Αποτελεί,μέγα ιστορικό λάθος, να εορτάζουμε την Άλωση της Πόλης,την 29η Μαίου, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ,καθώς σε ιδιαίτερα σημαντικά Ιστορικά γεγονότα, όπως η Άλωση,η έννοια του ιστορικού λάθους,δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο και πάντα,σε μιά ημερολογιακή απόκληση. Μπορεί να εντοπίζεται και στο πεδίο,ενδεχόμενα, της “λαθεμένης στόχευσης”,που είναι το σημαντικότερο,ως ημέρας Μνήμης, του συγκεκριμένου συμβάντος.Ιδιαίτερα που η Άλωση της Πόλης,στους Οθωμανούς,συγκλώνισε,όταν συνέβει,όλο τον γνωστό τότε Κόσμο και σήμανε για την Ελλάδα και τους Έλληνες,όπου γής, μιά πολυαιώνια, περιπέτεια και κατάπτωση,μιά αφετηρία πολλών κακών,που κουβεντάζονται ακόμη και σήμερα,όπως ήταν φυσικό,από τον Ελληνισμό. Απο τα παιδικά σχολικά βιβλία μάθαμε και εξακολουθούν να μαθαίνουν ακόμη και τα παιδιά των παιδιών μας,πως σαν σήμερα έγινε η Άλωση της Πόλης,ωσάν να έγινε ΜΙΑ Άλωση, που ήταν και καθοριστική. Εκείνο που δεν μαθαίνουμε,είναι,πως έγιναν ΔΥΟ Αλώσεις και που η 1η ιδιαίτερα, δημιούργησε όλες τις δυσάρεστες προϋποθέσεις για την 2η και οριστική Άλωση στους Οθωμανούς. Είναι ωσάν να απεβίωσε ένα προσφιλές μας πρόσωπο,που οι οικείοι του,ΑΓΝΟΟΥΝ όταν τους ρωτούν,για τους ιδιαίτερους λόγους της αποβίωσης του,αφού το γεγονός συνέβει,έτσι κι αλλοιώς και δεν απαιτεί την ανάγκη ιδιαίτερης υπόμνησης. Οι πραγματικοί όμως λόγοι αυτής της απώλειας;
Την 12η, προς 13η Απριλίου 1204, έγινε η 1η Άλωση της Πόλης,από τις συνασπισμένες τότε Ευρωπαϊκές ηγεσίες (με την Δ΄Σταυροφορία),όταν το Βυζαντινό κράτος,όπως βεβαιώνουν οι Ιστορικοί, “ είχε πάψει να τους εξυπηρετεί”.Κατ΄ αυτήν, αφού άρπαξαν, όλους τους οικονομικούς πόρους των Ελλήνων Πολιτών του Βυζαντίου μοιράζοντας τους μεταξύ τους ,λεηλάτησαν τις εστίες τους και την Πόλη τους,απογυμνώνοντάς την από κάθε αξιόλογο μνημείο και έργο του τότε και του πολυαιώνιου Πολιτισμού τους. Και δεν αρκέστηκαν μόνο σ αυτά.Διαμέλυσαν και την χώρα τους,έως την Κρήτη, εγκαθιστώντας για αιώνες (2,5 αιώνες, και 7 έτη) Λατινογενείς ξενόφερτες ηγεσίες, διαμορφώνοντας έτσι στους Έλληνες Πολίτες,ένα έντονο αντιλατινικό πνεύμα,εξ αιτίας της πολυαιώνιας αυτής ,ταλαιπωρίας που υπέστησαν. Μετέβαλλαν, έτσι και μ’αυτόν τον τρόπο,μιά ακμάζουσα Πόλη ,του 1.000.000 και πλέον κατοίκων, στην μικρή και ασήμαντη πλέον πολίχνη ,των 80 με 100.000 ψυχών,τις ημέρες της 2ης και οριστικής Άλωσης ,στους Οθωμανούς. Πράγμα που σημαίνει πως εάν δεν είχε υπάρξει ,η 1η Άλωση ,δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα είχαμε την ατυχή εξέληξη, της 2ης .
Η έννοια της Μνήμης ,στο οργανόγραμμα μιάς Πολιτείας των Εθνικών επετείων,έχει την σημασία πως,πέραν της υπενθύμισης σημαντικών ιστορικών γεγονότων ,έχει και την ανάγκη να λειτουργήσει η συγκεκριμένη μέρα του εορτασμού, κι ως ηθικό δίδαγμα ,για την αποτροπή ενδεχόμενων ,παρόμοιων αρνητικών φαινομένων, στο μέλλον. Στοιχείο ,που η σημερινή ημέρα , ΔΕΝ την υπηρετεί και απαιτεί την συμπλήρωσή της,εάν όχι την διόρθωση, με τις παραπάνω αναφερόμενες ημέρες ,12η και 13η Απριλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου