“ Όταν η φύση, πιάνει το μολύβι και καταγράφει την απουσία της κρατικής ευθύνης δεκαετιών,καλό είναι να σιωπάς από θλίψη και σεβασμό για τους χαμένους, από το να λογοπέρδεσαι ασυστόλως.”
Δεν είναι η πρώτη φορά,που ζούμε στην Ελλάδα,μια τραγωδία ύστερα από πρωτόγνωρα φαινόμενα . Συνέβει προσφάτως,και με την πετρελαιοκηλίδα στο Σαρωνικό,το Σεπτέμβρη.Όμως κάθε φορά που γεμίζει ο ουρανός,με μαύρα σύννεφα,υπάρχουν άνθρωποι που τρέμει το φυλλοκάρδι τους ,μήπως και συμβεί το κακό,γιατί σχεδόν πάντα το βρίσκουν μπροστά τους, ύστερα από κάθε νεροποντή.Αυτό που συνέβη όμως, στην Μάνδρα Αττικής,θα καταγραφεί σίγουρα, ως μια από τις θλιβερότερες απολήξεις ,σε κόστος ανθρώπινου πόνου,από την απώλεια της ζωής,με μόνη ελπίδα να μη αυξηθεί ο αριθμός τους τις επόμενες ημέρες.
Αποτελεί, λειψή σχέση και αφελή επαφή από την πραγματικότητα να περιφέρεις την άγνοιά σου, έξω από τις συνθήκες που γέννησαν αυτήν την τραγωδία, μόνο και μόνο,για να πετάξεις την γνώριμη σε όλους πλέον λάσπη σου, επειδή νομίζεις πως θα μαζέψεις κάποιους ψήφους από τους λιγοστούς απληροφόρητους ,άν έχουν ξεμείνει κάποιοι, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το έχεις ξανακάνει,με τα συμβάντα στον Σαρωνικό. Είναι γνωστό σε όλους πια,πως οι συνθήκες που γέννησαν την “κάθε Μάνδρα”,μεταπολεμικά στην Ελλάδα,έχουν σχέση με την άναρχη δόμηση,ενός κράτους που σχεδίασε στο πόδι την εξέλιξή του,σε σημείο που να καθιστά,την όποια διόρθωσή του αδύνατη σήμερα ,σαν δεν ληφθούν έγκαιρα,ριζικά μέτρα αντιμετώπισης,εάν δεν θέλουμε να μιλάμε για μπαλώματα. Αυτό σημαίνει,πως αντί κάποιοι να περιφέρουν την φτώχεια τους για εξοικονόμηση κάποιων ψήφων,θα πρέπει να δουν,πως ο ανθρώπινος πόνος δεν προσφέρεται γι΄αυτόν τον σκοπό.Οι πολίτες ζητούν υπεύθυνη και ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος,με ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΌ της περιοχής και πολιτική συναίνεσης,ώστε να μην ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις.Όταν και ο πιο μικρός ή μεγάλος χείμαρρος διεξόδου προς την θάλασσα,μεταπολεμικά στην πατρίδα μας έχει οικοπεδοποιηθεί, μ αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο που όλοι γνωρίζουμε,για να καλύφθουν ανάγκες κυρίως των αδυνάμων για στέγη,είναι φυσικό και επόμενο κάθε λίγο και λιγάκι να θρηνούμε θύματα. Είναι επομένως λάθος να πιστεύουν κάποιοι,πως είναι καιρός να προτάσσουν τα συμφέροντα της Άρχουσας τάξης στην οποία ανοίκουν και την εκπροσωπούν και να ζητούν από τους πολίτες να τους συμπαρασταθούν και να τα στηρίξουν.Μπορούν να το κάνουν,βλέποντας συγχρόνως και χαμηλά,διαφορετικά δεν μπορούν να έχουν καμία τύχη.
Οι Πολίτες ,έχουν άλλα, διαφορετικά ,τρέχοντα καθημερινά προβλήματα,που είναι η ζωή που ζουν μέσα στη λάσπη και τα προβλήματα που αυτή τους δημιουργεί και χρειάζονται πέρα από την στήριξη της πολιτείας και πολιτική συναίνεση άλλης αντίληψης και κατανόησης ,για την ριζική αντιμετώπισή τους.Μόνο όταν ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΤΕΊ η περιοχή και ΜΌΝΟ ΌΤΑΝ μετακινηθούν πληθυσμοί από τα επίμαχα σημεία διεξόδων εκτόνωσης προς την θάλασσα,θα αποκατασταθεί η διαταραχθείσα ισορροπία της φύσης. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΕΠΙΜΌΡΦΩΣΗ στην συναίνεση,των λειτουργών ενός πολιτικού συστήματος, που μερίδα του,έμαθε να βλέπει τα πράγματα,,δεκαετίες τώρα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς που γεννά η προχειρότητα και η έλλειψη φαντασίας του σχεδιασμού , που για τους απλούς πολίτες,αυτή η πολιτική τους δυσανεξία , τους καθιστά επικίνδυνους και για τους ίδιους τους πολίτες,αλλά και την χώρα......."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου