Είναι φαινόμενο ο Αλέξης Τσίπρας; Γιατί και που παρουσιάζει ενδιαφέρον.

“ Φαινόμενο στην πολιτική θεωρούμε κάτι ή κάποιον,που εμφανίζεται για πρώτη φορά,με ιδιαίτερα μεγάλο και επιβλητικό τρόπο και που αναγκάζει όλους μας να το ή τον παρακολουθούμε,ανεξάρτητα εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί του.”
Όσοι ασχολούνται ,όχι μόνο με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα,εδώ και καιρό, παρακολουθούν τα βήματα,ενός νεαρού πολιτικού,στα διαμορφούμενα πολιτικά πράγματα,στην Ελλάδα. Και δεν ενδιαφέρει μόνο τους Έλληνες. Έχει μπει,για τα καλά,στο κάδρο,εκείνων των ξένων,που διαμορφώνουν τις εξελίξεις Παγκοσμίως,με βάση τις συμπεριφορές των πολιτών.Ο λόγος; Έχει να κάνει κυρίως,με το πώς οι Πολίτες μιας χώρας,ακολουθούν ένα νέο κόμμα,με ένα νέο αρχηγό ,που πριν 5 χρόνια δεν τον γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του,μα κυρίως κάτω από ποιες συνθήκες το κάνουν και μάλιστα όταν αυτός ,βρίσκεται σε νεαρή ηλικία(γύρο στα 40),αφού συνήθως τα άσπρα μαλλιά στην πολιτική προσδίδουν κύρος,σοβαρότητα και εμπειρία.Πως λοιπόν οι Έλληνες πολίτες τον ακολούθησαν και όπως δείχνουν σοβαρές δημοσκοπήσεις,εξακολουθούν και παραμένουν δίπλα του, παρά τα λάθη της τρέχουσας Κυβερνώσας πρακτικής και πως καταλήγουμε να μιλάμε για φαινόμενο; Συνήθως, μετά την δημιουργία ενός κόμματος,αυτό επενδύει σε χρόνο και χρήμα,για να αποκτήσει μια θέση, στην ψηφοφόρο λογική των πολιτών άλλα και υπαρξιακό πλέγμα, με την δημιουργία οπαδών για να το ακολουθούν ,μα κυρίως να το ψηφίζουν.Εάν ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν,ήταν ενταγμένος σε ένα από τα δύο, άλλοτε μεγάλα κόμματα,που εναλλάσσονταν στην εξουσία,το ΠΑΣΟΚ ή την Ν.Δ ,δεν θα μιλούσαμε για φαινόμενο.Θα ήταν η φυσική απόληξη ενός μέλους κάποιου κόμματος από αυτά,όπως και τόσων άλλων πριν ή μετά από αυτόν.Το ζήτημα που προκύπτει όμως ως φαινόμενο,είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα πολιτικό που ΔΕΝ γαλουχήθηκε από τα γεννοφάσκια του,με την ιδέα της εξουσίας,όπως είναι οι γόνοι των πολιτικών τζακιών, Παπανδρέου και Μητσοτάκη, αν σκεφτούμε πως πριν από 5 μόλις χρόνια,συμμετείχε ως μέλος ενός κόμματος,που με τα βίας συγκέντρωνε το 4%, του εκλογικού σώματος......για να μη πω, πως ο ίδιος δεν πίστευε καν ,πως μπορούσε να συμβεί το κόμμα του να έρθει πρώτο και ο ίδιος να γίνει πρωθυπουργός,πριν ανοίξουν οι κάλπες,το Γενάρη 2015. Δεν το γνωρίζω,το υποψιάζομαι όμως,καθώς μόνο όταν ανοίξει η κάλπη,βγάζει τα πραγματικά εσώψυχα των πολιτών.Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο,που τον καθιστά φαινόμενο,είναι η αντοχή του στην ποιότητα της αρνητικής αντιπολίτευσης που ασκείται από το σύνολο σχεδόν του πλέγματος ,των κομματικών δυνάμεων που συγκροτούν τον αντιπολιτευτικό χώρο . Δεν υπάρχει μέρα, που να μη δούμε,τα αντίπαλα κόμματα,να ασκούν δριμεία κριτική σε κάθε βήμα ,της ασκούμενης Κυβερνητικής του πολιτικής,όταν μια ολόκληρη Ευρώπη,έχει ήδη αλλάξει και τον βλέπει,θετικά. Το γεγονός δεν έχει να κάνει τόσο,με το ποιός ή ποιοί ηγούνται στα αντίπαλα στρατόπεδα,που προσδίδουν,αυτόν τον παρατηρούμενο αρνητισμό. Εκτιμάται πως έχει να κάνει κυρίως ,με το γεγονός, πως οι ιδεολογικοί εκφραστές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, δεν θέλουν να του επιτρέψουν να δημιουργήσει αξιόλογα δεδομένα, που θα τον καταγράψουν στην συνείδηση των πολιτών ,ως επιτυχημένο, αφού μόνο έτσι,η επιλογή και στροφή των πολιτών προς εκείνον ,θα μπορούσε να θεωρηθεί πετυχημένη. Ήταν όμως,ο πρώτος Έλληνας πολιτικός ,που ως πρωθυπουργός , υποχρέωσε επί 2 ωρο,ένα κατάμεστο,που άλλοτε είναι αραιοβυθές, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να τον ακούει ,τον Ιούλιο 2015,στον σχεδιασμό του,για την έξοδο της Ελλάδος από την Οικονομική Κρίση, που παρέλαβε,από τις αποτυχημένες επιλογές της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, εν μέσω, μιας εκκωφαντικής απουσίας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας( τύπο και τηλεόραση)που είχαν ταυτιστεί απόλυτα, στην πλειοψηφία τους ,με την εγχώρια διακυβέρνηση.....της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ και την διαπλοκή και που συνεχίζουν ακόμη. Ήταν ο πρώτος και ο μόνος πολιτικός ηγέτης,σε στιγμές της παντοδυναμίας του Β. Σόϊμπλε,που φώναξε ,για την λαθεμένη πολιτική της λιτότητας και μέσα ακόμη στην Γερμανία, (το θυμάστε;)που ονειρευόταν ο Σόϊμπλε,να επιβάλλει Πανευρωπαϊκά.Και δεν είναι τυχαίο,πως όχι μόνο γι αυτούς τους λόγους,αλλά κυρίως γι αυτούς,βρήκε στήριξη από τον Ιταλό, τότε,πρωθυπουργό Ματέο Ρέντζι και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και αργότερα απ τον Μακρόν ,που έβλεπαν πως, μετά την Ελλάδα, είχαν σειρά και οι χώρες τους, σαυτόν τον επιχειρούμενο σχεδιασμό. Το γεγονός πως έκτοτε και στις μέρες μας,έχει προστεθεί η λέξη “ανάπτυξη” στην Ευρώπη,στην θέση της λιτότητας,οφείλεται σε μεγάλο βαθμό,στην επιμονή του να φωνάζει και στις πιο δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα,πως η λιτότητα δεν μπορεί να έχει καμία τύχη,ως προοπτική για την Ευρώπη.Το μεγαλύτερο όμως στοιχείο που συνιστά αποδοχή των απόψεών του, από τον Γερμανικό παράγοντα, είναι η μετατόπιση Σόϊμπλε από το Υπουργείο Οικονομίας της Γερμανίας ,με προσχηματικό τρόπο, σε πρόεδρο της Γερμανικής Βουλής. Αυτό από μόνο του,αποτελεί ήττα,των επιδιώξεων της Γερμανίας να επιβάλλει,έναν συντηρητικό μανδύα λιτότητας, στα Ευρωπαϊκά μελλούμενα και βέβαια πρώτα και κύρια στην Ελλάδα. Και ερχόμαστε τώρα,στο πλέον κρίσιμο από τα ερωτήματα,που γεννά το φαινόμενο. Πως συνέβη και πολίτες μαθημένοι να ψηφίζουν,πότε το ένα και πότε το άλλο κόμμα,επέλεξαν να ψηφίσουν μαζικά Τσίπρα; Για να το κάνουν αυτό οι Πολίτες,δηλαδή να ψηφίσουν μαζικά,ένα νέο κόμμα και έναν νέο πολιτικό,που γνώριζε μόνο η μάννα του,το κάνουν ΜΌΝΟ,ΌΤΑΝ ΠΟΝΈΣΟΥΝ ΠΟΛΎ. Μόνο όταν δουν την ζωή τους,απελπισμένα να γίνεται σμπαράλια,με την ετσιθελική συρρίκνωση του εισοδήματός τους, κατά 40-50%,την μετατροπή τους σε επαίτες και κυνηγούς διατήρησης των κεκτημένων τους,σε έναν κόσμο που αλλάζει προς το χειρότερο,ΜΌΝΟ ΤΌΤΕ, θα το κάνουν.Όπως και έγινε.Το γεγονός πως τα κόμματα που συνέβαλλαν σ΄αυτό το έγκλημα,ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ,δεν θέλουν να κουβεντιάζουν εκείνα στο εσωτερικό τους,δεν θέλουν να θυμόμαστε ούτε εμείς,τις συνθήκες που υποχρέωσαν τους πολίτες σε αλλαγή πλεύσης, είναι το κορυφαίο ζητούμενο για το Ελληνικό Πολιτικό Σύστημα.Οι πολίτες, τους παρακολουθούν όλους Κυβέρνηση και αντιπολίτευση και καταγράφουν την στάση τους ,πριν και μετά την Οικονομική Κρίση.Όσο δεν αναγνωρίζονται αντρίκια, τα ΛΆΘΗ πεπραγμένων,όσες εκλογές και να γίνουν,με όποιες συνθήκες και υπεκφυγές,θα εισπράττουν αναλογικά και ΕΊΝΑΙ ΝΌΜΟΣ αυτό ,την απαξίωση των πολιτών , αφού......καιρός φέρνει τα λάχανα,καιρός τα παραπούλια.