Η επανάληψη του δράματος στην Μάνδρα Αττικής.

Με το ζήτημα των πλημμυρών ,που είχε την μεγίστη ανθρώπινη απώλεια 25 ψυχών στην Μάνδρα,ξανά ασχοληθήκαμε προ επταμήνου περίπου,σε δύο συνεχόμενες αναφορές μας,την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017.όταν ακόμη οι συνέπειές τους ήταν νωπές και την Παρασκευή 24η Νοεμβρίου 2017,όταν η αντιπολίτευση,είχε μεταθέσει το ενδιαφέρον της,σε άλλα θέματα,προς άγραν περισσότερο βολικών ,ψήφων γιατί πολύ να μείνει ,σαυτό το ζήτημα δεν την έπαιρνε. Η Κυβέρνηση όμως ,ήταν και είναι παρούσα και ζεί όπως και ζούμε ,τις επιπτώσεις τους και όχι ο "wanna be" πρωθυπουργός,καθώς εκείνο που θέλει και ονειρεύεται,ίσως να μην συμβεί ποτέ του. Η Κυβέρνηση λοιπόν, οφείλει να δώσει,αποτελεσματικές λύσεις, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ στο πρόβλημα,αφενός γιατί μια επαναλαμβανόμενη τραγωδία παύει να είναι σύμπτωση και αφ΄ εταίρου εάν συμβεί να έχει συντελεστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, τις προηγούμενες δεκαετίες, στον περιβάλλοντα χώρο,κάτι που μπορούν να το πούν μόνο οι επιστήμονες ειδικοί,τότε εκεί που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, φτηνές και πρόχειρες λύσεις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ίσως τότε απαιτείται η ΜΕΤΑΣΤΕΓΑΣΗ, όλων των κατοίκων,σε άλλη ασφαλέστερη περιοχή,που είναι και το ζητούμενο, πριν την ΔΙΑΝΟΙΞΗ των ρεμάτων που έχουν μπαζωθεί ,προς την θάλασσα για να πάψουμε να βλέπουμε ,μαζί με την "Αθηνά και χείρας κίνει.....με την Πυροσβεστική, να παλεύουν οι κάτοικοι να βγάλουν τις λάσπες,από τα σπίτια τους,μαζί με τα στοιχεία της φύσης.Λύσεις ζητούν οι πολίτες και όχι μερεμέτια. Έχετε ως Κυβέρνηση τον άριστο,στην αποπεράτωση δύσκολων αποστολών,τον κο Σπίρτζη. Αξιοποιήστε τον. Ας θυμηθούμε όμως,τα όσα λέγαμε τότε..............











Η οριοθέτηση των ρεμάτων,την επόμενη μέρα.........



ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΙΑΚΗΣ·ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017Αναγνώστηκε 30 φορές

“Όταν χτίζεται η Εθνική οδός,χωρίς να γίνει μελέτη για τις παράπλευρες επιπτώσεις του έργου ,τι να κάνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.” κος Γρ. Σταμούλης,Δήμαρχος Μεγαρέων.
Συνηθίζεται στις μέρες μας,το ενδιαφέρον, από ορισμένους κομματικούς χώρους,όταν στρέφεται σε ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος,όπως αυτό που αντιμετωπίσαμε στη Μάνδρα Αττικής τις προηγούμενες μέρες,να είναι ανάλογο με το ύψος της άντλησης πολιτικών οφελημάτων ,που εφόσον αξιολογηθούν ως πενιχρά,κυρίως λόγο διάχυσης των ευθυνών,να μετατοπίζεται το ενδιαφέρον τους σε άλλα θέματα,θεωρούμενα περισσότερο επικερδή,επειδή έτσι εκτιμώνται,όπως αίφνης είναι ή θα μπορούσαν να είναι ,τα ζητήματα προμηθειών ,σε εξοπλιστικά ζητήματα,με την Σαουδική Αραβία,που παίζει έντονα τελευταία.Όμως το ζήτημα της τραγωδίας της λασποπλημμύρας στην Μάνδρα Αττικής,δεν είναι ένα ζήτημα που να αφορά τέτοια αντιμετώπιση, καθώς κρατάει δεκαετίες και πρέπει να δοθούν λύσεις άμεσα και αποτελεσματικά,αφού εάν δεν γίνει έτσι,θα μας πνίξει όλους η λάσπη. Οι εφημερίδες και γενικώς τα μέσα πληροφόρησης,τηλεόραση κ.λ.π. έπιασαν τα μολύβια τους για να ρίξουν τις ευθύνες στην μία ή στην άλλη πλευρά ,κάτι που για να μη ξεχνιόμαστε αποτελεί ευθύνη των ενεργών πολιτών να το κάνουν και όχι των μέσων πληροφόρησης να προτείνουν λύσεις για την επόμενη μέρα,που περνούν μέσα από τα συμφέροντά τους , λες και τα διάφορα φαινόμενα αντιμετωπίζονται όχι με σχεδιασμό και μελέτη,αλλά διορθώνονται από μόνα τους ή κατά το δοκούν. Έτσι αφού γεμίσαμε με ερμηνευτές ,αρχικά της οικονομικής κρίσης,όπου ακούμε από τον καθένα το μακρύ του και το κοντό του και βάζουμε στην άκρη τους ειδικούς που μας λένε ,πως τελικά το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα ,δημιουργήθηκε από τις Τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας,όταν είδαν πως κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να πληρώσουν τα χρέη τους,τώρα παίρνουν σειρά τα ρέματα της Μάνδρας και το μπάζωμα τους.Πουθενά δεν είδαμε εποικοδομητικές προτάσεις για την διόρθωση μιας παθογένειας που χρειάστηκε δεκαετίες για να ανδρωθεί.Πουθενά.Σκέφτηκε άραγε κάποιος από τα μέσα πληροφόρησης,στο υπό διαμόρφωση Σύνταγμα της νέας Ελλάδος,να προτείνει ένα άρθρο,που να απαγορεύει το μπάζωμα των ρεμάτων,ώστε να σταματήσει επιτέλους,αυτό το δράμα που ζούμε ύστερα από κάθε λασποβροχή, δια νόμου; Κανείς τους.Τι θα λέγαμε,άραγε εάν πληροφορούμασταν,πως το Δημοτικό Συμβούλιο του Λονδίνου έθετε ζήτημα μπαζώματος του ποταμού Τάμεση,σήμερα; Δεν θα αναρωτιόμασταν “ μα καλά ,δεν βρέθηκαν κάποια μέλη του Δ.Σ να προβληματιστούν,για το που θα πάνε τόσα νερά,που μαζεύει και ρίχνει στην θάλασσα ο Τάμεσης;” Διαβάζουμε λοιπόν πως κάτω από τους δρόμους της Αθήνας,ρέουν ολόκληρα ποτάμια.Ο Ιλισσός ,ο Ηριδανός ,ο Κυκλόβορος,ο Αλασώνας ,ο Βουλοπόταμος και τέλος ο Βοϊδοπνίχτης και απορούμε που ύστερα από κάθε δυνατή βροχή που τα ποτάμια φουσκώνουν,πνίγεται η μισή Αθήνα και το δεχόμαστε έτσι.Επειδή ,ανά τον κόσμο ,ζούμε εν μέσο ακραίων καιρικών φαινομένων,από το Μπαγκλαντές έως την προηγμένη Γερμανία,όπου οι πλημμύρες αποτελούν πλέον συχνό φαινόμενο, θα πρέπει να ξανά σχεδιάσουμε,από δώ και πέρα ,την νέα Ελλάδα,εάν δεν θέλουμε να μας πνίξει μια άλλη λασποβροχή,την ώρα που απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου. Στην ιατρική,ο μεγάλος Ιπποκράτης,πριν ακόμη γίνει αποδεκτή η παρουσία του παγκόσμια,έλεγε κάτι πολύ σοφό,ανάμεσα στα πολλά άλλα ,πως είναι : “καλύτερο το προλαμβάνειν ,από το θεραπεύειν”.Δεν μπορεί να μπαζώνονται πρώτα τα ρέματα και τα ποτάμια,που αποτελούν την φυσική διέξοδο των όμβριων υδάτων προς την θάλασσα και ακολούθως να τρέχουμε να προλάβουμε,όταν βγούν στους δρόμους.Είναι παράλογο. Και εδώ τον πρώτο λόγο το έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έως σήμερα,με ευθύνη της πολιτείας,ο εύκολος τρόπος της δημιουργίας νέων χώρων για διανομή στους Δήμους ,ή για άντληση πόρων,ήταν η οικοπεδοποίηση των ρεμάτων. Αυτό σημαίνει,πως κάθε Δήμος,πρέπει να ενθαρρυνθεί στο εξής,στην εξεύρεση νέων πόρων από δημιουργικές επενδύσεις και όχι από τον εύκολο τρόπο της οικοπεδοποίησης των ρεμάτων.Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να αξιολογείται στο εξής ,με θετικό πρόσημο ,ένας Δήμος,όταν σχεδιάζει την διεύρυνση ενός ρέματος προς την θάλασσα,παρά να επιδιώκεται το σφράγισμα του.Καλός,επομένως είναι ο σχεδιασμός,μιας άλλης, διαφορετικής αντίληψης από εδώ και πέρα.Τι θα γίνει όμως ,με τις εύκολες λύσεις εκείνες,των τελευταίων δεκαετιών που βασίστηκαν λαθεμένα στην λογική του μπαζώματος;Πρέπει να κατανοήσουμε,πως εκεί που οδηγήθηκαν τα πράγματα σήμερα,ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.Χρειάζεται συνεργασία ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ,του πολιτικού μας συστήματος,που αντί μέρος του να ζητά να κερδίσει ψήφους από κάθε θεομηνία,να υποχρεωθεί να λειτουργήσει προς την μόνη ορθή κατεύθυνση που είναι η ΔΙΑΝΟΙΞΗ των ρεμάτων προς την θάλασσα.Μπορεί η λύση αυτή να είναι δύσκολη,ίσως να χρειαστούν να περάσουν τόσα χρόνια όσα πέρασαν από το μπάζωμα τους,όμως είναι η μόνη δυνατή λύση,για να δούμε χρόνο με τον χρόνο,να λιγοστεύουν τα προβλήματα,αντί να αυξάνονται. Όταν διαπιστωμένα,στα τέλη του 19ου αιώνα,διέσχιζαν το Λεκανοπέδιο,700 χείμαρροι ,ποτάμια και ρυάκια και ο αριθμός του το 1999 ήταν μικρότερος από 7ο,πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε,την διατήρηση , της υπάρχουσας κατάστασης; Έχουμε αξιόλογες κατασκευαστικές εταιρείες,που χτίζουν πολιτείες ολόκληρες στον υπόλοιπο κόσμο.Σκέφτηκε κάποιος να τις καλέσει,να προτείνουν έξυπνες λύσεις, σε ένα τόσο μεγάλο Ελληνικό πρόβλημα; Και επειδή ,αρκετές από αυτές ,αναλαμβάνουν έργα δημοσίου συμφέροντος, να αποτελέσουν ,επιβράβευση-μπόνους,οι προτάσεις τους,για την ανάληψή τους; Ιδού η Ρόδος.......

Η Έκρηξη του επενδυτικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα......

“Όταν ακούς για πολλά κεράσια,κράτα και μικρό καλάθι (για σιγουριά)” . Λαϊκή Παροιμία.

Δεν είναι Κυβερνητική προπαγάνδα,όσα ακούγονται τελευταία ,για το έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον που αναπτύσσεται στην Ελλάδα. Οι κύριοι λόγοι έχουν να κάνουν,κυρίως με την δυσκολία που οι εγχώριες επιχειρήσεις,εκταμιεύουν πιστώσεις από την Ελληνική Τραπεζική αγορά ακόμη,όπου δίδουν την δυνατότητα στις ξένες ανταγωνιστικές με εκείνες επιχειρήσεις,να παρεμβαίνουν προς όφελός τους σε εξαγορές ή στην δημιουργία νέων επιχειρήσεων,όπου απαιτείται ζεστό χρήμα. Ο τομέας,στον οποίο παρατηρείται έκρηξη επενδυτικού ενδιαφέροντος, τα τελευταία χρόνια είναι ο Τουριστικός, όπου έχει αναπτυχθεί έντονη συζήτηση σε επίπεδο,Τοπικής Αυτοδιοίκησης κυρίως,σε Τουριστικούς προορισμούς ,όπως είναι η Σαντορίνη,η Μύκονος κ.ά, που δεν γνωρίζουν από κρίση ,για το εάν μπορούν να προχωρήσουν την ανάπτυξή τους παραπέρα ή εάν οι υπάρχουσες υποδομές έχουν εξαντλήσει τα όριά τους. Εάν σκεφθεί ο οποιοσδήποτε,πως μια χώρα όπως η Ελλάδα,με πληθυσμό γύρο στα 12 εκατομμύρια ψυχών,καλείται να φιλοξενεί, κάθε Τουριστική χρονιά, με αυξητικές τάσεις,έναν αριθμό που κινείται σήμερα,στα 32 με 33 εκατομ. συνολικά ανθρώπων, τότε αυτομάτως δημιουργούνται σκέψεις για το εάν η χώρα,μπορεί να εισπράξει την διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση και με ποιόν τρόπο και ακολούθως να καλύψει οργανωμένα αυτό το ρεύμα ενδιαφέροντος που δημιουργείται,με σταδιακή αύξηση των ήδη υπαρχουσών υποδομών ,όπως είναι η αυξημένη ζήτηση σε νερό,σε ενέργεια,σε Μέσα Μεταφοράς,σε κλίνες,σε εστίαση, στην Υγεία,την Αστυνόμευση κ.ά. Αν σκεφτούμε μόνο το παράγοντα νερό,όπου η αυξημένη ζήτηση ,έως χθές καλυπτόταν με την μεταφορά πόσιμου ύδατος, με ειδικά διαμορφωμένα καράβια,αντιλαμβάνεται κανείς την δυσκολία μιας τέτοιας προσπάθειας,ιδιαίτερα όταν η αντιμετώπιση κάποιων θεμάτων,θεωρείτο έως χτες αυτονόητη,ενώ δεν ήταν.( http://www.efsyn.gr/arthro/posimo-nero-gia-patmo-kai-arkioys ) Έτσι δεν αποτελεί ίσως έκπληξη,πως σε κάθε 10 νέες άδειες , για νέες ξενοδοχειακές μονάδες που εκδίδονται,η μία ,αφορά 5άστερη κατασκευή καταλυμάτων,στοιχείο που σηματοδοτεί ,την βαθμιαία μετατροπή της χώρας,σε τόπο,ενός ανώτερου βιοτικού επιπέδου,Τουρισμού.Το γεγονός,συμπαρασύρει την απαίτηση για αύξηση στις αναγκαίες υποδομές,που καλείται η Κυβέρνηση να καλύψει,προς όφελος της χώρας.Το γεγονός, ως παράγωγο της πραγματικότητας,θέτει από μόνο του,την ανάγκη αφενός της διεύρυνσης της Καλοκαιρινής Τουριστικής περιόδου,αλλά και την επέκτασης, με την δημιουργία συνείδησης στον Ξένο επισκέπτη,για περιόδους που προάγουν τον χειμερινό Τουρισμό,έχοντας ως ανεκτίμητο κεφάλαιο το μοναδικό φυσικό κάλος,που συγκεντρώνει η Ελληνική ενδοχώρα. Έως χτές ,ο χειμερινός , οικολογικός κυρίως τουρισμός, εξαντλούσε τα όριά του,κυρίως στην εσωτερική ζήτηση, με μια αναλογία ως σύγκριση, που καμία σχέση δεν είχε με το Καλοκαιρινό Τουριστικό προϊόν.Και αφορά και τον αριθμό των καταλυμάτων,που είναι μικρός,αλλά και την ποιότητα των παρεχόμενων Υπηρεσιών. Ένας σοβαρός σχεδιασμός,θα απαιτούσε την οργανωμένη επέκταση σε ένα προϊόν, από την πολιτεία,που δεν το κατέχουμε ως χώρα που ζητά όμως ,την αξιοποίηση στελεχών από μια δυναμική Διεθνή αγορά που είναι γνωστή ,παρούσα και καλά αμειβόμενη.Εάν λοιπόν,ο χώρος επέκτασης των τουριστικών περιόδων,περάσει στο στάδιο της πραγμάτωσης θα πρέπει να στηριχτεί από την πολιτεία και με την αύξηση των αναγκαίων έργων υποδομής που είναι απαραίτητα για την στήριξή τους ,αλλά και την απαραίτητη προβολή της. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα,επομένως κινούνται,από την αύξηση του Τουριστικού ρεύματος,στην Ελλάδα. Ωστόσο γεννά προβληματισμούς το γεγονός,πως μερικές ημέρες πριν την καταληκτική ημερομηνία ,της 21ης Ιουνίου 2018,(χτές δηλαδή)για το χρέος της χώρας,τέθηκε από τους θεσμούς,το ζήτημα της υπέρ κερδοφορίας που παρουσιάζει το αεροδρόμιο της Αθήνας εξ αιτίας της Τουριστικής έκρηξης, και ενώ η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξετάζει, υποτίθεται,τα μερίδια της αγοράς να μην δημιουργούν καρτέλ,βλέπουμε να παίζει με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και να παρεμβαίνει σε σχέση με την χρήση του,για τα επόμενα 25 χρόνια (55% Δημόσιο,40% Καναδικό Ταμείο Συντάξεων Δ.Υ ως P.S.P και 5% στον όμιλο Κοπελούζου) με το αιτιολογικό,πως τα 600 εκατομ. ευρώ,είναι μικρό ποσό,αυξάνοντας την αντιπρότασή του σε 1,8 δις,σε 8 δόσεις ή 1,1 δις ευρώ σε περίπτωση πληρωμής τοις μετρητοίς,δημιουργώντας νευρική κρίση στην Κυβέρνηση και την Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, αν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική πρόταση των 600 εκατομ. ευρώ,είχε προταθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο από πέρισυ και είχαμε την έκδοση των σχετικών Κυβερνητικών Υπουργικών αποφάσεων (ΚΥΑ). Σε μια στιγμή δηλαδή,που οι θεσμοί ζητούν την ταχεία λήψη των Υπουργικών αποφάσεων,προσλαμβάνοντας γι αυτόν τον σκοπό,εγχώριους και διεθνείς συμβούλους-εκτιμητές,που κάνουν την αξιολόγησή τους στα 600 εκατομ. ευρώ,επανατοποθετεί το ποσό στα 1,7 δις ευρώ,τελικά,μήπως και τεθεί λέει........ζήτημα αξιοπιστίας για το πρώτο ποσό.Το γεγονός γεννά ερωτήματα,για το εάν συσχετίζεται με τα γεγονότα της συνόδου G7 ,(με την δυσαρέσκεια Tramp ,στο πρόσωπο του Καναδού πρωθυπουργού κου Τρυντώ). Και ενώ όλοι μας είμαστε απορροφημένοι από την συζήτηση για το χρέος της χώρας,οι δανειστές -θεσμοί,επαναφέρουν το ενδιαφέρον τους,για την τύχη των σιδηροδρόμων,την ΔΕΗ και τις λιγνητικές μονάδες, την εκμετάλλευση των σκουπιδιών από ιδιωτικές εταιρείες και βάζουν ξανά έως την ύστατη στιγμή, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το χρέος.Είναι αλήθεια ή όχι,πως στην Κυβέρνηση,στήνουν χορό,όχι τόσο για την ελάφρυνση του χρέους,όσο για την απαλλαγή της χώρας από τέτοιες και τόσες παρεμβάσεις των ξένων θεσμικών;

Η Ελλάδα πεθαίνει:......από το ξεχασμένο Δημογραφικό πρόβλημα. (Δεύτερη προσέγγιση...)

“ Σαν δεν έχεις μαντίλι να τριφτείς ,μη περιμένεις από τον άλλον μαντίλι να σου δώσει, για να κλάψεις”

Το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την επιβίωσή της,κι ας μη πολυκουβεντιάζεται. Δεν θα ήταν υπερβολή εάν λέγαμε πως η προτεραιότητα του,ξεπερνά ακόμη και τα προβλήματα που δημιούργησαν τα Μνημόνια. Το συναντάμε σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και οικονομικής μας ζωής.Από τον στρατό,την παραγωγική διαδικασία,έως και το πλέον αστείο,που αφορά, τις παιδικές φωνές, που ακούγαμε κάποτε.Σ΄εκείνα,τα μικρά “διπλά”του ποδοσφαίρου,που πρόχειρα στήναμε με δυο τούβλα,για εστίες ,που έχουν εκλείψει. Σήμερα οι νέοι μας,αργοπεθαίνουν πίσω από τα τάμπλετς,που η τεχνολογία διαφήμισε πως θα βελτίωνε την ζωή μας.Έτσι κατάντησε,αντί να ρωτάμε τον γνωστό μας,πόσα παιδιά έχει, εναγώνια ενδιαφερόμαστε για να μάθουμε εάν και πόσα τάμπλετς διαθέτει στο σπίτι του και εάν ξημεροβραδιάζονται τα παιδιά του ,πίσω απ΄αυτά.Και οι.....μάνες στο κατόπιν.Μπες μέσα σε ένα λεωφορείο και θα δεις,εάν είναι έτσι. Εξ αιτίας τους,προβλήματα που δεν είχαμε κατά νου, εμφανίστηκαν με μια καταστρεπτική δυναμική για τον τόπο. Δημιουργούνται κινήσεις επείγουσες από προοδευτικούς πολίτες,για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της “ουράς”,σε νέα προβλήματα που έχουν προκύψει (παιδική πορνογραφία,αποπλανήσεις κ.α.) Η σημασία, στους στίχους του Μπρέχτ ,πως “.......στο τέλος μας φάγανε οι κοριοί” ,βρίσκεται μπροστά μας. Τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ανάπτυξη που φανταζόμαστε ή ονειρευόμαστε, για την Ελλάδα ,εάν δεν υπάρξουν, νέοι άνθρωποι,να την αξιοποιήσουν και να την ζήσουν. Το βλέπεις και στην ποιότητα και παραγωγή Κοινοβουλευτικού έργου στην Βουλή των Ελλήνων.Από τις χιλιάδες επερωτήσεις που καταθέτουν ,ετησίως, καμία που να αφορά αυτό το μεγάλο θέμα ,δεν έχει απασχολήσει τα πολιτικά κόμματα του τόπου μας,ώστε να προκληθεί μια προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση,στη Βουλή.Εκείνο που βλέπουμε να απασχολεί, είναι ο πόνος που γεννά η απώλεια της εξουσίας και η επανάκτησή της. Όπως και ο άλλος, που βλέπουμε να απασχολεί,που είναι ,για το αν και κατά πόσο θα διατηρηθούν οι Off shore,εταιρείες που να εξασφαλίζουν τους αφορολόγητους ,πόρους τους,για τους ίδιους και τους άλλους.Λίγο τους νοιάζει εάν θα επιβιώσει αύριο η Ελλάδα. ΄Ετσι οι πολίτες ,οδηγούνται στην απαξίωση των Πολιτικών και της Πολιτικής.Προτάξεις ζητημάτων,που να κινητοποιούν τους πολίτες με μια νέα δυναμική,λείπουν από την επικαιρότητα. Τι, να την κάνουν οι πολίτες την “αριστεία”,όταν δεν θα υπάρχουν νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα ,να την αξιοποιήσουν .Σαφώς και την πρώτη ευθύνη την έχει η Κυβέρνηση.Είναι όμως η μόνη; Ούτε ο ΣΕΒ ασχολήθηκε ,στο πρόσφατο συνέδριό του,που λόγο παραγωγής θα έπρεπε,να συμπεριλάβει το ζήτημα στα θεματικά του τραπέζια.Τίποτα. Διαβάζουμε όμως, στις 4 προϋποθέσεις που βάζουν οι επικεφαλής οικονομολόγοι του, με τίτλο : “ Τέσσερεις προϋποθέσεις για επανένταξη στην Παγκόσμια Οικονομία” 1ον) Δημοσιονομική πειθαρχία,2ον)Ευέλικτη αγορά εργασίας 3) Εξαγωγικός προσανατολισμός και 4ος) Πολιτική σταθερότητα. Πουθενά δεν βλέπεις να απασχολεί τον ΣΕΒ,έστω, ως υποσημείωση, για την ανάγκη παραγωγικού διαλόγου. Σε ποιους και για ποιους,όλα αυτά; Εφεξής , ζήτημα με κορυφαίο οικονομικό ενδιαφέρον, χωρίς προτάσεις για την αντιμετώπιση του Δημογραφικού,θα είναι ελλιποβαρές στην ουσία του. Ωραία η λογική ανάπτυξης όρων,για να γεμίσουν τα ταμεία των επιχειρήσεων.Δεν θα έπρεπε όμως και οι επιχειρήσεις,ανάλογα με τις δυνατότητες τους,να σπεύσουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη;.Δεν το είδαμε αυτό ,ούτε ως προβληματισμό,για το πού οδηγείται η χώρα.Εκείνο όμως που βλέπουμε με ενδιαφέρον,είναι να διατυπώνεται η ανάγκη,μείωσης της φορολογίας,καλώς για να προκύψουν μεγαλύτερες επενδύσεις σε νέες θέσεις εργασίας,για μείωση του Φ.Π.Α ,καλώς για τον ίδιο παραπάνω λόγο,όμως προτάσεις για αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων που θα συμβάλει στην αύξηση των μελών της εργαζόμενης οικογένειας δεν είδαμε πουθενά.Βάλτε ζητήματα στα συνέδριά σας,που να απαντούν σε ζωτικούς προβληματισμούς των εργαζομένων,και όχι μόνο στο πώς θα βγουν κερδισμένες οι επιχειρήσεις σας. Δυστυχώς με τα μπούρου-μπούρου, λιγοστέψαμε και βρεθήκαμε στα όρια του αφανισμού μας. Απόφαση χρειάζεται ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ......χτές,όχι αύριο,ούτε στο μέλλον.ΤΩΡΑ ,λεβέντες......

Η Ελλάδα πεθαίνει ....επειδή οι μορφωμένοι νέοι της φεύγουν και η πατρίδα γερνάει....(πρώτη προσέγγιση για το Δημογραφικό).

“ Χώρα που δεν αντιμετωπίζει το Δημογραφικό της πρόβλημα έγκαιρα, κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μια χώρα γερόντων στο κοντινό της μέλλον,όπου η ακεραιότητά της θα βρίσκεται υπό διαρκή απειλή.”

Είναι γεγονός αυτό που συζητούν οι πολίτες δεκαετίες τώρα,πως η Ελλάδα με το πέρασμα των χρόνων μεταβάλλεται,σε μια χώρα γερόντων,εξαιτίας της υπογεννητικότητας και της ανόδου του βιοτικού της επιπέδου από την μια και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που γεννούν τα όσα προβλήματα δημιούργησαν τα Μνημόνια που της επεβλήθησαν ,από την άλλη. Έτσι,η έλευση ενός παιδιού,ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με χαρά,σε μια νέα οικογένεια,αντιθέτως αντιμετωπίζεται σήμερα ,με σκεπτικισμό ,εξαιτίας της οικονομικής επιβάρυνσης που επιφέρει η έλευση του. Η φυγή των νέων, σπουδαγμένων στο Πανεπιστήμιο,συνήθως,παιδιών,για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή,στο εξωτερικό,επιδεινώνει το πρόβλημα. Συνθετικά,είναι πολλοί οι λόγοι,που αυξάνουν το Δημογραφικό μας πρόβλημα. Υπάρχουν σοβαρές και αξιόπιστες μελέτες για την αντιμετώπισή του ζητήματος.Όλες τους όμως εμποδίζονται από τον Οικονομικό παράγοντα που γεννά, η εφαρμογή τους, καθώς έχει να κάνει με την οικονομική αδυναμία,που αντιμετωπίζει μια οικογένεια για να μεγαλώσει,ένα νέο μέλος της. Εάν μάλιστα τεθεί ως ερώτημα στους πολίτες,γιατί αποφεύγουν οι νέοι μας να κάνουν πολλά παιδιά (ένα και σπάνια δύο είναι ο μέσος όρος),θα προκύψουν,περισσότερα επιχειρήματα που συνηγορούν στην αύξηση της υπογεννητικότητας.Το ζήτημα, όμως βρίσκεται στο πως η Ελλάδα θα επιβιώσει; Όπως έχουν τα πράγματα ,μοιάζει σαν κάποιοι να έχουν τοποθετήσει στα θεμέλια της χώρας μια βραδυφλεγή βόμβα,όπου, όχι μόνο είναι θέμα χρόνου η έκρηξή της, αλλά και το τι θα αφήσει πίσω της,αυτή. Λόγο της πολυπλοκότητας,που παρουσιάζει το γεγονός,οι εκάστοτε Κυβερνήσεις,έκρυβαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί,αφήνοντας στην ευθύνη στην επόμενη Κυβέρνηση,για να το λύσει,διαιωνίζοντας έτσι το πρόβλημα. Η όποια αναφορά μας ,δεν τίθεται ,υπό την έννοια της παρουσίασης του,ως μιας απλής λύσης ,που απαιτεί μόνο βούληση,για να λυθεί. Χρειάζεται να ανέβει κατ΄αρχήν,στις πρώτες θέσεις των προτεραιοτήτων της Κυβέρνησης,δίπλα στα άμεσα και μεγάλα προβλήματά που ζητούν λύση. Δευτερευόντως αφορά τις ομάδες έρευνας που θα συσταθούν και θα λάβουν υπόψιν τους,τα σημερινά αρνητικά δεδομένα,για το ποιές λύσεις πρέπει να δώσουν,που να είναι αξιόπιστες,πρωτοποριακές και εφαρμόσιμες,ώστε να λύνουν το πρόβλημα προς το συμφέρον της χώρας.Γιατί δεν μπορεί η χώρα να βαδίζει στα τυφλά,χωρίς να λαβαίνει υπόψιν της,τα μεγάλα προβλήματα που την ζώνουν και που τελικά την υπονομεύουν, αρκούμενη στην δικαιολογία,πως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έκρυβαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Απόφαση χρειάζεται καθώς ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ο χρόνος αντιμετώπισης του προβλήματος,δεν επιδέχεται άλλη αναβολή. Τα αντικρουόμενα ερωτήματα που γεννά,η υπογεννητικότητα,ζητούν άμεση απάντηση: 1ον) Χρειάζεται ενίσχυση στήριξης μια οικογένεια ,για την αύξηση των μελών ή όχι; 2ον) Πως συμβαίνει χώρες με αυξημένα οικονομικά προβλήματα και ίσως μεγαλύτερα από αυτά της Ελλάδος,αυξάνουν διαρκώς τα μέλη της οικογένειάς τους(π.χ Αραβικές χώρες.) Είναι θέμα κουλτούρας;Τι χρειάζεται να γίνει ανάλογη εφαρμογή και εδώ; Δεν μπορεί ως χώρα,που περιβάλλεται από δύσκολους γείτονες,όταν βρίσκεται στην ανάγκη,να υπολογίζει με το σταγονόμετρο ,τα στρατεύσιμα μέλη του και σε άλλες στιγμές να αδιαφορεί πλήρως.Τα δικά μας προβλήματα εμείς πρέπει να τα λύσουμε με βάση τις ανάγκες μας ,σήμερα και όχι αύριο,ούτε του Αγίου Ξέχασε με.Η ανάπτυξη που οραματίζεται η Κυβέρνηση,με ποιούς θα γίνει; Με τα γερόντια;