ακολουθούν είναι περίπου η ίδια: αντιμετωπίζουν το κόμμα που ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα απ΄την φωτιά,σαν να ήταν αυτό που δημιούργησε,το πρόβλημα.Σήμερα δεν υπάρχουν πολίτες ενταγμένοι στα κόμματα με τον παλαιό τρόπο ,γιατί έχει αυτός καταρριφθεί . Η στάση των πολιτών καθορίζεται πλέον από το εάν είναι κάποιο κόμμα υπέρ των Μνημονίων ή όχι.Το γεγονός αυτό καθιστά ενοχική την ΝΔ και το πρώην ΠΑΣΟΚ,ως ΚΙΝ.ΑΛ , να βρίσκονται στα όρια της διάλυσης,με εσωτερικές διασπάσεις στελεχών με αναδείξεις νέων κομματικών μορφωμάτων .Όταν τα τελευταία χρόνια,τονίζαμε την αναγκαιότητα ανάληψης της ευθύνης του λάθους των Μνημονίων ως πρώτο ζητούμενο, κάποιοι σφύριζαν κλέφτικα και μας χαρακτήριζαν κρυφοΣυριζαίους. Ήταν όμως,ο μόνος τρόπος ,όπως φαίνεται τώρα,για να αποκατασταθούν οι κλονισμένες σχέσεις εμπιστοσύνης ,των πολιτών, απέναντι στα Μνημονιακά κόμματα. Η απόφασή τους ,να το παίξουν αδιάφορα ,έχει εξοργίσει τους πολίτες.Η Πολιτική δεν ασκείται από τα κόμματα,με εξυπνάδες περί εξωγήινων,ούτε με χοντράδες αντιστασιακού τύπου βρεφών,από το βήμα της Βουλής,γιατί σε εκθέτουν ανεπανόρθωτα και σε κατατάσσουν στην κατηγορία του φαιδρού και του ηλίθιου. Όταν όμως ξεπερνάς κάποια όρια και πάλι με εξυπναδίστικο τρόπο προσπαθείς να χρεώσεις τις κάκιστες επιλογές σου,σ΄ αυτούς που ανέλαβαν την ευθύνη,να βγάλουν τους πολίτες από τα αδιέξοδα που εσύ δημιούργησες ,δεν είναι μόνο που είναι λάθος αυτό που κάνεις ,αλλά το χειρότερο ,είναι να νοιώσουν,πως τους συμπεριφέρεσαι σαν να είναι ,ΒΛΑΚΕΣ ολκής, κι αυτό πληρώνεται πολύ ακριβά,στο τέλος.Τι άλλο κακό όμως κάνεις;Πρωτίστως, βγάζεις απ το κάδρο εκείνον που υπέγραψε ένα 3ο Μνημόνιο,που δικαιολογείται από τα πράγματα ως αναγκαιότητα,εξ αιτίας της ύπαρξης των 2 προηγούμενων Μνημονίων, που εσύ υπόγραψες .Ακολούθως βάζεις εμπόδια σε κάθε θετική ενέργεια απεμπλοκής και εξόδου από τα Μνημόνια,για να υποχρεώσεις αυτόν που παλεύει να βγει ,να παραμείνει σ αυτά,μόνο και μόνο ,για να έχεις να λες εναντίον του.΄Ολα αυτά σε κάνουν να φαίνεσαι αστείος και λίγος. Και το ουσιαστικότερο; Αναδεικνύεις τον Τσίπρα σαν να είναι ο μόνος που παλεύει για να επανέλθει η Ελλάδα στην κανονικότητα,μετατρέποντας τον , στον μόνο αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια.Είναι ή δεν είναι, άνισος, αυτός ο αγώνας;

Οι Πολίτες αποστρέφονται τα κόμματα που τους οδήγησαν στην μέγγενη των Μνημονίων.......

“ Όταν ένα κόμμα συμβάλλει με την ένοχη παρουσία του στην διατήρηση ,μιας δυσάρεστης μνήμης για την χώρα ,τότε οι Πολίτες σε εκλογές,το διαγράφουν,καταψηφίζοντας το.”

Μια παράμετρος της κρίσης,που εξελίσσεται στον ορίζοντα του λεγόμενου νεοφιλελεύθερου χώρου,όπου θεωρητικά λέει πως ανήκει η Ν.Δ , σε σχέση με το αναμενόμενο αποτέλεσμα των ερχόμενων εκλογών,είναι πως θα κληθούν οι πολίτες να κάνουν κάτι,που όφειλε να κάνει ο νέος αρχηγός από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του,δηλαδή ,να αποκηρύξει την λαθεμένη από το κόμμα του πολιτική και να ΑΛΛΑΞΕΙ την ονομασία του,καθώς μόνο έτσι αντιλαμβάνονται οι πολίτες,έμπρακτα την μεταμέλλειά του. Το ΠΑΣΟΚ,ως πρώτο κόμμα που συνέβαλε στην πτώση της Ελλάδος στα χέρια του ΔΝΤ,είναι το μόνο κόμμα έως σήμερα, που πλήρωσε ακριβά,αυτήν του την επιλογή, από τους πολίτες.Μετά το κατώτερο ιστορικά ποσοστό,του 4,68%,που έλαβε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015,οδηγήθηκε στην ανάγκη να αλλάξει το όνομά του σε ΚΙΝ.ΑΛ (Κίνημα Αλλαγής). Στοιχείο που οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε.Δεν συνέβη το ίδιο όμως με το έτερο κόμμα της συγκυβέρνησης Σαμαρά -Βενιζέλου,δηλαδή την ΝΔ,αν και αγκάλιασε και στήριξε τα Μνημόνια,όσο κανένα άλλο,αφού ταυτίστηκε με αυτά. Επιχειρήθηκε από την νέα του ηγεσία, ένας ένοχος χειρισμός,αυτός της απόκρυψης,που όμως επιδείνωσε την θέση του στην προσπάθεια να απεμπλακεί,αφού έγινε αντιληπτό από τους πολίτες που το πάει. Έτσι,αντί να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν,θεώρησε πως ότι ζημιά ήταν να γίνει,(με την καταψήφιση του ΠΑΣΟΚ) αυτή έγινε και άρα δεν μιλάμε γι αυτό,όπως δεν μιλάνε για το σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου,αλλά προσπαθούμε να απεμπλακούμε από την ενοχή, κατηγορώντας τους αντιπάλους μας ,που προσπαθούν να διορθώσουν,ότι διορθώνεται.Μπορεί να φαίνεται αυτή η επιλογή,σάν έξυπνη και καλά σχεδιασμένη,όμως είναι κουτοπόνηρη και δεν περπατάει.Με την έλευση του νέου αρχηγού,από την πρώτη μέρα, δεν έγινε καμία προσέγγιση του πολίτη με το ύφος της ένοχης παράταξης που όφειλε να απολογηθεί ,για όσα λαθεμένα έπραξε, παρά επέλεξε ένα τρόπο που εξόργισε τους πολίτες. Την δικαιολογία,πως ότι συνέβη,αυτό έγινε όχι από λάθος υπολογισμό,που στοίχισε ακριβά στους πολίτες, αλλά πως ήταν αποτέλεσμα μιας “άλλης” πολιτικής ,που δεν την κατάλαβαν οι πολίτες,παρά μόνο εκείνη.Τόση βλακεία. Επομένως ,δεν κουβεντιάζουμε για τα Μνημόνια, αλλά προσπαθούμε να βρούμε ένα τρόπο για να αποφύγουμε τις συνέπειες των πράξεων που απορρέουν από αυτά.Γι αυτό,αποφεύγει να συζητά για τα Μνημόνια και δεν παράγει ως αντιπολίτευση δημιουργική πολιτική ,επειδή αντιλαμβάνεται ο αρχηγός, πως οι πολίτες δεν τρώνε ......αέρα κοπανιστό και του έχουν γυρίσει την πλάτη.Εξ αυτού συνάγεται πως στηρίζει πλέον,όσους θεωρεί προέκταση του φυσικού του χώρου,τους οφσορούχους επιχειρηματίες και τα Media της διαπλοκής, που είναι συνέχεια των ιδίων συμφερόντων.Μάθαμε,πως στη συνάντηση του με τον κο Γιούγκερ,ο αρχηγός,την προηγούμενη εβδομάδα,του μίλησε για τον......Ρουβίκωνα και πως δεν μπορούσε να καταλάβει ο άνθρωπος,ποιά είναι η σχέση του...φάντη με το ρετσινόλαδο,με το Ελληνικό χρέος. Μοιραία πηγαίνει το μυαλό του καθένα μας,πως εάν ο .....Ρουβίκωνας ήταν off shore εταιρεία και δεν μοίραζε τρικάκια διαμαρτυρίας,θα είχε κερδίσει την αιώνια σιωπή , του αρχηγού.Έτσι αντί να δίνει μάχες στην Βουλή,αίφνης ,για την αύξηση του κατώτερου μισθού των εργαζομένων, βλέπουμε να παίρνει τους βουλευτές του και να αποχωρεί από την Βουλή,πριν ξεκινήσει η συζήτηση για τις off shore εταιρείες.Όταν ο τόπος βράζει γύρο μας από τα προβλήματα,η στόχευση της αξ. αντιπολίτευσης,αποπροσανατολίζει μονίμως.Γιατί; Επειδή δεν θέλει ο αρχηγός,να μιλάμε,για τις επιπτώσεις των Μνημονίων. Όταν ένα κόμμα από το παρελθόν ,προσπαθεί να προβληθεί, ως μια “ΝΕΑ”προοπτική για τον τόπο,χωρίς να αλλάξει δράμι στο μυαλό και στον τρόπο που σκέπτεται και βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη των πολιτών,τότε δεν μπορεί να έχει κανένα μέλλον. Γνωρίζει ο αρχηγός,πως θα χάσει τις εκλογές ,εκείνο που επιδιώκει είναι να διατηρήσει δυνάμεις ,ώστε να μη φανεί μετά τις εκλογές,πως η αλλαγή της ονομασίας είναι μονόδρομος ,εφόσον τα ποσοστά διατηρηθούν σε ανεκτό όριο.Αυτό σημαίνει πως οι πολίτες οφείλουν να κατανοήσουν ,πως η ΝΔ, πρέπει να καταψηφιστεί με........σχεδιασμό,ώστε να υποχρεωθεί να αλλάξει και να γίνει χρήσιμη στους πολίτες και όχι μόνο στους οφσορούχους επιχειρηματίες.Και κάτι ακόμη.Η αξ. αντιπολίτευση σκόπιμα περιορίζει το οπτικό της πεδίο στο εσωτερικό ,γιατί ξέρει,πως μια άλλη διεθνής οπτική δεν την συμφέρει επειδή είναι φτωχή και σε ερείσματα και σε επιχειρήματα. Είναι λάθος η Κυβέρνηση να απαντά και να σύρεται στο λασπωμένο γήπεδο ,που η αξ. αντιπολίτευση έχει επιλέξει.Ο βρεμένος και ο λερωμένος από την βροχή και τον βούρκο,όχι μόνο δεν έχει άλλη επιλογή,αλλά προσπαθεί επειδή το επέλεξε,να λερώσει και τον άλλον.Η κυβέρνηση όμως;

Η πολιτική δεν είναι πασαρέλα.Ο Νίκος Γκάλης διδάσκει ήθος.....ακόμη και τώρα

“ Κάποια κόμματα που διεκδικούν την εξουσία,όταν δεν έχουν δημιουργικό λόγο, ούτε προτάσεις με αξιόπιστες λύσεις στα προβλήματα των πολιτών,δεν διστάζουν να μετατρέψουν την πολιτική σκηνή,σε ....πασαρέλα “προσωπικοτήτων” προκειμένου να την εξαργυρώσουν σε ψήφους”

Δεν ήταν λίγες οι φορές ,που σε εκλογές για την Τ.Α ή το Εθνικό κοινοβούλιο, στο κοντινό μας παρελθόν,που δεν θυμώσαμε από την εμφάνιση στα ψηφοδέλτια ορισμένων κομματικών συνδυασμών, “προσωπικοτήτων”,που δεν είχαν καμία σχέση με τα κοινά.Συνήθως η επιστράτευση τέτοιων ατόμων,λειτουργούσε προς την κατεύθυνση ,εξασφάλισης ψήφων,για τα κόμματα που τα επέλεγαν.Λέγεται πως τα κόμματα που επινοούν, κατά κόρον, τέτοιες λύσεις,διαθέτουν μειωμένο ειδικό βάρος, στην απήχηση που έχουν οι απόψεις τους,στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Και όπως δείχνουν έως τώρα τα πράγματα,δεν έχουν άδικο όσοι το πιστεύουν.Εάν εξαιρέσουμε την Μελίνα Μερκούρη,που λέγεται πως έμεινε στην Ιστορία,με την διαφύλαξη και διάσωση των διατηρητέων οικημάτων της πολιτισμικής μας κληρονομιάς ,όπως και του Θάνου Μικρούτσικου,που σχεδίασε με τους συνεργάτες του,ως Υπουργός Πολιτισμού και αυτός,την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας,βάζοντας τους ,στην καθημερινότητά μας ,δεν μπορώ να βρω κανέναν άλλο,εκτός κι αν μου διαφεύγει,προσμετρώντας στην περίπτωση ,πως ο αριθμός τους, είναι σχετικά μεγάλος. Μαθαίνουμε λοιπόν , πως στις ερχόμενες εκλογές,θα επιχειρηθεί ,κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Λόγο της έλλειψης πειστικού λόγου και επιχειρημάτων ,για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος,από το δράμα των Μνημονίων,θα επιχειρηθεί η άλωση της Βουλής,κυρίως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης,με “προσωπικότητες” που θα στηρίξουν. Η Ελλάδα, στο κοντινό μας παρελθόν,γνώρισε ημέρες δόξας,από ένα ξενιτεμένο παλικάρι,που οδήγησε την οικογένεια του στις ΗΠΑ, η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.Ένα παιδί θαύμα,ένας αθλητής ,ο “Nick” Γκάλης που υπήρξε,μέλος της οικογένειας του μπασκετικού ΑΡΗ Θεσσαλονίκης,σε χρόνια δύσκολα για τον Ελληνικό αθλητισμό.Ο παιχταράς αυτός λοιπόν, έβαλε την σφραγίδα του,όχι μόνο στην ομάδα του,αλλά σε ολόκληρο το Ελληνικό μπάσκετ, κατατάσσοντας την Ελλάδα, σε Ευρωπαϊκή χώρα,με τις πλέον αξιόλογες επιδόσεις.Το γεγονός πως κάθε χρόνο,συμμετέχει συνήθως και μια Ελληνική ομάδα στο Ευρωπαϊκό final four του μπάσκετ, αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην παράδοση που έχει δημιουργήσει η δική του παρουσία,σ αυτόν τον θεσμό,την στιγμή που η ένταξή του στο Hall of Fame,ήταν η αναγνώριση της αξίας του,από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπάσκετ ,την FIBA.Ο “θεός” λοιπόν,όπως αποκαλείται,από τους οπαδούς του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης, επιλέχτηκε, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΕΙ, από την ΝΔ,για να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της,στις επόμενες εκλογές. Δεν είναι μόνο ενδιαφέρουσα η εξέλιξη της πρότασης αυτής καθ΄αυτής,ως άρνηση ,όσο η απάντηση ήθους ,που έδωσε ο τεράστιος αυτός,εντέλει, οικουμενικός αθλητής,στην πρόταση που του έγινε: “Είμαι αθλητής και κάποιοι δεν είναι δημοσιογράφοι. Δεν είμαι πολιτικός και κάποιοι δεν θα έπρεπε να είναι πολιτικοί. Δεν θα βρίσκομαι σε κανένα ψηφοδέλτιο κανενός κόμματος και κάποιοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται. Τα μόνα παιχνίδια που έχω παίξει ήταν εντός γηπέδου. Αυτοί που παίζουν παιχνίδια στην πλάτη μου και όσοι παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού είναι άξιοι της μοίρας τους. Και στους Έλληνες αξίζει μια καλύτερη μοίρα”. Τα ζητήματα που θέτει,μέσα στις λίγες γραμμές ,ο μοναδικός αυτός αθλητής είναι πολλά και δεν αφορούν μόνο τον ίδιο, αφορούν ολόκληρη την πολιτική στο σύνολό της. Ο Νίκος,αναδεικνύει κάτι ,που προσποιούνται οι άλλοι ότι δεν βλέπουν.Την ανυπαρξία κάποιων πολιτικών,που απλά έτυχε κάποια εποχή να περάσουν από το προσκήνιο και να μας απασχολήσουν,όπως και για το αν πρέπει να είναι καλύτερη η μοίρα των Ελλήνων, σε σχέση με όσα σχεδίασαν οι πιστωτές και τα κόμματα των Μνημονίων που επέβαλαν σε βάρος τους.Το βαθύ αισθητήριο,του Νίκου,με απλά λόγια διεισδύει σε κάτι που υπάρχει,σαν υποψία,έως τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.Το “έκαστος στον πάγκο του” είναι κάτι που πρέπει να αναδιατάξει κάποιους,που σκέφτονται να αλώσουν τον χώρο της πολιτικής,μπολιάζοντας την, με τα αντισώματα......της πασαρέλας.Μέλλει όμως αυτό να το δούμε και να το ζήσουμε,στις ερχόμενες εκλογές. Ένα σύστημα αξιών,που βλέπει να απειλείται η συνέχειά του,θα επιστρατεύσει τα πάντα για την διάσωσή του και όπως δείχνουν τα πράγματα από τώρα,δεν θα διστάσει να μετατρέψει την πολιτική,σε οτιδήποτε θα βοηθήσει στην πραγμάτωση όσων επιδιώκει. Έχουν όμως γνώση οι φύλακες,που είναι οι Πολίτες.Καιρός φέρνει τα λάχανα,καιρός τα παραπούλια.