Η Έκρηξη του επενδυτικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα......

“Όταν ακούς για πολλά κεράσια,κράτα και μικρό καλάθι (για σιγουριά)” . Λαϊκή Παροιμία.

Δεν είναι Κυβερνητική προπαγάνδα,όσα ακούγονται τελευταία ,για το έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον που αναπτύσσεται στην Ελλάδα. Οι κύριοι λόγοι έχουν να κάνουν,κυρίως με την δυσκολία που οι εγχώριες επιχειρήσεις,εκταμιεύουν πιστώσεις από την Ελληνική Τραπεζική αγορά ακόμη,όπου δίδουν την δυνατότητα στις ξένες ανταγωνιστικές με εκείνες επιχειρήσεις,να παρεμβαίνουν προς όφελός τους σε εξαγορές ή στην δημιουργία νέων επιχειρήσεων,όπου απαιτείται ζεστό χρήμα. Ο τομέας,στον οποίο παρατηρείται έκρηξη επενδυτικού ενδιαφέροντος, τα τελευταία χρόνια είναι ο Τουριστικός, όπου έχει αναπτυχθεί έντονη συζήτηση σε επίπεδο,Τοπικής Αυτοδιοίκησης κυρίως,σε Τουριστικούς προορισμούς ,όπως είναι η Σαντορίνη,η Μύκονος κ.ά, που δεν γνωρίζουν από κρίση ,για το εάν μπορούν να προχωρήσουν την ανάπτυξή τους παραπέρα ή εάν οι υπάρχουσες υποδομές έχουν εξαντλήσει τα όριά τους. Εάν σκεφθεί ο οποιοσδήποτε,πως μια χώρα όπως η Ελλάδα,με πληθυσμό γύρο στα 12 εκατομμύρια ψυχών,καλείται να φιλοξενεί, κάθε Τουριστική χρονιά, με αυξητικές τάσεις,έναν αριθμό που κινείται σήμερα,στα 32 με 33 εκατομ. συνολικά ανθρώπων, τότε αυτομάτως δημιουργούνται σκέψεις για το εάν η χώρα,μπορεί να εισπράξει την διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση και με ποιόν τρόπο και ακολούθως να καλύψει οργανωμένα αυτό το ρεύμα ενδιαφέροντος που δημιουργείται,με σταδιακή αύξηση των ήδη υπαρχουσών υποδομών ,όπως είναι η αυξημένη ζήτηση σε νερό,σε ενέργεια,σε Μέσα Μεταφοράς,σε κλίνες,σε εστίαση, στην Υγεία,την Αστυνόμευση κ.ά. Αν σκεφτούμε μόνο το παράγοντα νερό,όπου η αυξημένη ζήτηση ,έως χθές καλυπτόταν με την μεταφορά πόσιμου ύδατος, με ειδικά διαμορφωμένα καράβια,αντιλαμβάνεται κανείς την δυσκολία μιας τέτοιας προσπάθειας,ιδιαίτερα όταν η αντιμετώπιση κάποιων θεμάτων,θεωρείτο έως χτες αυτονόητη,ενώ δεν ήταν.( http://www.efsyn.gr/arthro/posimo-nero-gia-patmo-kai-arkioys ) Έτσι δεν αποτελεί ίσως έκπληξη,πως σε κάθε 10 νέες άδειες , για νέες ξενοδοχειακές μονάδες που εκδίδονται,η μία ,αφορά 5άστερη κατασκευή καταλυμάτων,στοιχείο που σηματοδοτεί ,την βαθμιαία μετατροπή της χώρας,σε τόπο,ενός ανώτερου βιοτικού επιπέδου,Τουρισμού.Το γεγονός,συμπαρασύρει την απαίτηση για αύξηση στις αναγκαίες υποδομές,που καλείται η Κυβέρνηση να καλύψει,προς όφελος της χώρας.Το γεγονός, ως παράγωγο της πραγματικότητας,θέτει από μόνο του,την ανάγκη αφενός της διεύρυνσης της Καλοκαιρινής Τουριστικής περιόδου,αλλά και την επέκτασης, με την δημιουργία συνείδησης στον Ξένο επισκέπτη,για περιόδους που προάγουν τον χειμερινό Τουρισμό,έχοντας ως ανεκτίμητο κεφάλαιο το μοναδικό φυσικό κάλος,που συγκεντρώνει η Ελληνική ενδοχώρα. Έως χτές ,ο χειμερινός , οικολογικός κυρίως τουρισμός, εξαντλούσε τα όριά του,κυρίως στην εσωτερική ζήτηση, με μια αναλογία ως σύγκριση, που καμία σχέση δεν είχε με το Καλοκαιρινό Τουριστικό προϊόν.Και αφορά και τον αριθμό των καταλυμάτων,που είναι μικρός,αλλά και την ποιότητα των παρεχόμενων Υπηρεσιών. Ένας σοβαρός σχεδιασμός,θα απαιτούσε την οργανωμένη επέκταση σε ένα προϊόν, από την πολιτεία,που δεν το κατέχουμε ως χώρα που ζητά όμως ,την αξιοποίηση στελεχών από μια δυναμική Διεθνή αγορά που είναι γνωστή ,παρούσα και καλά αμειβόμενη.Εάν λοιπόν,ο χώρος επέκτασης των τουριστικών περιόδων,περάσει στο στάδιο της πραγμάτωσης θα πρέπει να στηριχτεί από την πολιτεία και με την αύξηση των αναγκαίων έργων υποδομής που είναι απαραίτητα για την στήριξή τους ,αλλά και την απαραίτητη προβολή της. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα,επομένως κινούνται,από την αύξηση του Τουριστικού ρεύματος,στην Ελλάδα. Ωστόσο γεννά προβληματισμούς το γεγονός,πως μερικές ημέρες πριν την καταληκτική ημερομηνία ,της 21ης Ιουνίου 2018,(χτές δηλαδή)για το χρέος της χώρας,τέθηκε από τους θεσμούς,το ζήτημα της υπέρ κερδοφορίας που παρουσιάζει το αεροδρόμιο της Αθήνας εξ αιτίας της Τουριστικής έκρηξης, και ενώ η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξετάζει, υποτίθεται,τα μερίδια της αγοράς να μην δημιουργούν καρτέλ,βλέπουμε να παίζει με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και να παρεμβαίνει σε σχέση με την χρήση του,για τα επόμενα 25 χρόνια (55% Δημόσιο,40% Καναδικό Ταμείο Συντάξεων Δ.Υ ως P.S.P και 5% στον όμιλο Κοπελούζου) με το αιτιολογικό,πως τα 600 εκατομ. ευρώ,είναι μικρό ποσό,αυξάνοντας την αντιπρότασή του σε 1,8 δις,σε 8 δόσεις ή 1,1 δις ευρώ σε περίπτωση πληρωμής τοις μετρητοίς,δημιουργώντας νευρική κρίση στην Κυβέρνηση και την Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, αν σκεφτεί κανείς ότι η αρχική πρόταση των 600 εκατομ. ευρώ,είχε προταθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο από πέρισυ και είχαμε την έκδοση των σχετικών Κυβερνητικών Υπουργικών αποφάσεων (ΚΥΑ). Σε μια στιγμή δηλαδή,που οι θεσμοί ζητούν την ταχεία λήψη των Υπουργικών αποφάσεων,προσλαμβάνοντας γι αυτόν τον σκοπό,εγχώριους και διεθνείς συμβούλους-εκτιμητές,που κάνουν την αξιολόγησή τους στα 600 εκατομ. ευρώ,επανατοποθετεί το ποσό στα 1,7 δις ευρώ,τελικά,μήπως και τεθεί λέει........ζήτημα αξιοπιστίας για το πρώτο ποσό.Το γεγονός γεννά ερωτήματα,για το εάν συσχετίζεται με τα γεγονότα της συνόδου G7 ,(με την δυσαρέσκεια Tramp ,στο πρόσωπο του Καναδού πρωθυπουργού κου Τρυντώ). Και ενώ όλοι μας είμαστε απορροφημένοι από την συζήτηση για το χρέος της χώρας,οι δανειστές -θεσμοί,επαναφέρουν το ενδιαφέρον τους,για την τύχη των σιδηροδρόμων,την ΔΕΗ και τις λιγνητικές μονάδες, την εκμετάλλευση των σκουπιδιών από ιδιωτικές εταιρείες και βάζουν ξανά έως την ύστατη στιγμή, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το χρέος.Είναι αλήθεια ή όχι,πως στην Κυβέρνηση,στήνουν χορό,όχι τόσο για την ελάφρυνση του χρέους,όσο για την απαλλαγή της χώρας από τέτοιες και τόσες παρεμβάσεις των ξένων θεσμικών;