“Νόμος : Οι πολίτες που μόνο θυμούνται και δεν ζητούν με επιμονή,την αποκατάσταση ή την πληρωμή μιας αδικίας , μέλλει να την ξαναζήσουν με διαφορετικούς όρους.”
Αισίως ,μπήκαμε στον Οκτώβριο,ένα μήνα που σημαίνει πολλά για την Ελλάδα.Από τότε που ήμουν παιδί,κάθε χρόνο την ίδια μέρα θυμάμαι,γιορτάζαμε με παρελάσεις,την 28η Οκτωβρίου,ως αποτρόπαια ημέρα μνήμης,ενός συμβάντος,που ισοπέδωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα . Ημέρα μνήμης ,όπου οι Γερμανοί του Χίτλερ(βάζοντας μπροστά την Ιταλία του Μουσολίνι),ετσιθελικά υπέταξαν την Ελλάδα και τους πολίτες της και φεύγοντας οι ορδές τους,την 12η Οκτωβρίου 1944,καίγοντας τα σπίτια τους,χωρίς λόγο , άφησαν πίσω τους ,πέρα από τους θανάτους,μεγάλο αριθμό ψυχών σε απόγνωση. 1265 ημέρες και νύχτες,βίωσαν οι Έλληνες την δυστυχία.Τόσο κράτησε η Γερμανική κατοχή.Πόσο όμως κοστίζουν οι μνήμες και άραγε αρκούν μόνο αυτές; Στην προκείμενη περίπτωση,η σημερινή Γερμανία,θεωρεί ,επειδή έκρυψε από τους πολίτες της,το μέγεθος της βλάβης,που επέφερε σε βάρος των Ελλήνων και της Ελλάδος (που όπως δείχνει τώρα ,το κάνει σκοπίμως),κάθε φορά που εγείρεται από τη χώρα μας,το θέμα της πληρωμής ,αποφεύγει με διάφορα προσχήματα να μπει σε διάλογο μαζί της ,για διευθέτηση αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας ,πετώντας την μπάλα στην εξέδρα,για καθυστέρηση.Το ζήτημα της αποκατάστασης,με τις αποζημιώσεις των παθόντων,παραμένει έτσι,ένα μεγάλο ζητούμενο. Γιατί όμως; Πόσοι κατανοούν,ότι η διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων ,δεν είναι ένα θέμα κάποιας στιγμιαίας αναλαμπής; Πόσο κατανοούν πως ,ενδεχόμενα , ΔΕΝ θα ζούσαμε την Γερμανική Κατοχή, εάν στον χρόνο που έπρεπε στο παρελθόν,έστω και καθυστερημένα,κάποια από τις Κυβερνήσεις που πέρασαν, διεκδικούσε με ένταση,τα οφειλόμενα ενός άλλου αναίτιου πολέμου,σε βάρος των Ελλήνων , από τις συνασπισμένες τότε Ευρωπαϊκές δυνάμεις; Μπορεί ο χρόνος να πέφτει πολύ μακριά απ΄το σήμερα,καθώς συνέβη πριν από αρκετούς αιώνες και που η Ιστορία καταγράφει το γεγονός ως ένα απλό αφήγημα πλέον,προς επιμόρφωση(; )Είναι άραγε ζήτημα καταγραφής του,μόνο,από τους Ιστορικούς;Λάθος μέγα,εάν πιστεύουμε κάτι τέτοιο.Η Ιστορία γράφεται για να παραδειγματίζει όλους μας και ιδιαίτερα τις Κυβερνήσεις μας.Αφορά την Άνοιξη του 1204,τότε που επιτέθηκαν στους Έλληνες,οι συνασπισμένες Ευρωπαϊκές δυνάμεις,υπό την γενική ονομασία “Φράγκοι”,όπου αφού έκλεψαν τις περιουσίες τους ,πλουτίζοντας εκείνες,διέλυσαν όλα τα στοιχεία ενός παρελθόντος,όμως, ανώτερου Ελληνικού Πολιτισμού και φεύγοντας πήραν μαζί τους πολλά από αυτά,που τα επιδεικνύουν ακόμη και σήμερα ψευδώς και με θράσος,ως στοιχεία του δικού τους Πολιτισμού.Ένα ,από τα πολλά ,είναι και το τέθριππο, που κοσμεί την είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Μάρκου, στην ομώνυμη πλατεία ,της Βενετίας. Καί δεν φτάνουν τα όσα αίσχη έκαναν τότε ,υπέταξαν για αιώνες την Ελλάδα,ταλαιπωρώντας τους τότε συμπολίτες μας ,ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ,έως σήμερα. Στις διακρατικές σχέσεις,όμως, εάν δεν διεκδικήσεις και δεν πάρεις πίσω τα οφειλόμενα στον χρόνο που πρέπει,εκλαμβάνεται αυτό ,από τις χώρες που σε αδικούν και τις άλλες,ως αδυναμία και μέλλει να ξαναζήσεις,παρόμοιες στιγμές με άλλους όρους όπως συνέβη με την Γερμανική Κατοχή και τον Χίτλερ. Δεν μπορεί, ο κάθε ξυπόλυτος της περιοχής, να διεκδικεί ανιστόρητα,κάθε λίγο και λιγάκι,ίσως με κάποιον Σόρος που κρύβεται από πίσω του ,από την Ελλάδα οτιδήποτε,χωρίς κόστος για όποιον το κάνει.Αυτό θα σταματήσει,μόνο όταν γίνει συνείδηση από τις Κυβερνήσεις μας,πως εκείνες φταίνε,επειδή δεν διεκδικούν τα οφειλόμενα ,στον χρόνο που πρέπει.Πρέπει όλοι οι Έλληνες ,να κατανοήσουν,πως η διεκδίκηση,είναι υποχρέωση και να μη μεμψιμοιρούν για το ενδεχόμενο κόστος της,γιατί μόνο τότε,οι γύρο μας θα μας σεβαστούν και θα πειστούν,πως με σοβαρότητα και σε μεγάλο βάθος χρόνου αν χρειαστεί, να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά κάθε προσπάθεια,αποφυγής πληρωμής των οφειλομένων, καθώς σε άλλη περίπτωση, θα συνεχίσει να κυκλοφορεί ως ανέκδοτο στους διπλωματικούς κύκλους,πως “τους Έλληνες ,ότι και να τους κάνεις,μετά το πέρασμα κάποιων δεκαετιών,θα το έχουν ξεχάσει”.Αίφνης το ζήτημα,που αντιμετωπίζουμε ως Ελλάδα,για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από την Μ.Βρετανία να αρνείται να το πράξει,όταν μεγάλες ομάδες πολιτών της, δέχονται ότι αποτελούν προϊόντα κλοπής του Λόρδου Έλγιν,από την Τουρκοκρατία,λέει κάτι ;Ο βασικός λόγος που δεν τα επιστρέφει η Μ.Βρετανία τα μάρμαρα του Παρθενώνα,είναι γιατί πιστεύει πως θα κάμψει , στο τέλος,την απαίτησή μας,με την επίμονη άρνησή της . Πληροφορούμαστε ευχάριστα,πως για πρώτη φορά το Υπουργείο εξωτερικών,υπό τον κο Νίκο Κοτζιά,συνδέει πλέον ,την συναίνεση της Ελλάδας ,για το Brexit,με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα,κάτι που ευχόμαστε επιτέλους,να συμβεί.Το ζήτημα όμως των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας,δεν πρέπει να αποτελέσει,σε καμία των περιπτώσεων διαπραγματευτικό χαρτί,στην οικονομική κρίση,που ούτως ή άλλως οι Έλληνες, την πλήρωσαν με το υστέρημά τους,μόνοι τους.Είναι, ίσως, το μεγαλύτερο Ιστορικό γεγονός του 20ου αιώνα, για την Ελλάδα,μετά την Γερμανική Χιτλερική Κατοχή ,που την κατέστρεψε και που η σημερινή Γερμανία οφείλει να πληρώσει,ακόμη και όταν μας χτυπάει,από ευχαρίστηση για άλλα θέματα,την πλάτη. Η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων δεν έχει στόχο την σημερινή Γερμανία σε καμία περίπτωση.Είναι ύψιστη υποχρέωση της Πολιτείας αλλά και των Πολιτών της,να επιμείνουν ,έως την καταβολή τους,όχι μόνο γιατί ηθικά έτσι πρέπει,αλλά και για να μη ξαναζήσουμε παρόμοιες στιγμές.Και ο νοών νοείτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου