Ο Γεώργιος Τραπεζούντιος,γεννήθηκε στον Χάνδακα της Κρήτης,την 3η Μαΐου 1395. Το όνομα με το οποίο υπόγραφε, όλα του τα έγγραφα, ήταν, Georgius Trapezuntius Cretensis (ο "Κρητικός"),ή απλά Georgius Trapezountius. Αυτό πρέπει να προήλθε από τον προπάππου του,που για λόγους που αγνοούμε,όμως υποθέτουμε,κάποια εποχή έγινε Καθολικός. Μετακόμισε,οικογενειακώς στην Κρήτη λοιπόν,επειδή ως Κοινωνία αυτή,ήταν περισσότερο ανεκτική, σε σχέση με τον θρησκευτικό προσδιορισμό κάποιου, ως Καθολικός,από ότι στον Πόντο. Δεν καταγράφεται Ιστορικά να έγινε καμία προσπάθεια ένταξης του, τουλάχιστον στον χώρο της Ορθοδοξίας.Στο σημείο αυτό, θα ήταν ενδιαφέρον να επισημάνουμε κάποια σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό που ίσως αγνοούμε. Ζούμε σε εποχές ,όπου ,ενώ υπήρχαν συνεχείς προσπάθειες Ένωσης των δύο Εκκλησιων (Ορθοδόξων και Καθολικών, ύστερα από το οριστικό τους , σχίσμα ,του 1084μ.Χ,) εν τούτοις , η μεταπήδηση κάποιου ,σε προσωπικό επίπεδο, στον αντίπαλο Πνευματικό χώρο, να θεωρείται μεγάλο ατόπημα. Η Πολυαιώνια κατάκτηση των Ελλήνων από τους Ρωμαίους (Φράγκους τους έλεγαν,γενικώς ), είχε αρχίσει να εκτιμάται,πως λειτουργούσε σε βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η μεταπήδηση κάποιου από Καθολικός στην Ορθοδοξία ή το αντίθετο,ήταν , πολύ συχνό φαινόμενο ,που λειτουργούσε όμως, υπέρ ή σε βάρος , της Εθνικής του υπόστασης. Να τονίσουμε ,όμως εδώ,την απουσία Ελληνικής Κρατικής Οντότητας,ως Διοίκηση των Ελλήνων,έστω και υπό ΚΑΤΟΧΉ, που έδωσε έτσι ,χώρο στην Ορθόδοξη Εκκλησία ,να εκπροσωπεί κάτι ως Διοίκηση,που ουδέποτε ήταν στις υποχρεώσεις της.Η Διοίκηση Κράτους έχει διαφορετικές υποχρεώσεις,απαιτήσεις και προτεραιότητες από εκείνες που έχει μία θρησκευτική Ηγεσία, που είναι ο συνετός τρόπος συμπεριφοράς ενός ατόμου ,σε σχέση με την Νομιμότητα.Αυτή η απουσία Ελληνικής Διοίκησης ,είχε σαν αποτέλεσμα, οι Έλληνες να χάσουν όχι μόνο,όσα επίγεια τους ανήκαν,αλλά ΈΧΑΣΑΝ και κάτι ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΑΤΟ,όπως είναι το ΌΝΟΜΑ τους. Από ΊΩΝΕΣ ή ¨ΕΛΛΗΝΕΣ όπως τους γνώριζε ο τότε γνωστός Κόσμος,έφτασαν στο σημείο, κάποια εποχή να ονομάζονται "ΡΩΜΙΟΊ" ή "ΡΩΜΑΊΟΙ" για όσους ΔΕΝ το καταλαβαίνουν. Έτσι η μεταπήδηση κάποιου Ορθόδοξου στον χώρο των Καθολικών, να θεωρείται πως ΔΕΝ αποτελούσε "κομμάτι" των Ελλήνων και ξεχνιόταν πάραυτα.Εκτιμάται ,επίσης και από ένα άλλο γεγονός. Στα Πανεπιστήμια της γειτονικής Ιταλίας,κυρίαρχες προσωπικότητες που Δίδασκαν εκεί,ήταν Ελληνικής καταγωγής από το Βυζάντιο, ΧΩΡΊΣ αυτό να σημαίνει και ΑΝΑΛΟΓΊΑ εκπροσώπησης, ούτε στον χώρο του Ελληνισμού .ούτε στον χώρο της Ορθόδοξης αντίληψης. Έτσι καταλήγουμε να πιστεύουμε πως ΌΛΑ ,λειτουργούσαν σε Βάρος τους και έτσι συνάγεται πως αυτοί που προσχωρούσαν στον Καθολικισμό, διαγράφονταν από την Εθνική Συλλογική Μνήμη των Ελλήνων.
Ζούμε λοιπόν σε μία εποχή ,μετά την Β΄Άλωση της Πόλης και ΟΡΙΣΤΙΚΉΣ στους Οθωμανούς που έγινε 29 Μαΐου 1453. Ο Μωάμεθ ο Β΄ο πορθητής ,την έχει κατακτήσει. Αυτός μεγαλώνει από μικρό παιδί ,με την Θετή του μητέρα ,την ΜΆΡΑ, Σέρβα και Χριστιανή,κόρη του ηγεμόνα της Σερβίας Γεωργίου Μπράνκοβιτσ που ήταν μία από τις συζύγου του Πατέρα του Μουράτ. Οι γείτονες,στο σημείο αυτό να πούμε,πως παραποιούν σκοπίμως τα ιστορικά γεγονότα και αποκρύβουν την πραγματικότητα. Υπάρχουν όμως Τούρκοι Ιστορικοί ,που γνωρίζουν και θα επανέλθουν όταν "ωριμάσουν περισσότερο" οι συνθήκες. Την χρονική εκείνη στιγμή,συμβαίνουν όμως πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα,στον χώρο της Χριστιανοσύνης. Ένα από τα σημαντικότερα,αφορά την απόδοση της έννοιας της ΨΥΧΉΣ, να παρουσιάζει κενά ,ως προς την κατανόησή της από τους πιστούς.Είναι γνωστό πως η φιλοσοφία του Αριστοτέλη,ενσωματώθηκε στον Χριστιανισμό μετά την οριστική κατάρρευση του Αρχαίου Κόσμου, σε τέτοιο σημείο που όποιος τον αμφισβητούσε,τιμωρείτο σε θάνατο.Από τα λίγα κενά όμως που παρουσίαζε αυτή η φιλοσοφία, ήταν η ακριβής διατύπωση της έννοιας της ψυχής.Η έννοια αυτή αποδίδεται καλύτερα από τον Πλάτωνα,που όμως ΑΚΌΜΗ δεν ήταν αποδεκτός από την Χριστιανοσύνη ,που σημαίνει πως δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή η ερμηνεία του,χωρίς να αμφισβητηθεί ο Αριστοτέλης. Έγινε αυτό δυνατόν χάριν των προσπαθειών του Βασίλειου( και όχι Ιωάννη) Βησσαρίων,ο οποίος έδωσε μεγάλο αγώνα προκειμένου να ενσωματώσει τον Πλάτωνα, μέσα στον Χριστιανισμό.Επανερχόμαστε ,όμως στα γεγονότα,που αφορούν τον Γεώργιο Τραπεζούντιο, που θεωρούσε , πως απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Οθωμανούς ,θα επέλθει ΜΌΝΟ ,μέσα από μία ενσωμάτωση του θρησκευτικού συναισθήματος των Γειτόνων, μέσα στον χώρο του Χριστιανισμού. Πίστευε πως μπορούσε να πείσει τον Σουλτάνο,πως οι διαφορές μεταξύ ΙΣΛΆΜ και Χριστιανοσύνης,ήταν "γλωσσικές" και πως υπό την δική του Ηγεμονία (δηλαδή του Μωάμεθ΄Β) θα μπορούσε να συνενώσει τους δύο μεγάλους Θρησκευτικούς χώρους σε ΈΝΑΝ, κάτω από ένα νέο δόγμα, στοιχείο που ΕΆΝ συνέβαινε, θα άλλαζε τον Κόσμο ολόκληρο.Γράφει πραγματείες ολόκληρες,γι΄αυτό το θέμα και μεταβαίνει στην Πόλη να ζήσει,ώστε να είναι σε άμεση επαφή με τον Σουλτάνο.Δείχνει όμως να κερδίζει η σχέση που έχει αναπτυχθεί με τον Γεώργιο Γεννάδιο Σχολάριο,στο Ορθόδοξο πεδίο και φαίνεται από την "βιασύνη" που δείχνει ο Σουλτάνος,να τον αποδεχτεί, ως το πρώτο διορισμένο΄πατριάρχη, από τον ίδιο, αμέσως μετά την Άλωση της Πόλης.Στην Πόλη λοιπόν ,ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, γνωρίζει έναν Έλληνα τον Γεώργιο Αμιρούτζη,που μετά από υπόδειξή του,μεταφράζει την Αστροφυσική Γραμματεία ,της Αλμαγέστης του Κλαύδιου Πτολεμαίου, που ήταν γραμμένη στα Λατινικά,στα Ελληνικά που τα γνώριζε, μαζί με μιά επιστολή όπου του αναφέρει τις αδυναμίες των Χριστιανικών Κρατών της Ευρώπης,που μαζί με το βιβλίο του ,Compratio Platonis et Aristotelis, που είναι η απάντηση του, στον Βασίλειο Βησσαρίων την εποχή που προσπαθούσε να ενσωματώσει τον Πλάτωνα στον Χριστιανισμό , τα χαρίζει, σε ένδειξη καλής θέλησης, στον Σουλτάνο. Αυτό γίνεται την 18η Μαϊου 1466,όταν επιστρέφει στην Ρώμη,όπου δικάζεται και καταδικάζεται από Ιταλικό δικαστήριο,σε 4μηνη φυλάκιση και ύστερα σε κατ΄οίκον περιορισμό.Το δικαστήριο ΔΕΝ απεδέχθει ούτε την σύσταση ΝΈΑΣ Χριστιανικής Αίρεσης αλλά ούτε την προσπάθεια εκχριστιανισμού,του Σουλτάνου, Συνεχίζει όμως τον αγώνα του,να εντάξει στα σχέδιά του τον Σουλτάνο,χρησιμοποιώντας τον Ούγγρο Ηγεμόνα Ματθαίο Κορβίνο ως πολεμικό ανάχωμα, για να τον καθυστερήσει.Ερευνώντας τις προσπάθειες του Γεώργιου Τραπεζούντιου,καταλήγουμε, σε μια σοβαρή ΔΙΑΠΊΣΤΩΣΗ, πως αυτός αντιγράφει τον Αριστοτελικό φιλόσοφο Γεώργιο Γεννάδιο Σχολάριο (τον μόνο "διορισμένο" Πατριάρχη,από τον Σουλτάνο),με διαφορετικό ΌΜΩΣ τρόπο, ο οποίος Γεώργιο Γεννάδιος Σχολάριος , παραμονές της Άλωσης της Πόλης,διέδιδε "καλύτερα Τούρκικο "φέσι" από Φράγκικη Τιάρα".εννοώντας ,την πολυαιώνια παρουσία των Ρωμαίων. Σήμερα ,ερμηνεύεται πως και οι ΔΎΟ,έδωσαν τον δικό τους ΠΑΡΆΞΕΝΟ αγώνα ,απελευθέρωσης της Ελλάδος.......δια της επικράτησης του Μωάμεθ Β΄τον Πορθητή,επειδή θεωρούσαν πως ο Ελληνισμός θα ΕΊΧΕ μεγαλύτερα οφέλη, ύστερα από την πολυαιώνια παρουσία των Φράγκων,που ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Μπορεί ερευνώντας την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, να χρεώνονται στον καθένα τους ,λάθη , που είναι σε θέση να οδηγήσουν σε ακραίες "βιαστικές" διαπιστώσεις. Διαπιστώσεις που καταδικάζουν κάποιους και ξεγελούν και μπορούν να τους χαρακτηρίσουν ακόμη και "προδότες" που δεν έχουν όμως καμία σχέση με τον πως έβλεπαν ΕΚΕΊΝΟΙ και ενεργούσαν για απελευθέρωση της πατρίδας.Κλείνοντας να πούμε πως ο Γεώργιος Τραπεζούντιος, επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη τον Νοέμβριο του 1465,ύστερα από τον ενθρονισμό του Πάπα Παύλου του Β,που έγινε στις 31 Αυγούστου 1464 και κάλυψε όλα τα έξοδα μετάβασης και διαμονής του Γεώργιου Τραπεζούντιου εκεί, προκειμένου να δημιουργήσει μία στενότερη επαφή με τον Σουλτάνο. Σύμφωνα λοιπόν,με τον γιό ,του Κρητικού Φιλοσόφου, Ανδρέα, ο θάνατός του πρέπει , να τοποθετηθεί στο 1472-1473 και ΌΧΙ μία 10ετία ,μετά,όπως καταγράφεται σε κάποιες ιστορικές πηγές.Να πούμε επίσης,πως το Ελληνικό Σύνταγμα,ΣΉΜΕΡΑ, προστατεύει την "ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΊΑ".Αυτό σημαίνει πως απαιτείται από ΌΛΟΥΣ μας ΚΑΙ την ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΊΑ μας,να ΑΝΑΘΕΩΡΉΣΟΥΝ απόψεις απόρριψης ,ΌΛΩΝ ΕΚΕΊΝΩΝ που έχουν διαγραφεί από την ΕΘΝΙΚΉ μας ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ,λόγω της Θρησκευτικής τους, ΙΔΙΑΙΤΕΡΌΤΗΤΑΣ ή συμπεριφοράς και δούλεψαν πραγματικά,ώστε ΕΜΕΙΣ ,να ΑΝΑΠΝΈΟΥΜΕ ΕΛΕΎΘΕΡΟΙ.Παράδειγμα αποτελεί η μεγάλη προσωπικότητα της πατρίδος μας Βασίλειος Βησσαρίων που από λάθη του, αλλά ΧΩΡΊΣ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ,οδηγήθηκε στον Καθολικισμό.Προτάθηκε 2 φορές, για το αξίωμα του Πάπα,ανεπιτυχώς και πάλεψε ΜΟΝΑΔΙΚΆ για την απελευθέρωση της Ελλάδος ,ΌΣΟ ΠΟΛΛΟΊ άλλοι,από τον Οθωμανικό ζυγό, προσπαθώντας να πείσει για την απελευθέρωση της Πατρίδας,διάφορους Δυτικούς ηγεμόνες, αφήνοντας την τελευταία του ακάματη πνοή, στην προσπάθειά του να πείσει γι΄αυτήν την αναγκαιότητα ,τον Βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΣΤ.
