Οι Η.Π.Α ......που θα θέλαμε

"Οι υπερδυνάμεις δοκιμάζονται,από τους λαούς του Κόσμου,έχοντας ως πυξίδα,τις συνέπειες των επιλογών τους,για την Ειρήνη."

Από την εφηβεία μου και καθώς μεγάλωνα,άκουγα διάφορα πράγματα ,για τους Αμερικανούς φίλους μας. Το "φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" ήταν κάτι ,που δεν μου άρεζε πάντα, για την μεγάλη αυτή χώρα. Η αλήθεια είναι πως για την χούντα,όσα λέγονται δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα,ιδιαίτερα όταν με την έλευση του εδώ στην Ελλάδα, ο πρώην πλανητάρχης κος Κλίντον, παραδέχτηκε πολλά από όσα της καταμαρτυρούσαν.Έβαλαν το χεράκι τους. Πάντα όμως, όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στη  ζωή, στην αναζήτηση της αλήθειας τους, έπρεπε να ταξιδέψω  και η τύχη να το φέρει,να ζήσω για αρκετό χρόνο σε μια διπλανή χώρα,τον Καναδά και να έρθω σε επαφή,με ανθρώπους πολλών εθνοτήτων, για να δω πως ακόμη και όσες χώρες την εχθρεύονται, κάτι όμορφο θα ήθελαν να αντιγράψουν από εκείνη.Ακόμη και η σημερινή Ρωσία, για να μπορέσει να σταθεί ως Παγκόσμια δύναμη, η Αμερική είναι εκείνη ,που καθορίζει τους όρους. Το ερώτημα όμως , ήταν και παραμένει για μένα το εξής ." Θα μπορέσουν,άραγε οι Η Π Α ,μετά ,από περίπου  2300 χρόνια,να μνημονεύουν οι λαοί του Κόσμου τους προέδρους τους,όπως αναφέρονται στον δικό μας, Αλέξανδρο;"  Πως συνέβη άραγε,για τη χώρα που υπέταξε,την Περσία,που θα πρέπει να τονίσουμε πως ήταν η υπερδύναμη του Κόσμου ,στην εποχή της,να αφιερώσει ,δύο αριστουργήματα της επικής της ποίησης,γραμμένα,από τους μεγαλύτερους ποιητής της,που θεωρούν πως είναι ο Φιρντουσή και ο Νιζάμη, το "Ισκανταρνάμα έ μπάρα" και "Ισκανταρνάμα έ μπαχρί"("Τα έργα του Αλεξάνδρου κατά ξηρά" και "Τα έργα του Αλεξάνδρου κατά θάλασσα") και να θεωρηθεί μέρος της Ιστορίας της; Πως συνέβη ,οι μουσουλμανικές χώρες,να τον συμπεριλάβουν ως Ισκάνταρ Μπέγκ (Αλέξανδρος ο Μέγας) μέσα στις δοξασίες της πίστης τους,στο Κοράνι,(μαζί με άλλους σοφούς της Ελληνικής αρχαιότητας,όπως ο Αφλατούν= Πλάτωνας κ.α), και να αποτελεί σημείο αναφοράς,έκτοτε ,για όλους τους Άραβες; Το ζήτημα εντοπίζεται στο ότι ,οι λαοί έχουν καταγράψει στο θυμικό τους ,τον Μ.Αλέξανδρο ως μεγάλο εκπολιτιστή της ανθρωπότητας,γι΄αυτό συμπεριελήφθη στην Ιστορία τους ,ως άξιος αναφοράς,στο χτες ,στο σήμερα ,που βάζει προοπτικές και για το απώτατο μέλλον. Το εάν ισοπέδωσε τότε , μια εξέχουσα πόλη .της Περσικής Αυτοκρατορίας εκ θεμελίων ,την Περσέπολη,το έκανε για παραδειγματισμό,για τις δόλιες επιθέσεις της Περσίας εναντίον της Ελλάδος.Έκτοτε και τους Βασιλείς της τίμησε και τον λαό της. Έκανε αξιομνημόνευτα έργα,έως την Ινδία,που κατά καιρούς ,οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι,βρίσκουν,στο πέρασμά του.Ποτέ οι λαοί δεν αποδέχτηκαν, ΜΌΝΟ κάποιον, ως ΚΑΤΑΧΤΗΤΉ. Για να τον συμπεριλάβουν μέσα στην Ιστορία τους,κάτι θετικό θα πρέπει να έχει αφήσει,στο πέρασμά του,ώστε να τον μνημονεύουν ,με θετικό πρόσημο. Επομένως ,ο Μ.Αλέξανδρος,δεν υπήρξε μόνο,ο μεγαλύτερος Έλληνας που τον θυμούνται και τον τιμούν οι Έλληνες.Δημιούργησε ένα ανεπανάληπτο πρότυπο διοίκησης,ως πλανητάρχης που ήταν,για τον τότε γνωστό Κόσμο,που ακόμη και σήμερα,παρά την μικρή σε διάρκεια ζωή του, αποτελεί στοιχείο της έρευνας,όσων ψάχνουν για μια χρηστή διοίκηση, του σημερινού Κόσμου.Οι λαοί έχουν κουραστεί να δέχονται κατακτητές, καθώς και ο Χίτλερ, κατακτητής ήταν.Εκείνο που δεν έχει αξιοποιηθεί ως σήμερα ,για τον Κόσμο είναι η Ειρήνη.Αποτελεί πρόκληση και πρόσκληση για την σκέψη,πως το μεγαλύτερο στοιχείο, για την διοίκηση στον Κόσμο σήμερα ,είναι ....άσφαιρο. Έως ότου, γίνει δυνατό και κατανοητό, οφείλουμε να παλεύουμε καθημερινά γι΄αυτό και να δείχνουμε στους ισχυρούς του κόσμου,ποια μπορεί και πρέπει να είναι η ασφαλής και χρήσιμη πορεία τους για την διαμόρφωση ενός καλύτερου Κόσμου.

Ελλάδα: Ένα οικοδόμημα..... με αδυναμίες,δόμησης

" Οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ, όσο και αν πονάνε,πρέπει να λέγονται.”

Τα τελευταία 70 χρόνια,μετά το τέλος της Ναζιστικής Γερμανικής κατοχής,δομήθηκε η νέα Ελλάδα,πάνω στα ερείπια που άφησε αυτή η καταστροφή,με το πέρασμά της. Δεν ξέρω πως την αξιολογεί αυτή τη νέα Ελλάδα ο καθένας μας, καθώς , είναι θέμα οπτικής γωνίας από την οποία βλέπει τα πράγματα. Ωστόσο είναι κοινή η πεποίθηση,όποια αξιολόγηση και αν γίνει, πως η νέα Ελλάδα που οικοδομήθηκε ,παρουσιάζει αδυναμίες και μεγάλα κενά, που αφέθηκαν έτσι, κατά την δόμησή της. Σε όλη την Ελληνική επικράτεια,όπου υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα, παρατηρούνται ελλείψεις στην οργάνωση και την λειτουργία της Πολιτείας που αναγκάζουν τον Πολίτη, να κουνά το κεφάλι του ,με απογοήτευση, για το προϊόν και την ποιότητα κατασκευής, αυτού του οικοδομήματος. Δημιουργήθηκε,μια Ελλάδα των θαυμάτων. Μια Ελλάδα που όσο κι αν ακούγεται παράξενο ,απουσιάζει το ΑΥΤΟΝΌΗΤΟ ,αυτό της ορθής κατασκευής,που είναι το ζητούμενο, σήμερα. Και δεν ξέρω ειλικρινά,εάν αυτό συνέβη από τύχη,ή ήταν αποτέλεσμα κάποιας επιτηδευμένης σκοπιμότητας. Επειδή όμως σ΄αυτήν τη ζωή ,τίποτα, δεν γίνεται από μόνο του ,ούτε από τύχη ,το οικοδόμημα της νέας Ελλάδας,χρεώνεται στους “εργολάβους” που ανέλαβαν ,το χτίσιμό της. Είναι μάλιστα τόσης έκτασης η ανακατωσούρα που νοιώθουμε ,από τη συχνότητα που συναντάμε τις κακοτεχνίες αυτές,που δεν είναι υπερβολή ,να πιστεύουμε κάποια στιγμή,πως..... δεν μπορεί,για να συμβαίνουν όλα αυτά , κάπου θα φταίμε κι εμείς , μέσα σε όλη αυτήν την τραγικότητα. Βλέπεις τις ενοχές μας πάντα τις είχαμε,πρόχειρες,στο τσεπάκι μας.
Δεν μπορεί,για παράδειγμα,να επικρατεί για 27 χρόνια, μια κυβερνητική ανυπαρξία, όπως αυτή με τις τηλεοπτικές άδειες,που προέκυψε όπως δείχνουν τα πράγματα,σαν αποτέλεσμα μιας επιλεγμένης πολιτικής αυθαιρεσίας και να υπάρχει έστω, και ένας πολίτης που να διαφωνεί με την ανάγκη να μπει τάξη, σ αυτήν την εκκρεμή ανομία,από ένα πολιτικό σύνολο, που σαν Κυβέρνηση,έμαθε να αυθαιρετεί, την ίδια στιγμή που απαιτούσε, πειθαρχία στις αποφάσεις του, από όλους τους πολίτες . Εάν τώρα,διατυπώνεται, μια άλλη λογική σήμερα ,αποδοχής της ανομίας,ως ορθής πολιτικής διαδικασίας , αυτή η λογική ,εντάσσεται στην ερμηνεία που δίνεται, από εκείνους , που άσκησαν εξουσία και που ένιωσαν την αυθαιρεσία,ως υπέρτατη αρχή τους,πως η Ελλάδα αποτελούσε ένα ξέφραγο αμπέλι δικό τους, για να καλύπτει τις ανάγκες τους, που έτσι τη δόμησαν ,μεταπολεμικά, επειδή έτσι την ήθελαν. Όμως ο πολίτης πάντα απουσιάζει,από την λήψη τέτοιων αποφάσεων, για να του μεταβιβάσουμε ευθύνη,σ΄αυτές.Ιδιαίτερα προβληματίζει,όμως ,μια διακυβέρνηση,όταν συστηματικά παραβιάζει την έννοια,του αυτονόητου,προσβάλλοντας την νοημοσύνη του πολίτη, από το πιο μικρό και ασήμαντο, έως το πιο μεγάλο .Ένα αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης,που χρειάστηκε ,να περάσουν 70 χρόνια,να οδηγηθούμε ,στον πάτο του βαρελιού,εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης ,για να το διαπιστώσουμε.Δεν θα αρκούσαν πολλά παραδείγματα για να κατανοήσουμε την έννοια του παράλογου,που κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν, πως αυτό το παράλογο είναι .....λογικό και τυχαίο και όχι Κυβερνητική τους επιλογή ,που ανδρώθηκε χωρίς αρχές και κανόνες και που το ζήσαμε , τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα απειλεί,αυτό το σύστημα διακυβέρνησης να επανέλθει ,για να συνεχίσει το πάσχον, έργο του.

Κάποιες Αλήθειες για τους Σύριους πρόσφυγες,που δεν πρέπει να ξεχνάμε......

Επειδή Παγκοσμίως, η βλακεία είναι ανίκητη, κάποιοι συμπολίτες μας, θεωρούν πως μπορούν να την διαχειρίζονται σε βάρος των υπολοίπων , με την υστερόβουλη σκέψη,πως μπορούν να το κάνουν,περνώντας οι πραγματικές τους προθέσεις,απαρατήρητες.Ενδύονται τον μανδύα του πατρωτισμού ,πουλώντας μας χαρακτήρα εθνοσωτήρα,που νοιάζονται και καλά, για την καθαρότητα της φυλής μας, περισσότερο αυτοί,από όλους εμάς ,τους υπόλοιπους.Ο λόγος,έχει σχέση με τους Σύριους πρόσφυγες,που πέρα από τα όποια προβλήματα επιβίωσης στην καθημερινότητά τους,σε ορισμένες περιοχές,αντιμετωπίζουν, πρόσθετο πρόβλημα ,στο στοιχειώδες και αναφέρετο δικαίωμα ενός ανθρώπου,που είναι η δυνατότητα πρόσβασης στην γνώση,όπως αυτή που παρέχεται στο σχολείο. Συνέβη τους προηγούμενους μήνες, με κάποιους "ανησυχούντες πατριώτες"συμπολίτες μας, στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης, που επέμεναν  να επηρεάζουν αρνητικά και άλλους με τις ξενοφοβικές τους απόψεις,ώστε να μην δέχονται στο σχολείο της περιοχής,τα παιδιά των Σύριων μεταναστών. Αυτή η "ανησυχία"τους, μας γυρίζει,χρόνια πίσω,σε σχέση με το πώς κάποιοι χαρακτηρίστηκαν “πατριώτες” στα χρόνια της Ναζιστικής κατοχής ,από την Χιτλερική Γερμανία,τότε,που πόνεσε η Ελλάδα πολύ και που πονάει ακόμη,από τους εφιάλτες της .Τότε που κάποιοι φρόντισαν να βαφτίσουν ,τους πάσης φύσεως και μορφής στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος.......δοσίλογους,μαυραγορήτες και λοιπούς ,συνεργάτες του δυνάστη ΓΕΡΜΑΝΟΎ ΦΑΣΊΣΤΑ κατακτητή, ως...... "Εθνικόφρονες ή Εθνικιστές πατριώτες" τρομάρα τους,επιβεβαιώνοντας μοναδικά την ρήση του Σάμουελ Τζόνσον,πως" το τελευταίο καταφύγιο κάθε καθάρματος είναι η ένδυση του ρούχου,του πατριωτισμού”.
Να θυμίσουμε λοιπόν,πως σε παρόμοιες στιγμές, αιώνες αρκετούς πίσω,όταν και τότε τα χρόνια ,τα σκέπαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκαλβιά,από μια άλλη επάρατη κατοχή, όπως υπήρξε η Ρωμαϊκή κατάκτηση,για την Ελλάδα και τους Έλληνες,πως ο τελευταίος , "Ελληνας" στην συνείδηση,διευθυντής της Ακαδημίας Πλάτωνος,που αντιστάθηκε στο οριστικό κλείσιμο της σχολής,το 529 από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ιουστινιανό ,ήταν ο Δαμάσκιος που ήταν Έλληνας της διασποράς ,που γεννήθηκε όμως στην Δαμασκό της Συρίας.Ο Ελληνιστής Φιλόσοφος Λιβάνιος επί Βυζαντίου και δάσκαλος του Μ.Θεοδόσιου και του Ιουλιανού σεβαστός και αποδεκτός φίλος του Μεγάλου Βασιλείου,της Ορθοδοξίας,επίσης ,γεννήθηκε στον τότε Λίβανο.  Έλληνες που γεννήθηκαν στην Συρία ήταν επίσης ο έταιρος των Τριών Ιεραρχών της Ορθοδοξίας,ό Ιωάννης ο Χρυσόστομος ,όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και άλλοι όπου "ούκ εστίν αριθμός" από την πλευρά των Ελληνιστών και των Ορθοδόξων. Οφείλουν επίσης, να αντιληφθούν,οι ανησυχούντες “πατριώτες" φίλοι μας,πως δεν εξισλαμιστήκαμε ,τα χρόνια της Τουρκικής κτηνωδίας που διήρκησε 4 αιώνες,και θα εξισλαμιστούμε τώρα ; Επομένως ,πέρα από το ανθρωπιστικό μας καθήκον που είναι σύμφυτο με την Ελληνικότητά μας,μια άλλη παράμετρος που ζητά την αποδοχή μιας διαφορετικής μεταχείρισης,έχει σχέση με τους πολίτες της φίλης χώρας Συρίας,που ζουν στιγμές δράματος,όπως εκείνες που ζήσανε οι παπούδες μας και οι γονείς μας, μετά την μικρασιατική καταστροφή του 22ο,στιγμές, που περικλείει, κάθε προσφυγιά ,έτσι κι αλλοιώς. Την Ιστορική αλήθεια,επομένως είναι καλό ,όχι μόνο να την γνωρίζουμε,αλλά και να την λέμε σωστά όταν πρέπει και όχι λάθος επειδή κάποιους τους βολεύει να την λένε έτσι....

Είναι φαινόμενο ο Αλέξης Τσίπρας; Γιατί και που παρουσιάζει ενδιαφέρον.

“ Φαινόμενο στην πολιτική θεωρούμε κάτι ή κάποιον,που εμφανίζεται για πρώτη φορά,με ιδιαίτερα μεγάλο και επιβλητικό τρόπο και που αναγκάζει όλους μας να το ή τον παρακολουθούμε,ανεξάρτητα εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί του.”
Όσοι ασχολούνται ,όχι μόνο με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα,εδώ και καιρό, παρακολουθούν τα βήματα,ενός νεαρού πολιτικού,στα διαμορφούμενα πολιτικά πράγματα,στην Ελλάδα. Και δεν ενδιαφέρει μόνο τους Έλληνες. Έχει μπει,για τα καλά,στο κάδρο,εκείνων των ξένων,που διαμορφώνουν τις εξελίξεις Παγκοσμίως,με βάση τις συμπεριφορές των πολιτών.Ο λόγος; Έχει να κάνει κυρίως,με το πώς οι Πολίτες μιας χώρας,ακολουθούν ένα νέο κόμμα,με ένα νέο αρχηγό ,που πριν 5 χρόνια δεν τον γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του,μα κυρίως κάτω από ποιες συνθήκες το κάνουν και μάλιστα όταν αυτός ,βρίσκεται σε νεαρή ηλικία(γύρο στα 40),αφού συνήθως τα άσπρα μαλλιά στην πολιτική προσδίδουν κύρος,σοβαρότητα και εμπειρία.Πως λοιπόν οι Έλληνες πολίτες τον ακολούθησαν και όπως δείχνουν σοβαρές δημοσκοπήσεις,εξακολουθούν και παραμένουν δίπλα του, παρά τα λάθη της τρέχουσας Κυβερνώσας πρακτικής και πως καταλήγουμε να μιλάμε για φαινόμενο; Συνήθως, μετά την δημιουργία ενός κόμματος,αυτό επενδύει σε χρόνο και χρήμα,για να αποκτήσει μια θέση, στην ψηφοφόρο λογική των πολιτών άλλα και υπαρξιακό πλέγμα, με την δημιουργία οπαδών για να το ακολουθούν ,μα κυρίως να το ψηφίζουν.Εάν ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν,ήταν ενταγμένος σε ένα από τα δύο, άλλοτε μεγάλα κόμματα,που εναλλάσσονταν στην εξουσία,το ΠΑΣΟΚ ή την Ν.Δ ,δεν θα μιλούσαμε για φαινόμενο.Θα ήταν η φυσική απόληξη ενός μέλους κάποιου κόμματος από αυτά,όπως και τόσων άλλων πριν ή μετά από αυτόν.Το ζήτημα που προκύπτει όμως ως φαινόμενο,είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα πολιτικό που ΔΕΝ γαλουχήθηκε από τα γεννοφάσκια του,με την ιδέα της εξουσίας,όπως είναι οι γόνοι των πολιτικών τζακιών, Παπανδρέου και Μητσοτάκη, αν σκεφτούμε πως πριν από 5 μόλις χρόνια,συμμετείχε ως μέλος ενός κόμματος,που με τα βίας συγκέντρωνε το 4%, του εκλογικού σώματος......για να μη πω, πως ο ίδιος δεν πίστευε καν ,πως μπορούσε να συμβεί το κόμμα του να έρθει πρώτο και ο ίδιος να γίνει πρωθυπουργός,πριν ανοίξουν οι κάλπες,το Γενάρη 2015. Δεν το γνωρίζω,το υποψιάζομαι όμως,καθώς μόνο όταν ανοίξει η κάλπη,βγάζει τα πραγματικά εσώψυχα των πολιτών.Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο,που τον καθιστά φαινόμενο,είναι η αντοχή του στην ποιότητα της αρνητικής αντιπολίτευσης που ασκείται από το σύνολο σχεδόν του πλέγματος ,των κομματικών δυνάμεων που συγκροτούν τον αντιπολιτευτικό χώρο . Δεν υπάρχει μέρα, που να μη δούμε,τα αντίπαλα κόμματα,να ασκούν δριμεία κριτική σε κάθε βήμα ,της ασκούμενης Κυβερνητικής του πολιτικής,όταν μια ολόκληρη Ευρώπη,έχει ήδη αλλάξει και τον βλέπει,θετικά. Το γεγονός δεν έχει να κάνει τόσο,με το ποιός ή ποιοί ηγούνται στα αντίπαλα στρατόπεδα,που προσδίδουν,αυτόν τον παρατηρούμενο αρνητισμό. Εκτιμάται πως έχει να κάνει κυρίως ,με το γεγονός, πως οι ιδεολογικοί εκφραστές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, δεν θέλουν να του επιτρέψουν να δημιουργήσει αξιόλογα δεδομένα, που θα τον καταγράψουν στην συνείδηση των πολιτών ,ως επιτυχημένο, αφού μόνο έτσι,η επιλογή και στροφή των πολιτών προς εκείνον ,θα μπορούσε να θεωρηθεί πετυχημένη. Ήταν όμως,ο πρώτος Έλληνας πολιτικός ,που ως πρωθυπουργός , υποχρέωσε επί 2 ωρο,ένα κατάμεστο,που άλλοτε είναι αραιοβυθές, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να τον ακούει ,τον Ιούλιο 2015,στον σχεδιασμό του,για την έξοδο της Ελλάδος από την Οικονομική Κρίση, που παρέλαβε,από τις αποτυχημένες επιλογές της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, εν μέσω, μιας εκκωφαντικής απουσίας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας( τύπο και τηλεόραση)που είχαν ταυτιστεί απόλυτα, στην πλειοψηφία τους ,με την εγχώρια διακυβέρνηση.....της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ και την διαπλοκή και που συνεχίζουν ακόμη. Ήταν ο πρώτος και ο μόνος πολιτικός ηγέτης,σε στιγμές της παντοδυναμίας του Β. Σόϊμπλε,που φώναξε ,για την λαθεμένη πολιτική της λιτότητας και μέσα ακόμη στην Γερμανία, (το θυμάστε;)που ονειρευόταν ο Σόϊμπλε,να επιβάλλει Πανευρωπαϊκά.Και δεν είναι τυχαίο,πως όχι μόνο γι αυτούς τους λόγους,αλλά κυρίως γι αυτούς,βρήκε στήριξη από τον Ιταλό, τότε,πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και αργότερα απ τον Μακρόν ,που έβλεπαν πως, μετά την Ελλάδα, είχαν σειρά και οι χώρες τους, σαυτόν τον επιχειρούμενο σχεδιασμό. Το γεγονός πως έκτοτε και στις μέρες μας,έχει προστεθεί η λέξη “ανάπτυξη” στην Ευρώπη,στην θέση της λιτότητας,οφείλεται σε μεγάλο βαθμό,στην επιμονή του να φωνάζει και στις πιο δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα,πως η λιτότητα δεν μπορεί να έχει καμία τύχη,ως προοπτική για την Ευρώπη.Το μεγαλύτερο όμως στοιχείο που συνιστά αποδοχή των απόψεών του, από τον Γερμανικό παράγοντα, είναι η μετατόπιση Σόϊμπλε από το Υπουργείο Οικονομίας της Γερμανίας ,με προσχηματικό τρόπο, σε πρόεδρο της Γερμανικής Βουλής. Αυτό από μόνο του,αποτελεί ήττα,των επιδιώξεων της Γερμανίας να επιβάλλει,έναν συντηρητικό μανδύα λιτότητας, στα Ευρωπαϊκά μελλούμενα και βέβαια πρώτα και κύρια στην Ελλάδα. Και ερχόμαστε τώρα,στο πλέον κρίσιμο από τα ερωτήματα,που γεννά το φαινόμενο. Πως συνέβη και πολίτες μαθημένοι να ψηφίζουν,πότε το ένα και πότε το άλλο κόμμα,επέλεξαν να ψηφίσουν μαζικά Τσίπρα; Για να το κάνουν αυτό οι Πολίτες,δηλαδή να ψηφίσουν μαζικά,ένα νέο κόμμα και έναν νέο πολιτικό,που γνώριζε μόνο η μάννα του,το κάνουν ΜΌΝΟ,ΌΤΑΝ ΠΟΝΈΣΟΥΝ ΠΟΛΎ. Μόνο όταν δουν την ζωή τους,απελπισμένα να γίνεται σμπαράλια,με την ετσιθελική συρρίκνωση του εισοδήματός τους, κατά 40-50%,την μετατροπή τους σε επαίτες και κυνηγούς διατήρησης των κεκτημένων τους,σε έναν κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο,ΜΌΝΟ ΤΌΤΕ, θα το κάνουν.Όπως και έγινε.Το γεγονός πως τα κόμματα που συνέβαλλαν σ΄αυτό το έγκλημα,ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ,δεν θέλουν να κουβεντιάζουν εκείνα στο εσωτερικό τους,δεν θέλουν να θυμόμαστε ούτε εμείς,τις συνθήκες που υποχρέωσαν τους πολίτες σε αλλαγή πλεύσης, είναι το κορυφαίο ζητούμενο για το Ελληνικό Πολιτικό Σύστημα.Οι πολίτες, τους παρακολουθούν όλους Κυβέρνηση και αντιπολίτευση και καταγράφουν την στάση τους ,πριν και μετά την Οικονομική Κρίση.Όσο δεν αναγνωρίζονται αντρίκια, τα ΛΆΘΗ πεπραγμένων,όσες εκλογές και να γίνουν,με όποιες συνθήκες και υπεκφυγές,θα εισπράττουν αναλογικά και ΕΊΝΑΙ ΝΌΜΟΣ αυτό ,την απαξίωση των πολιτών , αφού......καιρός φέρνει τα λάχανα,καιρός τα παραπούλια.

Ο Ψεύτης και ο Κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.......

Δεν ξέρω ,εάν οι έννοιες, του ψεύτη και του κλέφτη,έχουν συγγένεια μεταξύ τους και άν πηγαίνουν χεράκι-χεράκι.Αυτό είναι κάτι ,που μόνο η επιστήμη,μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Είναι βέβαιο όμως,πως και οι δύο, έχουν ημερομηνία διάρκειας,για να αποκαλυφθούν.Ιδιαίτερα ο πρώτος και πιo ιδιαίτερα στην πολιτική.Όταν έχει βυθίσει την χώρα του,στην ανέχεια και στην ανυποληψία με τις αποφάσεις του και προσπαθεί,όχι μόνο να ξεφύγει ,αλλά με τον χειρότερο τρόπο, να φορτώσει τις δικές του ευθύνες,στους άλλους.......ε, τότε γελάνε και οι πέτρες,μαζί του. Το ζήτημα δεν έχει να κάνει τόσο,με αυτό καθαυτό, το γεγονός του λάθους που μπορεί να το κάνει, ο οποιοσδήποτε εργάζεται και προσπαθεί. Έχει να κάνει με την ανεντιμότητα του, να μη το αναγνωρίσει και να μη το παραδεχτεί αντρίκια: " Ναί ρε,παλίκαροι,την έκανα την ξερή,συγχωρέστε μου". Όταν όμως προσπαθεί να στρέψει τον κόσμο,εναντίον σαυτά που εκείνος ψήφισε, που δεσμεύουν την χώρα για την εφαρμογή τους και ιδιαίτερα όταν ο "άλλος" προσπαθεί να τα ελαφρύνει και αυτός του λέει : " Ναί, όμως εσύ υποσχέθηκες,με ένα νόμο να καταργήσεις,όλες τις αλυσίδες που εγώ έδεσα τους Πολίτες της χώρας" τότε δεν έχει καμμία τύχη,αδερφέ. Φτάσαμε στο τέλος της β΄αξιολόγησης,με τον τρόπο που φτάσαμε, με τα όσα δεινά δηλαδή περιλαμβάνει ακόμη,για τους Πολίτες,βγήκαμε από τα Μνημόνια,και η πρεμούρα του ,ήταν εμφανής, να διατηρηθούν τα κακά ως έχουν , τα πιο επόδυνα δηλαδή μέτρα,που ζητούσαν οι άθλιοι πιστωτές του Δ.Ν.Τ και του Σόϊμπλε, μόνο και μόνο ,για να λέει ,πως και "αυτοί" είναι ίδιοι με μένα,τότε δεν έχεις καμιά τύχη, αδερφέ. Όταν ,μέσα στις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης, "αυτοί" κατάφεραν να πείσουν και να αποδεχτούν "οι άθλιοι",τον όρο "για κάθε ένα ευρώ επιβάρυνσης στο εισόδημα του Έλληνα,από δω και πέρα,θα θεσπίζεται και ένα ευρώ ,ελάφρυνσης" ,εσύ τι κάνεις; Λές,πως θα καταψηφίσεις συλλήβδην, στην Βουλή όλα τα μέτρα, και αυτά δηλαδή που πατσίζουν την χασούρα (το θυμάστε;),τότε δεν έχεις καμιά τύχη,αδερφέ. Το να προφασίζεσαι "χουβαρνταλίκια",σ αυτά που εξοικονόμισαν οι "άλλοι" ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ,να επιμένεις πως πρέπει να δοθούν τώρα,όταν γνωρίζεις πως πρώτα πρέπει να επιβεβαιωθούν τα πλεονάσματα,στο τέλος του χρόνου,όπως συνέβει πέρυσι τα Χριστούγεννα,με το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους,ίσα ίσα για να ακυρώσεις,τα θετικά της εξόδου από τα Μνημόνια και να μη τα ψηφίσεις,τότε δεν έχεις καμία τύχη,αδερφέ. Δεν είναι θέμα διαχείρησης μιάς κατάστασης,ούτε η ύπαρξη ενός ανεκδιήγητου αρχηγού κόμματος,αλλά, είναι η συνέπεια ενός,ολόκληρου συστήματος διαχείρισης των συμφερόντων των πολιτών, που αποκαλύφθηκε με αφορμή την Οικονομική κρίση.Δεν ξέρω,με ποιόν διαφορετικό τρόπο,αυτό το διάτρητο σύστημα διακυβέρνησης ,θα μπορούσε τόσο ξεκάθαρα να αποκαλυφθεί.Το μόνο που τους έμεινε,ήταν η στοχοποίηση του Τσακαλώτου,που σύγχορδα, Δένδιας και Λοβέρδος,ζήτησαν την παραίτησή του,επειδή υποσχέθηκε παραμονή στο αφορλόγητο των 9.000 ευρώ ,που δεν έγινε όπως λένε,για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους, δηλαδή να καταψηφίσουν και τα ευνοϊκά μέτρα για τους πολίτες,που περιλαμβάνονται στο επάρατο 3ο Μνημόνιο,που εάν εκείνοι προηγούμενα δεν επέβαλαν,το 1ο και το 2ο,η λέξη Μνημόνιο θα ήταν ανύπαρκτη στο λεξιλόγιο των Ελλήνων. Όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ,η Ν.Δ δεν έχει πλέον ,όχι μόνο καμία τύχη,αλλά από την επομένη των ερχόμενων εκλογών,θα ψάχνουν οι "σοφοί" της παράταξης,για να ντύσουν με νέο όνομα το κόμμα τους, με μια "νέα αφήγηση",αντίστοιχη με αυτήν του "ΚΙΝ.ΑΛ" μήπως και μπορέσουν να ξαναξεγελάσουν τους πολίτες,να ξανακουμπήσουν τις τύχες τους επάνω τους. Σε ποιούς; Σ΄εκείνους που οδήγησαν σε ανυποληψία τους πολίτες της χώρας. Ένα όμως είναι σίγουρα βέβαιο,πως όπως λέει ο θυμόσοφος λαός"ο ψεύτης και ο κλέφτης,τον πρώτο χρόνο χαίρονται",αφού για την ανόρθωση της χώρας,θα βάλουν πλάτη ,πάλι εκείνοι που έμαθαν ,σαν αγωγιάτες,να σπρώξουν για να βγάζουν το κάρο ,απ΄τον βούρκο μιας ισοπέδωσης ,όπως αυτοί οι δύο , μετέτρεψαν ,την χώρα,σε ανήμπορη.Η πατρίδα δεν έχει ανάγκη, ούτε από ψεύτες, ούτε από κλέφτες του ιδρώτα των πολιτών και είναι μια αρχή προς γνώση όλων και για σήμερα και για αύριο. Όλων,χωρίς εξαιρέσεις........ ΑπάντησηΠροώθηση

Η οριοθέτηση των ρεμάτων,την επόμενη μέρα.......

“ Όταν χτίζεται η Εθνική οδός,χωρίς να γίνει μελέτη για τις παράπλευρες επιπτώσεις του έργου ,τι να κάνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.” κος Γρ. Σταμούλης,Δήμαρχος Μεγαρέων.

Συνηθίζεται στις μέρες μας,το ενδιαφέρον, από ορισμένους κομματικούς χώρους,όταν στρέφεται σε ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος,όπως αυτό που αντιμετωπίσαμε στη Μάνδρα Αττικής τις προηγούμενες μέρες,να είναι ανάλογο με το ύψος της άντλησης πολιτικών οφελημάτων ,που εφόσον αξιολογηθούν ως πενιχρά,κυρίως λόγο διάχυσης των ευθυνών,να μετατοπίζεται το ενδιαφέρον τους σε άλλα θέματα,θεωρούμενα περισσότερο επικερδή,επειδή έτσι εκτιμώνται,όπως αίφνης είναι ή θα μπορούσαν να είναι ,τα ζητήματα προμηθειών ,σε εξοπλιστικά ζητήματα,με την Σαουδική Αραβία,που παίζει έντονα τελευταία.Όμως το ζήτημα της τραγωδίας της λασποπλημμύρας στην Μάνδρα Αττικής,δεν είναι ένα ζήτημα που να αφορά τέτοια αντιμετώπιση, καθώς κρατάει δεκαετίες και πρέπει να δοθούν λύσεις άμεσα και αποτελεσματικά,αφού εάν δεν γίνει έτσι,θα μας πνίξει όλους η λάσπη. Οι εφημερίδες και γενικώς τα μέσα πληροφόρησης,τηλεόραση κ.λ.π. έπιασαν τα μολύβια τους για να ρίξουν τις ευθύνες στην μία ή στην άλλη πλευρά ,κάτι που για να μη ξεχνιόμαστε αποτελεί ευθύνη των πολιτών και όχι να ενημερώσουν ή να προτείνουν λύσεις για την επόμενη μέρα , λες και τα διάφορα φαινόμενα αντιμετωπίζονται όχι με σχεδιασμό και μελέτη,αλλά διορθώνονται μόνα τους. Έτσι αφού γεμίσαμε με πολίτες ερμηνευτές ,αρχικά της οικονομικής κρίσης,όπου ακούμε από τον καθένα το μακρύ του και το κοντό του και βάζουμε στην άκρη τους ειδικούς που μας λένε ,πως τελικά το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα ,δημιουργήθηκε από τις Τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας,όταν είδαν πως κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να πληρώσουν τα χρέη τους,τώρα παίρνουν σειρά τα ρέματα της Μάνδρας και το μπάζωμα τους.Πουθενά δεν είδαμε εποικοδομητικές προτάσεις για την διόρθωση μιας παθογένειας που χρειάστηκε δεκαετίες για να ανδρωθεί.Πουθενά.Σκέφτηκε άραγε κάποιος από τα μέσα πληροφόρησης,στο υπό διαμόρφωση Σύνταγμα της νέας Ελλάδος,να προτείνει ένα άρθρο,που να απαγορεύει το μπάζωμα των ρεμάτων,ώστε να σταματήσει επιτέλους,αυτό το δράμα που ζούμε ύστερα από κάθε λασποβροχή, δια νόμου; Κανείς τους.Τι θα λέγαμε,άραγε εάν πληροφορούμασταν,πως το Δημοτικό Συμβούλιο του Λονδίνου έθετε ζήτημα μπαζώματος του ποταμού Τάμεση,σήμερα; Δεν θα αναρωτιόμασταν “ μα καλά ,δεν βρέθηκαν κάποια μέλη του Δ.Σ να προβληματιστούν,για το που θα πάνε τόσα νερά,που μαζεύει και ρίχνει στην θάλασσα ο Τάμεσης;” Διαβάζουμε λοιπόν πως κάτω από τους δρόμους της Αθήνας,ρέουν ολόκληρα ποτάμια.Ο Ιλισσός ,ο Ηριδανός ,ο Κυκλόβορος,ο Αλασώνας ,ο Βουλοπόταμος και τέλος ο Βοϊδοπνίχτης και απορούμε που ύστερα από κάθε δυνατή βροχή που τα ποτάμια φουσκώνουν,πνίγεται η μισή Αθήνα και το δεχόμαστε έτσι.Επειδή ,ανά τον κόσμο ,ζούμε εν μέσο ακραίων καιρικών φαινομένων,από το Μπαγκλαντές έως την προηγμένη Γερμανία,όπου οι πλημμύρες αποτελούν πλέον συχνό φαινόμενο, θα πρέπει να ξανά σχεδιάσουμε,από δώ και πέρα ,την νέα Ελλάδα,εάν δεν θέλουμε να μας πνίξει μια άλλη λασποβροχή,την ώρα που απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου. Στην ιατρική,ο μεγάλος Ιπποκράτης,πριν ακόμη γίνει αποδεκτή η παρουσία του παγκόσμια,έλεγε κάτι πολύ σοφό,ανάμεσα στα πολλά άλλα ,πως είναι : “καλύτερο το προλαμβάνειν ,από το θεραπεύειν”.Δεν μπορεί να μπαζώνονται πρώτα τα ρέματα και τα ποτάμια,που αποτελούν την φυσική διέξοδο των όμβριων υδάτων προς την θάλασσα και ακολούθως να τρέχουμε να προλάβουμε,όταν βγούν στους δρόμους.Είναι παράλογο. Και εδώ τον πρώτο λόγο το έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έως σήμερα,με ευθύνη της πολιτείας,ο εύκολος τρόπος της δημιουργίας νέων χώρων για διανομή στους Δήμους ,ή για άντληση πόρων,ήταν η οικοπεδοποίηση των ρεμάτων. Αυτό σημαίνει,πως κάθε Δήμος,πρέπει να ενθαρρυνθεί στο εξής,στην εξεύρεση νέων πόρων από δημιουργικές επενδύσεις και όχι από τον εύκολο τρόπο της οικοπεδοποίησης των ρεμάτων.Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να αξιολογείται στο εξής ,με θετικό πρόσημο ,ένας Δήμος,όταν σχεδιάζει την διεύρυνση ενός ρέματος προς την θάλασσα,παρά να επιδιώκεται το σφράγισμα του.Καλός,επομένως είναι ο σχεδιασμός,μιας άλλης, διαφορετικής αντίληψης από εδώ και πέρα.Τι θα γίνει όμως ,με τις εύκολες λύσεις εκείνες,των τελευταίων δεκαετιών που βασίστηκαν λαθεμένα στην λογική του μπαζώματος;Πρέπει να κατανοήσουμε,πως εκεί που οδηγήθηκαν τα πράγματα σήμερα,ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.Χρειάζεται συνεργασία ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ,του πολιτικού μας συστήματος,που αντί μέρος του να ζητά να κερδίσει ψήφους από κάθε θεομηνία,να υποχρεωθεί να λειτουργήσει προς την μόνη ορθή κατεύθυνση που είναι η ΔΙΑΝΟΙΞΗ των ρεμάτων προς την θάλασσα.Μπορεί η λύση αυτή να είναι δύσκολη,ίσως να χρειαστούν να περάσουν τόσα χρόνια όσα πέρασαν από το μπάζωμα τους,όμως είναι η μόνη δυνατή λύση,για να δούμε χρόνο με τον χρόνο,να λιγοστεύουν τα προβλήματα,αντί να αυξάνονται. Όταν διαπιστωμένα,στα τέλη του 19ου αιώνα,διέσχιζαν το Λεκανοπέδιο,700 χείμαρροι ,ποτάμια και ρυάκια και ο αριθμός του το 1999 ήταν μικρότερος από 70,πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε,την διατήρηση , της υπάρχουσας κατάστασης; Έχουμε αξιόλογες κατασκευαστικές εταιρείες,που χτίζουν πολιτείες ολόκληρες στον υπόλοιπο κόσμο.Σκέφτηκε κάποιος να τις καλέσει,να προτείνουν έξυπνες λύσεις, σε ένα τόσο μεγάλο Ελληνικό πρόβλημα; Και επειδή ,αρκετές από αυτές ,αναλαμβάνουν έργα δημοσίου συμφέροντος, να αποτελέσουν ,επιβράβευση-μπόνους,οι προτάσεις τους,για την ανάληψή τους; Ιδού η Ρόδος.......

Επικίνδυνες καταστάσεις.....

Ένα χρόνο πριν και στην μνήμη των θυμάτων στη Μάνδρα Αττικής ,εξ αιτίας των απρόσμενων πλημμυρών, ας θυμηθούμε όσα γράψαμε τότε,σε 2 συνεχόμενες αναρτήσεις : σήμερα όσα γράφαμε στις 17 Νοέμβρη 2017 και αύριο όσα στις 24 Νοέμβρη 2017

“ Όταν η φύση, πιάνει το μολύβι και καταγράφει την απουσία της κρατικής ευθύνης δεκαετιών,καλό είναι να σιωπάς από θλίψη και σεβασμό για τους χαμένους, από το να λογοπέρδεσαι ασυστόλως.” 

Δεν είναι η πρώτη φορά,που ζούμε στην Ελλάδα,μια τραγωδία ύστερα από πρωτόγνωρα φαινόμενα . Συνέβει προσφάτως,και με την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό,το Σεπτέμβρη.Όμως κάθε φορά που γεμίζει ο ουρανός,με μαύρα σύννεφα,υπάρχουν άνθρωποι που τρέμει το φυλλοκάρδι τους ,μήπως και συμβεί το κακό,γιατί σχεδόν πάντα το βρίσκουν μπροστά τους, ύστερα από κάθε νεροποντή.Αυτό που συνέβη όμως, στην Μάνδρα Αττικής,θα καταγραφεί σίγουρα, ως μια από τις θλιβερότερες απολήξεις ,σε κόστος ανθρώπινου πόνου,από την απώλεια της ζωής,με μόνη ελπίδα να μη αυξηθεί ο αριθμός τους τις επόμενες ημέρες.
Αποτελεί, λειψή σχέση και αφελή επαφή από την πραγματικότητα να περιφέρεις την άγνοιά σου, έξω από τις συνθήκες που γέννησαν αυτήν την τραγωδία, μόνο και μόνο,για να πετάξεις την γνώριμη σε όλους πλέον λάσπη σου, επειδή νομίζεις πως θα μαζέψεις κάποιους ψήφους από τους λιγοστούς απληροφόρητους ,άν έχουν ξεμείνει κάποιοι, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το έχεις ξανακάνει,με τα συμβάντα στον Σαρωνικό. Είναι γνωστό σε όλους πια,πως οι συνθήκες που γέννησαν την “κάθε Μάνδρα”,μεταπολεμικά στην Ελλάδα,έχουν σχέση με την άναρχη δόμηση,ενός κράτους που σχεδίασε στο πόδι την εξέλιξή του,σε σημείο που να καθιστά,την όποια διόρθωσή του αδύνατη σήμερα ,σαν δεν ληφθούν έγκαιρα,ριζικά μέτρα αντιμετώπισης,εάν δεν θέλουμε να μιλάμε για μπαλώματα. Αυτό σημαίνει,πως αντί κάποιοι να περιφέρουν την φτώχεια τους για εξοικονόμηση κάποιων ψήφων,θα πρέπει να δουν,πως ο ανθρώπινος πόνος δεν προσφέρεται γι΄αυτόν τον σκοπό.Οι πολίτες ζητούν υπεύθυνη και ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος,με ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΌ της περιοχής και πολιτική συναίνεσης,ώστε να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις.Όταν και ο πιο μικρός ή μεγάλος χείμαρρος διεξόδου προς την θάλασσα,μεταπολεμικά στην πατρίδα μας έχει οικοπεδοποιηθεί, μ αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο που όλοι γνωρίζουμε,για να καλύφθουν ανάγκες κυρίως των αδυνάμων για στέγη,είναι φυσικό και επόμενο κάθε λίγο και λιγάκι να θρηνούμε θύματα. Είναι επομένως λάθος να πιστεύουν κάποιοι,πως είναι καιρός να προτάσσουν τα συμφέροντα της Άρχουσας τάξης στην οποία ανοίκουν και την εκπροσωπούν και να ζητούν από τους πολίτες να τους συμπαρασταθούν και να τα στηρίξουν.Μπορούν να το κάνουν,βλέποντας συγχρόνως και χαμηλά,διαφορετικά δεν μπορούν να έχουν καμία τύχη.
Οι Πολίτες ,έχουν άλλα, διαφορετικά ,τρέχοντα καθημερινά προβλήματα,που είναι η ζωή που ζουν μέσα στη λάσπη και τα προβλήματα που αυτή τους δημιουργεί και χρειάζονται πέρα από την στήριξη της πολιτείας και πολιτική συναίνεση άλλης αντίληψης και κατανόησης ,για την ριζική αντιμετώπισή τους.Μόνο όταν ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΤΕΊ η περιοχή και ΜΌΝΟ ΌΤΑΝ μετακινηθούν πληθυσμοί από τα επίμαχα σημεία διεξόδων εκτόνωσης προς την θάλασσα,θα αποκατασταθεί η διαταραχθείσα ισορροπία της φύσης. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΕΠΙΜΌΡΦΩΣΗ στην συναίνεση,των λειτουργών ενός πολιτικού συστήματος, που μερίδα του,έμαθε να βλέπει τα πράγματα,,δεκαετίες τώρα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς που γεννά η προχειρότητα και η έλλειψη φαντασίας του σχεδιασμού , που για τους απλούς πολίτες,αυτή η πολιτική τους δυσανεξία , τους καθιστά επικίνδυνους και για τους ίδιους τους πολίτες,αλλά και την χώρα......."

Οι Η.Π.Α .......άκουσαν

" Σαν δεν έχεις νύχια να ξυθείς,μη περιμένεις από άλλον........."


Ποτέ έως σήμερα,οι Η.Π.Α δεν κάθισαν να δουν ,πώς , από μια φιλελεύθερη χώρα που ήταν,που όλοι ήθελαν κάτι να αντιγράψουν από εκείνη, κατάφεραν,γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να κάνουν τους λαούς του κόσμου,να τους φωνάζουν"φονιάδες των λαών Αμερικάνοι". Είναι σίγουρα ένα ζήτημα,που απαιτεί ιδιαίτερη ανάλυση.Όμως μπορεί,για τον Τράμπ σήμερα,να ακούγονται και να γράφονται τα μύρια όσα,αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε με ειλικρίνεια πως ,για πρώτη φορά,ο πρόεδρος αυτής της μεγάλης χώρας,αλλάζει τον γεωστρατηγικό χαρακτήρα του πλανήτη,χωρίς να πέσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ τουφεκιά.Και αυτό,ίσως, επειδή δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός καριέρας,αλλά τεχνοκράτης,που έκανε κάτι που δεν έκαναν οι άλλοι .Να υιοθετήσει δηλαδή τα όσα είπε , ένας ΥΠΕΞ ,μιας μικρής,περιφερειακής χώρας,όπως είναι η Ελλάδα,που τους είπε: ακούστε πώς.......και εκείνοι τον άκουσαν. Η Ελλάδα θεωρείτο, μέχρι πρότινος,προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων,που έκανε αυτά που της υπαγόρευαν.Σήμερα αρχίζει και αναδεικνύεται διεθνώς ένα σκεπτικό της ,που κοντεύαμε να ξεχάσουμε πως υπήρχε,δηλαδή πως όταν ευαγγελίζεσαι την ειρήνη ως αρχή,αυτή αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο.Τα Βαλκάνια ,θεωρούντο μέχρι πρότινος,η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης,εξαιτίας του "Μακεδονικού προβλήματος",όπου Ρωσία και Τουρκία, πόνταραν για οφέλη ,επάνω του. Εκείνο το στοιχείο,που βλέπουμε,σήμερα είναι να αναπτύσσεται,μια προοπτική σ΄αυτήν την περιοχή ,μέσα από συνεργασίες αμοιβαίου οφέλους,για όσες χώρες συμμετέχουν στην προσπάθεια που είναι η Σερβία,η Βουλγαρία,η Ρουμανία,η Π.Γ.Δ.Μ ( αφού αλλάξει το Σύνταγμά της,και αποδεχτεί την νέα της ονομασία ) μαζί με την Ελλάδα,ως παράγοντας σταθερότητας, μέσα από δημιουργικές προτάσεις συνεργασίας  και ανάπτυξη με ευημερία των λαών από τις χώρες που συμμετέχουν στην διαδικασία αυτή. Το Αιγαίο, από θάλασσα σύγκρουσης,με την μεγάλη γείτονα χώρα,που συνορεύουμε ,μεταβάλλεται αργά ,αλλά σταθερά, έως ότου καταλάβουν οι ηγέτες της ,ότι δεν μπορεί να το παίζει χωροφύλακας της περιοχής και να απουσιάζει,από μια θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας αμοιβαίου οφέλους,που θα πατά η συνεργασία αυτή στις σταθερές βάσεις αποδοχής του διεθνούς δικαίου.Είναι ενδιαφέρον να πούμε,πως έως χτες ,η γείτονα χώρα,απέρριπτε το διεθνές δίκαιο,αναπτύσσοντας την λαθεμένη λογική,πως θα υποχρέωνε ,αυθαίρετα,την Ελλάδα,να την αποδεχτεί,ως συνδικαιούχο στο Αιγαίο, που δεν της ανοίκει, γι΄αυτό και απουσιάζει από την κοσμογονία που συντελείται. Λάθος,λάθος της μέγα. Όμως τα λάθη στρατηγικής ,τα πληρώνεις αρχικά με την απομόνωσή σου στο διεθνές περιβάλλον και συνακόλουθα με την οικονομική σου πτώση.
Χώρες με προβλήματα,όπως ο Λίβανος,η Ιορδανία,το Ισραήλ και η Αίγυπτος συνεργάζονται με την Κύπρο και την Ελλάδα,στο νέο El Torado,όπως αρχίζει να αναδεικνύεται σταθερά διεθνώς το Αιγαίο Πέλαγος,από τα μηνύματα που μας έρχονται,σε σχέση με τις έρευνες υδρογονανθράκων.Τα γεωστρατηγικά δεδομένα αλλάζουν και μετατωπίζονται.
Είναι θέμα χρόνου η λύση του Κυπριακού,που αραχνιάζει για δεκαετίες,προς όφελος των Κυπρίων στο σύνολό τους. Ο παρωχημένος τρόπος των εγγυητριών δυνάμεων,που έδινε το δικαίωμα της επέμβασης στα εσωτερικά της Κύπρου,έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.Εκείνο που μένει είναι να κατανοήσει η διπλανή χώρα,πως δεν μπορεί ,για πολύ,να διατηρεί στρατεύματα κατοχής στην Βόρεια Κύπρο ,σε μια στιγμή που το ελεύθερο τμήμα της ,είναι ενταγμένο στην Ε.Ε και η Κύπρος αναδεικνύεται σε λειτουργικό γρανάζι,στα κοιτάσματα αερίου που έχει ανάγκη η Ευρώπη.Πρέπει επομένως να λυθεί το Κυπριακό και θα λυθεί με τρόπο που να διασφαλίζει την ύπαρξη και των δύο κοινοτήτων,βάση όσων πρεσβεύει η λογική και ο Ο.Η.Ε ..Όταν κάποιος φανερά , κομπορρημονεί και απειλεί την περιοχή με πολεμικές αναφλέξεις,σημαίνει πως έχει χάσει, εδώ και καιρό, στο πεδίο της μυστικής διπλωματίας,που είναι ακατάρριπτο όπλο και είναι θέμα χρόνου ,εάν συνεχίσει να απειλεί ,να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια,στα τραπέζια των διεθνών φόρουμ,που θα ΣΥΡΘΕΊ,αλλά και στο πεδίο της οικονομίας στην χώρα του. Ο κόσμος αλλάζει,όσοι το κατάλαβαν ή θα το καταλάβουν όσο ακόμη υπάρχει καιρός στην κλεψύδρα του χρόνου,το κατάλαβαν και ιδιαίτερα αυτό αφορά την αντιπολίτευση της πατρίδας μας,που μοιάζει να είναι ξεκομμένη ,από όλες τις αλλαγές που συντελούνται. Δεν αρκεί μόνο να θέλεις.....είναι και να μπορείς να απεμπλακείς από τον κατήφορο που σε παρασέρνουν,οι αντιλήψεις που πρεσβεύεις.

Γιατί δεν ησυχάζει το σύστημα συμφερόντων;Ποιές είναι οι σκέψεις των πολιτών για τον Τσίπρα.......

Τίποτα δεν χαρίστηκε στους πολίτες. Όλα έγιναν,κάτω από τις άστοχες επιδιώξεις, ενός συστήματος ,που όταν έχασε την εξουσία, θεώρησε,πως μπορούσε με παλιομοδίτικες ενέργειες ανατροπών,να γυρίσει τα πράγματα και να βγάλει τον κόσμο στον δρόμο,υπέρ των συμφερόντων του.Αυτό συνέβη στην Ελλάδα,ύστερα από την υπαγωγή των πολιτών στα Μνημόνια της εξουθένωσης και της συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους. Το παλαιό σύστημα διακυβέρνησης,που οι περισσότεροι το εντάσσουν,στο χώρο του παρασιτικού κεφαλαίου που αναπτύχθηκε από τον πόλεμο και μετά,πάνω στις στάχτες της Γερμανικής κατοχής,είχε καταφέρει με πολύ κόπο, να καθαρίσει από πάνω του,τις βρωμιές της συνεργασίας του με τον Γερμανό κατακτητή και να εμπεδώσει την άποψη,πως η διακυβέρνηση της χώρας , πλέον είναι ,ζήτημα επιλογής των πολιτών,με την εναλλαγή στην εξουσία ,των διαφόρων κομμάτων. Το “μηχανάκι” αυτό δούλευε καλά,όσο η διαχείριση της λύσης των προβλημάτων των πολιτών ,η όποια λύση σ΄αυτά, βρισκόταν στα δικά τους χέρια. Όταν παραμονές των εκλογών ,του Οκτώβρη 1981, διαφαινόταν ,πως το αποτέλεσμα των εκλογών,έγερνε προς την μεριά του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, θυμήθηκε το σύστημα αυτό,τις σχέσεις του Ανδρέα με το ΠΑΚ, για να αφήσει ως υπονοούμενο,πως έχουμε να κάνουμε με ένα επαναστάτη,που στόχο είχε,την ανατροπή αυτών των συμφερόντων. Είναι ενδιαφέρον να θυμόμαστε,πως έως εκείνη την στιγμή,κανείς από τους συμμετέχοντες υπουργούς στο τότε πρώτο Κυβερνητικό σχήμα ,ΔΕΝ είχε εμπειρία,διακυβέρνησης,εκτός του Ανδρέα. Οι πολίτες ,δέν ξεχνούν,γιατί είδαν την πορεία αυτής της διακυβέρνησης. Κατάφερε το σύστημα ,όχι μόνο να αφομοιώσει το ΠΑΣΟΚ,αλλά με την διαπλοκή και την διαφθορά, να αναδείξει στελέχη του,που τότε δεν είχαν καμιά σχέση με μίζες,ενώ έγιναν δαχτυλοδεικτούμενοι σήμερα από τους πολίτες, ως οι μεγαλύτεροι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, προδίδοντας με αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο,την εμπιστοσύνη,που τους περιέβαλαν οι πολίτες,όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο Τσοχατζόπουλος ,ο Γιάννος Παπαντωνίου ,ο Μαντέλης,ο Τσουκάτος και άλλοι όπου ,ούκ εστίν αριθμός,είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Το ίδιο ακριβώς επιχειρεί,το ίδιο σύστημα συμφερόντων και τώρα,με σημαντικότατες όμως διαφορές. 1ον) Ο άνθρωπος που έχει επιλεγεί,για να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα,με όπλο την άρνηση και την δυσφήμιση, ελέγχεται για συμμετοχή του, στα σκάνδαλα της SIEMENS και του πόθεν έσχες και δεν εμπνέει,παρά τις προσπάθειες ,των οικείων Μ.Μ.Ε, καμία εμπιστοσύνη, στο εκλογικό σώμα του χώρου του.Κανείς από τους Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς ηγέτες ,δεν τον θεωρεί, “εν αναμονή και εν δυνάμει” ,πρωθυπουργό της Ελλάδος,παρά την προσπάθεια του να εμφανίζεται ως τέτοιος. 2ον)Τις πόρτες που χτύπησε,σε θεσμούς ,για να τους ξυπνήσει τον κίνδυνο ,μιας δήθεν “ανατροπής” του αστικού καθεστώτος,σε Ευρώπη , Αμερική και εσωτερικά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας,τις βρήκε ερμητικά κλειστές. 3ον)Επανακαθόρισε ,λόγω επιπολαιότητας έναν χώρο συμφερόντων,που ένοιωθε πως είχε λήξει το ζήτημα εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία,με την επανατοποθέτηση των πολιτών,στην αρχική ταξική τους θέση. Οι πολίτες πλέον θα γνωρίζουν,από δω και πέρα,ότι έχουν απέναντί τους ένα σύστημα συμφερόντων,που είχαν ξεχάσει από πολλά χρόνια πριν,να πασχίζει μόνο για τα δικά του συμφέροντα και όχι των πολιτών.Αυτό κι αν είναι μεγάλο επίτευγμα του νέου αρχηγού. Όμως για τους πολίτες το ζητούμενο είναι άλλο. Θα μπορέσει ο Αλέξης Τσίπρας ,να διασφαλίσει τον χώρο του ,από τις όποιες μελλοντικές “επιχειρήσεις”των συμφερόντων ,να αλώσουν και να φθείρουν τα στελέχη του ,όπως έκαναν με το ΠΑΣΟΚ; Τώρα ,οι πολίτες απαντούν,στα όποια επιχειρήματα των συμφερόντων πως “τούτοι εδώ,ΔΕΝ ΚΛΈΒΟΥΝ”. Θα μπορέσουν ,να συνεχίσουν να το λένε αυτό και στο μέλλον; Μένει να το δούμε ,εάν θα συμβεί. Το πάθημα του ΠΑΣΟΚ, έγινε μάθημα στους πολίτες που μπορούν να το διακρίνουν.Ευχή όλων είναι, να μη ξαναζήσουμε, μια απ τα ίδια ,ποτέ ξανά. Πού όμως επιμένουν οι πολίτες να πιστεύουν ,στον Τσίπρα και γιατί; Εκτιμούν πως ο αγώνας που δίνει για την φθορά των πολιτών από τα Μνημόνια ,είναι σημαντικός, διαρκής και ειλικρινής. Κατάφερε μέσα σε 3 με 4 χρόνια,κάτι που θεωρητικά,έμοιαζε αδύνατον να συμβεί. Ένα κόμμα ,ο ΣΥΡΙΖΑ,που παρέπεμπε ,σε μια πανσπερμία φυλών,με τις “συνιστώσες” του,να το εμφανίζει σήμερα ,ως μια υποδειγματική αναβάθμιση,του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Απέβαλε,όλα εκείνα τα στοιχεία,που αποτελούσαν τροχοπέδη και ενοχλούσαν τους πολίτες.Ο Λαφαζάνης ,με την ατεκμηρίωτη “δραστική δραχμή”,είναι εκτός και μαζί του,όλοι εκείνοι,όσοι στήριζαν και προωθούσαν την άποψή του ,που δεν ήταν λίγοι. Η πρώην πρόεδρος της Βουλής , με την προκλητική συμπεριφορά,επίσης.Την ίδια στιγμή ,η Ν.Δ, άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα ασφυξίας,με τα βαρίδια του Άδωνη και του “τσεκουράτου” Βορίδη,μεταπίπτει σε ένα κόμμα που εμφανίζει ανησυχητικά ένα διαμορφούμενο “ακροδεξιό χαρακτήρα”, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των φιλικών Μ.Μ.Ε για την διατήρησή ζωντανής της σχέσης του με τον παραδοσιακό κεντροδεξιό χώρο.Στοιχεία που συνεκτιμώνται ως θετικά,υπέρ του Τσίπρα,μετά την έξοδο από τα Μνημόνια και την επιτυχή δοκιμασία στις αγορές.....

Η Πολιτική και οι κρυφές πλευρές της.

“Στην πολιτική μπορεί η εικόνα να μην είναι όπως δείχνει,ούτε να μοιάζει όπως φαίνεται.”

Υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών.Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική ,επειδή την θεωρούν ανιαρή, που πιστεύουν πως δεν μπορούν να την διαμορφώσουν και άρα αποδέχονται την όποια εξελικτική της πορεία και οι άλλοι που πιστεύουν πως με την συμμετοχή τους ,μπορούν να την αλλάξουν,που την βρίσκουν ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο,για την εικόνα που παράγει κάθε φορά η πολιτική ως δράση,αλλά και την πλοκή που γεννά πίσω και πέρα από το προσκήνιο.Η εικόνα την οποία δημιουργεί ,δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο των εντυπώσεων,όπως μερικές φορές κάποιοι επιπόλαια επιδιώκουν,καθώς το σημαντικό που μένει πάντα είναι η καταγραφή της ουσίας, από τους πολίτες, στην εφαρμογή και ανάπτυξη της ασκούμενης πολιτικής .Τα επιτελεία των κομμάτων διαθέτουν ειδικούς που την καταγράφουν,όπως επίσης καταγράφουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χώρου τους ,όπως και των αντιπάλων τους .Τι γίνεται όμως εάν διαπιστωθεί πως ο πολιτικός τους αντίπαλος είναι λίγος και λειψός; Το πρώτο ενδεχόμενο είναι να “ακυρώσουν”τον αντίπαλο αρχηγό ,με δυνατά επιχειρήματα,με το “καλημέρα σας”. Μ΄αυτόν τον τρόπο,δίνουν την δυνατότητα ,στο αντίπαλο κόμμα να αλλάξει τον λειψό αρχηγό,με κάποιον καταλληλότερο,με κάποιον ικανότερο.Συμφέρει όμως αυτό; Δεν συμφέρει. Τότε οι επιτελείς περνούν στο δεύτερο ενδεχόμενο. Τον “συντηρούν”,δίνοντάς του την δυνατότητα,να βγαίνει από τα αδιέξοδα που του δημιουργεί η πολιτική τους,με..... δικά τους μέσα και δικούς τους τρόπους,που να φαίνεται όμως,πως τα καταφέρνει,εκείνος μόνος του.Σε μια εποχή που παίζονται πολλά θέματα στο προσκήνιο,ο χρόνος επιλογής(το timing) της ολοκληρωτικής επίθεσης ,σε έναν τέτοιο αντίπαλο είναι ο σημαντικότερος παράγοντας,ώστε να μην δοθεί η χρονική δυνατότητα,στο αντίπαλο κόμμα,να αλλάξει τον αρχηγό του και να εμφανιστεί με ένα νέο πρόσωπο στις εκλογές,που σημαίνει πως τον “συντηρούν” και αναγκάζουν τον αντίπαλο κομματικό χώρο να αποδεχτεί την κατάσταση,ως έχει.Η πολιτική επομένως δεν είναι μόνο εικόνες,είναι δράσεις και καταγραφές ,που τα αποτελέσματά της, επί της ουσίας έχουν σχέση με το εάν γέρνουν προς την μεριά των συμφερόντων εκείνων που λένε,πως εκπροσωπούν.Οι αναγνώσεις εδώ,μπορεί όμως να είναι διαφορετικές και ανάλογες του πρίσματος από το οποίο θέλει να βλέπει ο καθένας, τα πράγματα και πως να τα δικαιολογεί. Ούδέποτε στο παρελθόν στην Ελλάδα ,είχε αποκαλυφθεί,όπως συμβαίνει τώρα, το πολιτικό προσωπείο των δύο βασικών ανταγωνιστικών δυνάμεων που βρίσκονται στο προσκήνιο ,που να έχουν τόσο ξεκάθαρες και διακριτές διαφορές,ώστε και η παρουσία μόνο των αρχηγών τους,να οριοθετεί τις διαφορές ,του κάθε χώρου ξεχωριστά.Εκείνον δηλαδή που εκπροσωπεί την μεγαλύτερη κατηγορία πολιτών που είναι οι εργαζόμενοι,οι συνταξιούχοι και γενικώς οι μη προνομιούχοι και από την άλλη μεριά να βρίσκεται ο εκπρόσωπος των οικονομικών “ελίτ” και του Κεφαλαίου,ειδικότερα. Ιδιαίτερα το ζήτημα απασχολεί την άρχουσα τάξη, της οποίας τον εκπρόσωπο, σε άλλες εποχές , τον κατηγορούσαν ότι απέκρυπτε το πραγματικό προσωπείο της τάξης τους ,πίσω από ψευδεπίγραφα και παραπλανητικά ιδεολογικά σχήματα,που παρέπεμπαν σε κάποιες δήθεν φιλολαϊκές καταβολές για να ξεγελούν,καθώς ο στόχος που είχαν,ήταν να αρπάζουν τις ψήφους των απληροφόρητων.Αυτό το γεγονός για πολλούς και διάφορους λόγους ,δεν ισχύει πλέον,αφού οι επιλογές του σημερινού αρχηγού στις διεκδικήσεις του, περιορίζονται επί της ουσίας ,στον χώρο των εχόντων,παρά στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ως υπέρμαχος των αδυνάμων ,χωρίς να αποκλείεται να συμβεί αυτό, στο επόμενο διάστημα. Η επιλογή και φροντίδα, να εμφανιστούν λόγου χάριν,με έναν χαρακτήρα νομιμότητας ,οι ιδιοκτήτες των off sore εταιρειών, εκείνων δηλαδή των εταιρειών που επιλέγουν,να ωφεληθούν από τους εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους των νησιών Κέϋμαν και αλλαχού (http://www.koutipandoras.gr/article/sto-stoxastro-ths-komision-h-foroapofygh-dis-dolariwn-polyeonikwn-etaireiwn-deite-to-arxeio),ενώ η “πλέμπα”,ο λαουτζίκος , αντιμετωπίζει ως δυνάστη του,τον εγχώριο εφοριακό της περιοχής του,είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια της ανοχής και αντοχής,ιδιαίτερα εάν αυτός που ωφελείται είναι αυτός που ονειρεύεται με......όνειρα θερινής νύχτας,να αναλάβει την διακυβέρνηση των Ελλήνων .

Επιμένουμε, γιατί απαιτείται άμεσα λύση : Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα με την Παιδεία μας........

“Όσοι πολλοί επιστήμονες κι αν βγουν ,από το Ελληνικό Πανεπιστήμιο,δεν πρόκειται ΠΟΤΈ ,να πιάσουν τόπο οι θυσίες των Ελλήνων,εάν δεν βρεθεί ο τρόπος να αξιοποιηθούν.”
Νέος ήμουν και γέρασα,ακούγοντας διαρκώς ,από τις διάφορες Κυβερνήσεις που πέρασαν,να κάνουν λόγο για την ανάγκη, να αναπτυχθεί καλύτερα ,η Παιδεία μας.Συνήθως ,εκείνο το στοιχείο που απασχολεί τις περισσότερες,είναι το μοντέλο εκπαίδευσης ,που θα ακολουθήσουν τα παιδιά μας,που δεν είναι σταθερό και διαρκώς αλλάζει.Θαρρείς και το πρόβλημα,στην Παιδεία μας είναι μόνο αυτό.Σαφώς και είναι σοβαρό θέμα,οι αρχές εκείνες που θα κατευθύνουν την Παιδεία μας,όπως και οι προβληματισμοί είναι,στο πως θα γίνει αυτή αποτελεσματικότερη. Εκείνο όμως που παρακολουθούν οι Πολίτες,είναι πως δεν υπάρχει πρόβλεψη ,με μια δομημένη σχέση σύνδεσης,της Παιδείας μας ,με την παραγωγική διαδικασία,εδώ και δεκαετίες,όταν σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες,θεωρείται αυτό, μια αυτονόητη κατάκτηση.Δεν υπάρχει δηλαδή,ο μηχανισμός εκείνος,που να τροφοδοτεί την παραγωγή του τόπου μας,με τα πολλά ανώτερα μυαλά,που βγάζουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια.Αυτό έχει ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα,καθώς δημιουργεί την αίσθηση,αφενός ,στους τελειόφοιτους ,πως η πατρίδα μας δεν έχει την δυνατότητα να τους αξιοποιήσει και αφετέρου ,δίνει την δυνατότητα στους ξένους,με μια υποτροφία ή με την προσφορά μιας θέσης εργασίας που τους εξασφαλίζει το μέλλον τους, να αξιοποιούν εκείνοι,το αποτέλεσμα του κόπου και της θυσίας των Ελλήνων,που είναι ανυπολόγιστα μεγάλη,η συνεισφορά τους,μέσα από την φορολογία,εάν υπολογίσουμε το κόστος σε ευρώ που απαιτείται ,για κάθε παιδί,από το νηπιαγωγείο έως και το Πανεπιστήμιο. Επομένως για να σταματήσει αυτό το ιδιότυπο “brain drain”(φυγή μυαλών),δίπλα,σ αυτό που τα Μνημόνια,με τη άθλια οικονομική δυσπραγία τους επέφεραν ,θα πρέπει ,ΑΜΕΣΑ, να βρεθεί ο τρόπος που θα συνδέσει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο με την Βιομηχανική παραγωγή. Γιατί εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας,θα πρέπει να παραδεχτούμε ,πως όσοι επιστήμονες έφυγα από την πατρίδα και βρήκαν δουλειά στο εξωτερικό,δύσκολα θα πειστούν να ξαναγυρίσουν.Αυτό ίσως πρέπει να αποτελέσει το νέο στοίχημα ,της Νέας Ελλάδας στις ερχόμενες εκλογές. Δεν θα ξεχάσω ,προ εικοσαετίας, όταν έκανα στο ραδιόφωνο,μια εκπομπή ,με καλεσμένο τον πρόεδρο της Μαθηματικής Εταιρείας στην Θεσσαλονίκη,που μου μετέφερε τα εξής ενδιαφέροντα: Υπάρχουν ξένα Πανεπιστήμια,που παρακολουθούν και καταγράφουν,τις επιδόσεις Ελλήνων μαθητών,στις Ολυμπιάδες Μαθηματικών,όπου συμμετέχουν και που οι διακρίσεις τους είναι πάρα πολλές και πως μετά από κάποιες συνεχείς επιτυχίες τους,παρατηρούσαμε,λέει ο πρόεδρος,πάντα να ακολουθεί κάποια υποτροφία από κάποιο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, όπου το κύριο μέλημα της Εταιρείας Μαθηματικών ήταν, να πείσουν τον μαθητή και ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του, να πάει,ο μαθητής στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο και να αξιοποιήσουν,την υποτροφία,πείθοντας το Πανεπιστήμιο,για μεταπτυχιακό. Ο λόγος; Είχε παρατηρηθεί,στην διάρκεια των ετών,από την εταιρεία Μαθηματικών,πως όσα παιδιά έπαιρναν την υποτροφία,πριν την είσοδό τους στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, ΤΑ ΧΑΝΑΜΕ ,δια παντός.Επομένως για να σταματήσει αυτή,η απαράδεκτη κατάσταση χρειάζεται να παρέμβει το Υπουργείο Παιδείας,όπου με προτάσεις εποικοδομητικές ,να βρει την φόρμουλα εκείνη,που και θα καλύπτει τους μαθητές αλλά και θα εξασφαλίζει την αξιοποίησή τους,από τους παραγωγικούς φορείς της χώρας. Εάν δεν συμβεί αυτό,τότε η Παιδεία μας,αποκομμένη από την παραγωγή,θα μοιάζει να αποτελεί,έναν ξεχωριστό χώρο παραγωγής εγκεφάλων,που θα συνεχίζουν να επανδρώνουν και να ενδυναμώνουν την παραγωγή ξένων ,προς την Ελλάδα χωρών,ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ. Επομένως,ναι στην όποια επένδυση στην Παιδεία μας, με απαραίτητο όρο σύνδεσή της ,με την παραγωγική διαδικασία. Από τις Τεχνικές σχολές έως το Πανεπιστήμιο μας.Δεν πάει πολύς καιρός που οι μαθητές ενός σχολείου της χώρας πρώτευσαν ,σε ένα διεθνή διαγωνισμό,στην κατασκευή μοντέλων της.......Formula 1. (http://www.infokids.gr/ta-ellinopoyla-kerdisan-tin-protia-st/).Παρόμοια παραδείγματα,όπως το παραπάνω, έχουμε πολλά.Αυτά τα παιδιά,δεν πρέπει να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθούν,με κάποιον τρόπο, στην Ελλάδα; Να ένας τρόπος,ώστε να ξεκινήσει το Υπουργείο Παιδείας,να καταγράφει τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών, αντί να το κάνουν τα ξένα Πανεπιστήμια,προς όφελος των χωρών τους.Η διαπίστωση,πως η Ελλάδα ,έχει πολλές δυνατότητες,δεν πρέπει να κυκλοφορεί,μόνο ως ανέκδοτο ,αλλά να βρεθούν οι διέξοδοι εκείνοι,ώστε να παραμένουν και να προσφέρουν εδώ,στην πατρίδα.

Γιατί η προστασία και ο σεβασμός στον δημόσιο χώρο,είναι στοιχείο του πολιτισμού που θέλουμε να μας χαρακτηρίζει.

 "Ο σεβασμός και η προστασία των έργων στον δημόσιο χώρο ,είναι ζήτημα πολιτισμού που αφορά όλους μας,γιατί εμείς τα πληρώνουμε,για να μας εξυπηρετούν".

Πολλοί από εμάς,έχουμε ταυτίσει την προστασία του δημόσιου και του ιδιωτικού μας  χώρου,με την αστυνόμευση.Πόσοι άραγε από εμάς σκεφτήκαμε πως η προστασία του  χώρου,αίφνης από τις αλόγιστες
καρικατούρες ,με τα σπρέι των πιτσιρικάδων είναι ζήτημα πολιτισμού και όχι αστυνόμευσης,που εμπλέκει και την Πολιτεία στην αντιμετώπισή του;Εάν δεν επιμερίσουμε,τα θέματα που υποβαθμίζουν έναν δημόσιο χώρο
και δεν τα ιεραρχήσουμε σωστικά και  κατά προτεραιότητα
,προλαβαίνοντας τις αιτίες που τον μεταβάλουν σταδιακά σε
σκουπιδότοπο,τότε το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει. Άραγε ,πόσες από τις δημοτικές μας αρχές,που έχουν την ευθύνη της διατήρησης των δημοτικών χώρων καθαρών, σκέφτηκαν  , τα παιδιά, που βάφουν ανεξέλεγχτα με σπρέι στους τοίχους των συμπολιτών μας,να τα μαζέψουν
και να διοργανώσουν,ετήσιους διαγωνισμούς που ως έπαθλο για τους νικητές θα είχαν, την ανάθεση, να βάψουν καλαίσθητα,τα δημόσια σχολεία της περιοχής και τα δημόσια Νοσοκομεία,με συμβολικό κόστος; Πόσοι Δήμοι κατάλαβαν,πως αυτά τα παιδιά, ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΟΥΝ ,για την αγορά των σπρέι ,ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ ΤΟΥ΅Σ, θα έστεκαν φιλικά προς εκείνους,που θα δημιουργούσαν  υπαίθριους χώρους,με μεγάλα πλακάτ για τις δοκιμές
τους,που κάτω από συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις ,τα σπρέι θα τα διαθέτουν οι Δήμοι,δωρεάν; (
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2307543075940576&set=pcb.2307560065938877&type=3&theater)
΄Οταν δεν συμβαίνει αυτό,είναι φυσικό και επόμενο, ο πιτσιρικάς να διοχετεύει την δεξιότητα του, όπου βρει, όπως γίνεται σήμερα,που μπορεί όμως να είναι και το δικό σου σπίτι, δημιουργώντας έτσι και ένα αίσθημα απαξίωσης,σε κάθε τι που δεν είναι δικό του. Το ζήτημα,ξεφεύγει είναι η αλήθεια,από το γεγονός αυτό καθ΄αυτό και επεκτείνεται σε έναν χώρο πολιτικό που μας αποχαιρετά φεύγοντας. Το
εάν νοιαζόμαστε δηλαδή, για κάτι που αποτελεί ,την κοινή δημόσια περιουσία όλων μας.Η εξατομίκευση των πάντων,είναι συνώνυμο,μιας παροχημένης αντίληψης,που ανυποψίαστα μας έχει μπολιαστεί από χρόνια πριν,ώστε να πιστεύουμε,πως κάθε τι δημόσιο  ,δεν μας αφορά,αφού δεν
έχει σχέση με τα στενά ιδιοκτησιακά όρια,που προσδιορίζονται στα όρια του δικού μας σπιτιού. Θέλουμε βέβαια την δημοτική παιδική χαρά της γειτονιάς μας,θέλουμε καθαρή και επισκέψιμη την παραλία μας, αλλά......δευτερευόντως επειδή δεν είναι σπίτι μας. Δεν είναι όμως έτσι, αφού, δεν μπορεί αυτή η εικόνα της απαξίωσης να αποτελεί πρότυπο σκέψης για κανένα.
Την εβδομάδα που μας πέρασε,έπεσε στα χέρια μου ένα ένθετο περιοδικό,μιας εφημερίδας,με τίτλο " Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο και χώρο".Με δυο λόγια,αναφερόταν,στο πως ένας δημόσιος χώρος, που δεν έχει τον απαιτούμενο σεβασμό από τον κάθε φορολογούμενο πολίτη,που
συμβάλει στην δημιουργία του, μπορεί να μεταβληθεί σε
σκουπιδότοπο.Ένα από τα παραδείγματα αξιόλογης αναμόρφωσης δημόσιου χώρου,που αναφερόταν το ένθετο ,ήταν,το πως έγινε η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης,με την ανακαίνισή της.Να επαναλάβουμε λοιπόν πως η
διατήρηση ενός δημόσιου χώρου,καθαρού και επισκέψιμου είναι ζήτημα πολιτισμού.Πως να κρίνεις επομένως συμπεριφορές,για τον συγκεκριμένο χώρο,όπου,σε λίγες μόλις εβδομάδες μετά την παράδοσή της, η νέα
παραλία,το στολίδι της πόλης μας, στους Θεσσαλονικείς.......γέμισε κάθε επιφάνεια στεγασμένου, κυρίως ή βοηθητικού χώρου,με σπρέι, από εκείνους τους μικρούς επίδοξους......μεγάλους κομικατέρ, που βρήκαν
επιφάνειες καθαρές για να μας δείξουν τις "προθέσεις " τους,με τις......δεξιοτεχνίες τους; Γι΄αυτό λέμε,πως είναι ευθύνη της Πολιτείας να κατευθύνει του Δήμους εκείνους,που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη ,τους τρόπους αντιμετώπισης,ενός φαινόμενου που απαξιώνει τον δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Και επειδή οι Δημοτικές εκλογές έρχονται λίαν συντόμως,καλό θα είναι ο καθένας μας ,να έχει τα μάτια του ανοιχτά,για να δεί τι μας προτείνουν,όσοι ζητάνε την ψήφο μας, για να τους επιλέξουμε.Ιδού η Ρόδος.........

Η Κυβέρνηση είναι ο καθρέφτης των Πολιτών.Η Βιτρίνα της χώρας.......

"Η Ελλάδα αποτελεί ζωντανό παράδειγμα,απαράδεκτων Κυβερνητικών επιλογών ,που εξηγούν, πως χωρίς άμυνες οδηγήθηκε η χώρα ,στα βράχια των Μνημονίων. "

Δεν ξέρω πόσους πείθει ο ισχυρισμός που μας αποδίδεται συχνά και όχι μόνο από ξένους φίλους μας, πως η Ελλάδα σε σχέση με τον τρόπο που λειτουργούσε , ως χώρα ,στο κοντινό μας παρελθόν,ήταν τυχάρπαστη. Άνευρες Κυβερνήσεις, χωρίς σχεδιασμό και έγνοια για τους πολίτες της χώρας,τους οδήγησαν στην μέγγενη ,των Μνημονίων χωρίς τύψεις ,για το συν τελούμενο έγκλημα.Προσωπικά δεν θα ήθελα να το πιστέψω,όμως έτσι δυστυχώς,συμβαίνει να είναι.Υπήρξαν λόγοι ,που επέτρεψαν όλους αυτούς,να σκεφτούν και να καταλήξουν σ αυτό, το συμπέρασμα. Αν δούμε, από το πως αντιμετώπισαν κάποιοι πολιτικοί της χώρας ,μια πλευρά του Σκοπιανού ζητήματος, θα το καταλάβουμε. Να πούμε πως "Μακεδονική"γλώσσα,αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά σε συνέδριο του ΟΗΕ,που έγινε στην Αθήνα , το έτος 1977 και πως για μία τριετία πριν, δεν βρέθηκε ούτε ένας υπηρεσιακός παράγοντας να σταλεί στον ΟΗΕ στις συζητήσεις που έγιναν γι αυτό το θέμα εκεί ,για να αντικρούσει το αίτημα τους,με συνέπεια να έχουμε έτσι την αναγνώριση της γλώσσας αυτής σήμερα,ως "Μακεδονικής" από τον Ο.Η.Ε , με μια ανεξήγητη απουσία της Ελλάδος . Αντιλαμβάνεται ο καθένας, πως υπήρξε σοβαρότατο έλλειμμα αντιμετώπισης παρόμοιων σοβαρών ζητημάτων Εθνικής κλίμακας,από τις Κυβερνήσεις αυτές. Αδυνατεί να χωρέσει ο νους ,του κάθε πατριώτη,τόση και τέτοιας μορφής ανεπάρκεια. Πριν από αρκετούς μήνες ,κυκλοφόρησε στον Τύπο,μια μελέτη του CEP (Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής),όπου ούτε λίγο,ούτε πολύ,αυτό που μας έλεγε,είναι πως η Ελλάδα,όχι μόνο δεν ήταν αναγκαίο να βγει από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, αλλά πως θα έπρεπε να πάρει και άλλα "προγράμματα", που σημαίνει πως θα έπρεπε να συνεχιστεί η πολιτική της λιτότητας που μας επέβαλε ο Σόϊμπλε της Γερμανίας, που δίνει περιεχόμενο σε πρωτοβουλίες που έριξαν την χώρα στον γκρεμό των Μνημονίων,όπως συνέβη με τις πολιτικές που εκεί την οδήγησαν. Μπορεί,το CEP που κατέθεσε,την μελέτη αυτή, να έχει την βάση του σε μια ακραία  εκδοχή,που στόχο έχει να επηρεάσει οικονομολόγους και πολιτικούς, που εδράζονται σε έναν νεοφανή όρο,του "δείκτη αθέτησης",όπως τον λέει και που είναι μια "επιστημονική" κατασκευή , με υλικά παλαιά,πίσω στο 2000. Ρωτάμε λοιπόν: Εμείς σαν χώρα,δεν διαθέταμε οικονομολόγους,τότε,που να απορρίψουν με εξειδικευμένα επιχειρήματα, αυτές τις λαθεμένες αντιλήψεις; Αυτή η “επιστημονική” μελέτη,για καλή μας τύχη, δεν έγινε αποδεκτή στην Ευρώπη ,από τους Οικονομολόγους της Ένωσης ,για έναν λόγο : “Με τα φάρμακα της Τρόϊκας πνέει η Ελλάδα ,τα λοίσθια. Με τις συνταγές του CEP,θα τα τινάξει εντελώς”. Εξ άλλου είναι γνωστή η αστοχία, η υπερβολή και η ανεπάρκεια ,ενός παράγοντα της Τρόϊκα,του ΔΝΤ,όπου οι λαθεμένοι υπολογισμοί και εκτιμήσεις του,θα μείνουν στην Ιστορία ως μνημείο ασχετοσύνης ,καθώς άφησαν σε αφασία την Ελλάδα,για πολύ καιρό. Όταν περνάνε όμως,τέτοιες απόψεις ,χωρίς να υπάρξουν αντίστοιχες μελέτες που να τις αντικρούσουν ,με τα....... ανύπαρκτα Κυβερνητικά επιτελεία οικονομολόγων, του χώρου ,που υποτίθεται είναι ταγμένα ,όπως λέει ότι είναι η Ν.Δ, να υπηρετούν την ιδιωτική πρωτοβουλία ,τότε δεν είναι υπερβολή που απορούν οι πολίτες,πως συνέβη χωρίς σοβαρό αντεπιχείρημα,ως άμυνα, να μας επιβληθούν αδιαμαρτύρητα, τα Μνημόνια;Υπήρξε μια κενή από άποψη επιχειρημάτων Ελληνική Κυβέρνηση,αρχικά του Γιώργου Παπανδρέου και ακολούθως από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου ,που αποδέχθηκε τα Μνημόνια,με τόσο ανίκανο τρόπο.Χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση ,με απαράδεκτες και στο πόδι,αμυντικές πολιτικές ,παραδόθηκε μια ολόκληρη χώρα με τους πολίτες της,στους σκληρούς δανειστές της Ε.Ε. Μόνο όταν νοιώσουν,οι ξένοι ,την ύπαρξη επιστημονικών επιτελείων , όπως συνέβη στην συνέχεια, με το Υπουργείο Οικονομικών,που έδωσε μάχη για την έξοδο της Ελλάδας ,από τα καταστροφικά Μνημόνια ,μόνο τότε θα πάψουν , να μας κοινοποιούν τις απαράδεκτες αποφάσεις τους για εφαρμογή,δίκην πειραματόζωου.Ο τρόπος που λειτούργησε,υπό πίεση το ΥΠ.ΟΙΚ , πρέπει να αποτελέσει την αρχή του τρόπου αντιμετώπισης των παρόμοιων θεμάτων,με σχέδιο και προγραμματισμό. Μόνο έτσι θα υποχρεώσουμε τους ξένους να μας δουν ισότιμα και σοβαρά να ξεφύγουμε από τον χαρακτηρισμό της τυχάρπαστης χώρας,όπου την κοινοποιούν τις αποφάσεις τους για εφαρμογή,επειδή εκτιμούν πως υπάρχουν Κυβερνήσεις στην Ελλάδα που δεν μπορούν,να σχεδιάσουν για τους πολίτες ούτε τα αυτονόητα και στοιχειώδη.Όπως συνέβη με την συγκυβέρνηση Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ,που ονειρεύονται ξανά συνεργασίες και επανακάμψεις, λογαριάζοντας πως οι Έλληνες διαθέτουν μνήμη χρυσόψαρου και πως ξεχνάνε τα όσα τράβηξαν,με τα δικά τους Μνημόνια ,τρομάρα τους.