Στην Ευρώπη,μετά την επιβολή των Μνημονίων στην δική μας Ελλάδα , καλλιεργήθηκε η άποψη,πως τα μέτρα που βρισκόντουσαν μέσα σ΄ αυτά, ήταν αναγκαία,για να εξέλθει η χώρα μας,από τις πολιτικές που την οδήγησαν σε πρωτόγνωρη Οικονομική Κρίση για Ευρωπαϊκή χώρα, εν καιρώ ειρήνης.Αυτό το γεγονός,βοήθησε ,στο να εγκλωβίσει πολιτικές δυνάμεις από πίσω της,καθώς τακτοποιούσε έτσι, σοβαρά πολιτικά λάθη,παρελθόντων δεκαετιών, σε πολιτικές που φέρνουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης,στην διαμόρφωση μιας κάκιστης εικόνας που παρουσίαζε η Ελλάδα,ως “συμμαζεμένη” Ευρωπαϊκή χώρα. Τότε απλά,είδαν τα Μνημόνια ως ευκαιρία,για να απαλλαγούν,και από το άγος,των δικών τους ευθυνών για αυτή την ενοχλητική εξέλιξη .Με ένα σμπάρο δηλαδή,δυο τρυγόνια. Με δεδομένο πως στα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα,πριν τον Ιανουάριο 2015,κυριαρχούσαν συνεργαζόμενες Κυβερνήσεις με την Γερμανία, που χωρίς αντίρρηση, εφάρμοζαν τις δικές της πολιτικές , θεωρήθηκε πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή,που θα της επέτρεπε να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη,σε μια εποχή που αυτή της η επιθυμία , δεν ήταν ξεκάθαρα διατυπωμένη και άρα δεν ήταν ορατή,από τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Εκείνες τις στιγμές,οι Έλληνες πολίτες βρέθηκαν,πραγματικά απροστάτευτοι και μόνοι τους,όπου πλήρωσαν το μάρμαρο,με την συρρίκνωση, στο 40 έως 50%, του εισοδήματος τους ,χωρίς καμία πειστική εξήγηση,γι αυτό. Η εξέλιξη στα γεγονότα,έβγαλε στην επιφάνεια,τους απώτερους σχεδιασμούς της Γερμανίας. Η Γαλλία, του προέδρου Ολάντ,βρέθηκε να στηρίζει ,ανοιχτά μαζί με τον Ιταλό Ματέο Ρέντσι,για τη αποφυγή, μετά την Ελλάδα και της δικής τους σειράς,στην απαίτηση Σόϊμπλε και του Βέμπερ βεβαίως να επιβάλλουν, την υπογραφή ενός 3ου Μνημονίου,που οδήγησε ,σε ταπεινωτική υποχώρηση, τον Έλληνα πρωθυπουργό. Είχε διαφανεί,προηγούμενα όμως ,ένα ρήγμα αντιλήψεων,στις σχέσεις της Γερμανίας με τις Η.Π.Α,σε ότι αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης της Ελληνικής κρίσης, καθώς,κυρίως για λόγους στρατηγικών υπολογισμών,θεωρούσαν οι Αμερικανοί την στάση της Γερμανίας υπερβολική,απέναντι στους Πολίτες ,της συμμάχου Ελλάδος,συστήνοντας μια πιο χαλαρή και εποικοδομητική στάση.Η υπεροπτική απάντηση του Σόϊμπλε και του Βέμπερ που ήταν κοινωνός αυτών των απόψεων,πως" δεν μπορούν οι Αμερικανοί να υπαγορεύουν,στην Γερμανία πολιτικές έναντι της Ελλάδος, την στιγμή που απέτυχαν οι ίδιοι, στην κρίση του 2008 να συμμαζέψουν την δική τους οικονομία'',ήταν η αφορμή που ανέδειξε ,την ύπαρξη σοβαρού ρήγματος πια,οικονομικής φύσης,μεταξύ των δύο χωρών. Αυτό επιβεβαιώνεται από το πρόστιμο που επιβάλλουν οι Η.Π.Α ,ύψους πολλών δις, σε δολάρια,στην εταιρεία Volkswagen, μετά την αποκάλυψη,πως "πείραξε" το λογισμικό για τους ρύπους,ενός τύπου αυτοκινήτου της εταιρείας Volkswagen,πρόστιμο που πόνεσε πολύ,την Γερμανική οικονομία,κλονίζοντας συγχρόνως και την αξιοπιστία της. Φαινόταν ακόμη και από τις δύσκολες ώρες που περνούσε, ο άλλος μεγάλος οικονομικός γίγαντας της Γερμανίας, η Ντόϊτσε Μπάνκ,μετά τις αποκαλύψεις της SEC,την ανεξάρτητη αρχή που ελέγχει τα χρηματιστήρια στις Η.Π.Α,πως η Τράπεζα αυτή,απέκρυψε ζημιές πολλών δις δολαρίων,προκειμένου να εμφανίζεται ανταγωνιστικά υγιής. Η ανάδειξη τότε, του Γάλλου συντηρητικού Φρανσουά Φιγιόν,ως αντίπαλο δέος,που τελικά αποκλείστηκε λόγω διαφθοράς της συζύγου του,στις τότε επερχόμενες Γαλλικές εκλογές,με την ακροδεξιά και την Λεπέν,προ των πυλών , έδειξαν πως εάν επικρατούσε τελικά,ίσως σήμαινε, την αρχή της εισόδου στον ανταγωνισμό για την ηγεμονίας στην Ευρώπη και της χώρας αυτής, καθώς η Γερμανία, έχει αποτύχει στα πεδία,που προσκλήθηκε να δώσει λύσεις, , στην Οικονομία,όπου κυριαρχούσε η λιτότητα του δόγματος Σόϊμπλε-Βέμπερ. Εάν συνυπολογίσουμε την ρευστή κατάσταση που παρατηρείτο στην Ισπανία,με τους Ποδέμος σε αναμονή, το Brexit της Βρετανίας,αλλά και μετά το δημοψήφισμα του ΌΧΙ ,στην Ιταλία ,με την παραίτηση του Ματέο Ρέντσι, και ενίσχυση του Μπέπε Γκρίλο ,δημιούργησαν όλα αυτά,ένα σκηνικό αστάθειας,για τα μέτρα του Οικονομικού συστήματος της Ευρώπης,που έδειξε να ευνόησαν, την Ελλάδα. Η σπουδή,τότε της Ν.Δ, να απαξιώσει τα αποτελέσματα του Γιούρογκρουπ,ταυτιζόμενη με την γραμμή Σόϊμπλε-Βέμπερ, που προσπαθούσε να μετατρέψει αρνητικά την συμφωνία του Γιούρογκρούπ σε πλήρη ταύτιση και συνεργασία με το Δ.Ν.Τ,είναι εμφανής, όταν για πρώτη φορά,από την έναρξη της Οικονομικής Κρίσης,παίρνονταν μέτρα,άμεσης εφαρμογής από τον ESM, στα πλαίσια ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους, στοιχείο που έδειξε τότε τα εξής ,ενδιαφέροντα,πως : Η Ελλάδα ,δεν ήταν πλέον μόνη της,στην Ευρώπη, όπως στην αρχή της Οικονομικής Κρίσης ,καθώς η αποτυχημένη πολιτική λιτότητας Σόϊμπλε-Βέμπερ,που εμφανιζόταν,να αλλάζει προς το χειρότερο,τα πολιτικά δεδομένα,άλλαξε. Έτσι,όλο και λιγότερες χώρες,βρισκόντουσαν πρόθυμες, να τις ακολουθήσουν,όπως συνέβη με το ΌΧΙ,του δημοψηφίσματος στην Ιταλία,με τα γνωστά,αποτελέσματα. Το γεγονός πως εδώ στην Ελλάδα,υπήρχαν δυνάμεις,που εξ αρχής,ήταν στρατευμένες πίσω από το δόγμα Σόϊμπλε,που όμως ,παρά τις λαθεμένες διαπιστώσεις στις πολιτικές,εξακολουθούσαν να είναι προσδεδεμένες σ αυτές,εξηγεί και τους λόγους της απώλειας της εξουσίας από την Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως εξηγεί τους λόγους επιμονής ,στην μη ανάληψη της ευθύνης στο λάθος από μέρους της ,αφού,είναι σε θέση μια τέτοια παραδοχή, να διαλύσει το κόμμα αυτό,ως αναξιόπιστο πολιτικό οργανισμό,κάτι που αργά αργά,άρχισε να γίνεται κατανοητό,από τους Έλληνες Πολίτες. Οφείλει η Ν.Δ,όμως κάποια στιγμή, να επιλέξει με ποιόν είναι,με τους Έλληνες Πολίτες ή με την πολιτική Σόϊμπλε-Βέμπερ των Μνημονίων;Η παραμονή και η στράτευσή πίσω από το Ανθελληνικό δόγμα Σόϊμπλε-Βέμπερ,προκειμένου να αποκομίσει πολιτικά οφέλη,δεν βοηθάει ούτε την ίδια την Ν.Δ. ,ούτε κυρίως ,τους Έλληνες στους οποίους απευθύνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου