Γιατί με τον Μπουτάρη;

“ Στην Ελλάδα που είναι διάσπαρτη από πλατείες, με ηρώα θυσίας στα μολώχ του Φασισμού,κάποιοι, από σκοπιμότητα με επιτήδευση,θέλουν να τα ξεχάσουμε.”

Με τον Μπουτάρη διαφωνούσα σε πολλά ,αλλά και σε κάτι προσωπικό,σε σχέση με την εμφάνιση του,παρά το γεγονός πως η εμφάνιση ,είναι δικαίωμα του καθένα μας.Δεν μου καθόταν καλά ,στα εβδομηνταφεύγα του,εκείνο το σκουλαρίκι στ΄αυτί. Δικαίωμα του,θα μου πεις ,όπως και δικό μου.Όταν όμως είδα, την στημένη και απεχθή συμπεριφορά,στο πρόσωπο του Δημάρχου της πόλης μου,το περασμένο Σάββατο, σκιάχτηκα, φοβήθηκα πως το λένε. Το γεγονός προβάλει ως στοιχείο ρήξης και σύγκρουσης με τον ιδεολογικό φασισμό,ανοιχτά πλέον . Ξύπνησαν ,σαν εφιάλτης μέσα μου ,μνήμες ,που προσπαθούσα από παιδί να ξεχάσω. Μνήμες από ένα παρελθόν,μέσα από συζητήσεις που έκανα με τον πατέρα μου και γεννούν ανατριχίλα. Μου ΄ρθε η εικόνα,που εγώ σαν παιδί με κοντό παντελονάκι,κάθε Κυριακή πρωί,αλλάζαμε γειτονιά,με τον πατέρα μου,για να μη μας δουν να αγοράζουμε την εφημερίδα “Μακεδονία”. Γιατί; Επειδή ο πατέρας μου ήταν αριστερός και ο περιπτεράς της γειτονιάς μας,ήταν ένας πρώην ασφαλίτης,που τον γνώριζε, δεν ήθελε να τον καθαρογράψει στα τεφτέρια του,ως αγοραστή της “συνοδοιπόρισσας” εφημερίδας ,όπως χαρακτήριζε το καθεστώς, την “Μακεδονία” του Γιάννη Βελλίδη. Τόση φρίκη,για ένα τόσο φυσικό πράγμα,όπως θεωρούμε πως πρέπει να είναι, σήμερα, η ενημέρωση. Θυμήθηκα την “τετράγωνη”. Εκείνη την ιδιαίτερη σφραγίδα,σε τετράγωνο σχήμα,που επινοήθηκε για μια και μοναδική φορά, για να ξεχωρίζει, προκειμένου να τσουβαλιάζουν στα ξερονήσια,τον κάθε αριστερό που δεν την είχε, σφραγισμένη στο εκλογικό του βιβλιάριο. Τότε που η φουκαριάρα η μάνα μου ,με την επίδειξή της,ξεφορτωνόταν με ανακούφιση,τον κάθε ασφαλίτη που ερχόταν στο σπίτι μας ,για έλεγχο.Ναι,έτσι γινόταν τότε,ξαφνιάζονται οι νεώτεροι και δακρύζουν, όταν το ακούν,όμως είναι η αλήθεια, γινόταν τακτικός και απροειδοποίητος έλεγχος, από τους ασφαλίτες,στα σπίτια των αριστερών.Τότε που μια τετράγωνη σφραγίδα,ήταν η σωτηρία μας. Έμαθα λοιπόν,τότε,για τη μάχη που έδωσε, ο παππούς μας ο Γιάννης με τον πατέρα μου,έως την τελευταία στιγμή,προκειμένη εκείνη ειδικά την φορά ,να πάει να ψηφίσει,καθώς η εντολή που είχε δοθεί από το κόμμα,ήταν να μη πάει να ψηφίσει,κανείς.Το έκανε με βάρος συνείδησης και καρδιάς,μη μπορώντας έκτοτε να περάσει το κατώφλι του καφενείου.Το πραγματοποίησε μετά από χρόνια. Έσωσε όμως το σπίτι του. Θα μου πεις,τι τα θυμάσαι όλα αυτά,αφού είναι μπαγιάτικα κουλούρια . Δεν μπορείς να μη το κάνεις,όμως,όταν όλες οι πλατείες στην Ελλάδα είναι διάσπαρτες ,με πλάκες Μνήμης,όπου είναι γραμμένα όλα τα ονόματα της θυσίας,της περιοχής,από εκτελεσμένους που άφησε πίσω της,η λαίλαπα του φασισμού κατά την Γερμανική Κατοχή. Και δεν μπορεί αυτοί που ευθύνονται και είναι οι συνεργάτες των Γερμανών,οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες ,αντί να ψάχνουν χώρο να κρυφτούν από ντροπή, να έχουν ξεθαρρέψει,εκμεταλλευόμενοι την διάθεσή μας να ξεχάσουμε,μα κυρίως αξιοποιώντας την ανοχή συγκεκριμένων κομμάτων,να μας κουνάνε το δάχτυλο , απειλώντας πως θα επανέλθουν. Είχα πει κάτι κάποτε,που το πιστεύω ακόμη πως ο φασισμός στην Ελλάδα, δεν μπορεί να έχει καμία τύχη,αφού επανέλθει στην κανονικότητα η οικονομία της χώρας.Την προσπάθεια που κάνουν κάποια κόμματα,για να εισάγουν τον φασισμό από την πίσω πόρτα ,δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε,να συμβεί,επειδή έχουν την ανάγκη των ψήφων τους. Με το θηρίο δεν παίζουμε,ακόμη κι όταν αψήφιστα και ανιστόρητα νομίσουμε ,πως από αντίδραση, εάν το ενισχύσουμε, θα τιμωρήσουμε εκείνους που συνέβαλαν,στην ντροπή των Μνημονίων. Μη τα μπερδεύουμε όμως τα πράγματα. Άλλο είναι να καταψηφίζεις ένα κόμμα,επειδή σου έκανε την ζωή μαύρη και άλλο να ενισχύεις ένα θηρίο επειδή πιστεύεις ότι τους τιμωρείς.Τρίβει τα χέρια της η αντίδραση ,από μια τέτοια λογική. Έτσι ,την ενισχύεις. Και ξέρεις γιατί ακόμη; Επειδή δεν το χουν σε τίποτα να σου πουν,πως: “Τι θέλεις και την ψάχνεις με τα Μνημόνια,αφού αποτελούν , χτεσινά ξινά σταφύλια”,Όλα τα είδαμε να συμβαίνουν,γιατί να μη δούμε να συμβαίνει και τούτο. Ο Μπουτάρης λοιπόν ,που δεν ψήφισα,είναι ο Δήμαρχος που έβαλε σε τάξη τα οικονομικά του Δήμου Θεσσαλονίκης ,στέλνοντας στην Δικαιοσύνη την προηγούμενη Δημοτική αρχή και που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΆΜΕ ΟΤΙ ,ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ . Είναι ο Δήμαρχος που έκανε τον Θεσσαλονικιό επαγγελματία που ζει από τον Τουρισμό, να κοιτάζει μετά τον καιρό και την .....Θάλασσα. Γιατί; Είναι ο μόνος Δήμαρχος,που βρήκε τον τρόπο, να πλευρίζουν το λιμάνι τα κρουαζιερόπλοια και να αδειάζουν Τουρίστες,με γεμάτα πορτοφόλια ,για να επισκεφτούν και να γνωρίσουν την πόλη. Ξαφνικά όλοι αναγνώρισαν πως η Θάλασσα της Θεσσαλονίκης,δεν είναι μόνο η υπέροχη παραλία της,που απλώνεται κατά μήκος της πόλης.Μπορεί να είναι και η ζωή και το οξυγόνο της ,για την οικονομία της,όπως συμβαίνει σε κάθε τόπο και νησί στην Ελλάδα,που τα περιβάλει η θάλασσα.Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε,πως η γλώσσα που μιλά, βρίθει από παρεξηγήσιμες αλληγορίες,όπως τις μεταφέρουν τα ΜΜΕ,όμως στο τέλος ενισχύουν αυτό που έχει ανάγκη η πόλης και είναι η οικονομία του. Εξωτερική πολιτική δεν ασκεί ποτέ στην χώρα κανένας δήμαρχος.Υπάρχει η υπεύθυνη Κυβέρνηση που το κάνει και μάλιστα εξαιρετικά.Επομένως εκείνο που αποτελεί ορόσημο,είναι η συγκέντρωση στήριξης προς τον δήμαρχο την επόμενη μέρα,κόντρα στις ανεγκέφαλες συμπεριφορές,που δεν κάλυψαν τα Μέσα επικοινωνίας,από σκοπιμότητα. Ανάμεσα τους,υπήρξαν επαγγελματίες που ζουν από τον Τουρισμό,αλλά και πολίτες που εννοούν,πως τα τρίκυκλα, ως φιλοσοφία ζωής,δεν αποτελούν ματρακάδες συγκρίσιμους με σημερινούς τεχνολογικούς όρους,αλλά την σχέση ανόρθωσης και σύνδεση του ,με ένα φοβικό παρελθόν που οι Γκοτζαμάνηδες,αποτελούσαν φετίχ του. Έτσι βάζει σε σκέψεις ,τον κάθε Πολίτη,που δεν τον ψήφισε.