Δεν ξέρουμε ,εάν και πόσο,εκτιμάται θετικά η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, στα πολιτικά δρώμενα ......από τον πολιτικό οργανισμό του Σύριζα.Η αίσθηση που πηγάζει από μια άποψη που προβάλλεται τελευταία ότι " ο Σύριζα υπήρξε και πριν τον Αλέξη Τσίπρα, θα υπάρξει και μετά από αυτόν." δείχνει πως ορισμένοι εντός του Σύριζα,δεν νοιώθουν άνετα με την παρουσία του και δεν την μετρούν,όπως πρέπει.Να πούμε όμως πως η παρουσία του στην Κυβέρνηση της χώρας,έδωσε την δυνατότητα να υπουργοποιηθούν άτομα ,που σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν την δυνατότητα να περάσουν,ούτε από από έξω ,αίφνης, από το Υπουργείο παιδείας,λόγο ανεπάρκειας και όχι για οτιδήποτε άλλο.Άτομα ξεκομμένα από το λαϊκό αισθητήριο,με μια στενή αντίληψη,ενός ιδεολογικού μοντέλου που αγνοούν οι πολίτες ή όσοι κι αν το ξέρουν ,ΔΕΝ θα το ήθελαν ποτέ τους. Ανεξάρτητα επομένως ,εάν εμείς εκτιμούμε και επιμένουμε,πώς η παρουσία του στην Κυβέρνηση,ήταν καταλυτική,ώστε η Δεξιά εκείνη που στήριξε τα Μνημόνια όσο κανένα άλλο κόμμα, να αλλάξει ένδυμα και να παρουσιάζεται με έναν ......φιλολαϊκό μανδύα,όπου διαγκωνίζεται με τον Τσίπρα, για να αποδείξει,πως είναι..... βασιλικότερη από τον βασιλέα. Αυτό κι αν ΔΕΝ είναι ένα μεγάλο κέρδος για τους αδύναμους, ανεξάρτητα του πόσο θα διατηρηθεί.Μπορεί να έχασε ,προς στιγμήν την διακυβέρνηση της χώρας,εκείνο όμως που παραμένει ως ζητούμενο,είναι πόσο η παρουσία του ευνόησε,ώστε να αλλάξει πολιτικές μεθόδους η συντήρηση,που ως χτες χρησιμοποιούσε την Ν.Δ, ως εκπρόσωπό της. Το γεγονός αυτό βλέπουμε να μη σχολιάζεται,από ΚΑΝΈΝΑΝ,(ακόμη και από τον Σύριζα )όμως θα όφειλε να συζητηθεί.Όπως και δεν κουβεντιάζεται από τους ακραιφνείς ιδεολόγους του κόμματος,το ερώτημα,εάν θα ξεπερνούσε ο Σύριζα το 4%,χωρίς εκείνον. Πρέπει επομένως να συζητηθούν οι παράγοντες εκείνοι ,που έδωσαν Κυβερνώσα δυναμική ,στον Σύριζα,που είναι τελικά ......ένας και έχει το όνομα ,που όλοι γνωρίζουμε .Από πού όμως βγαίνει αυτό το γεγονός ως συμπέρασμα; Όταν επιβλήθηκαν τα Μνημόνια, στην Ελλάδα,οι πολίτες δεν ξεχνούν πως Κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ,που αργότερα συνασπίστηκε με την Ν.Δ και αποτέλεσε την γνωστή μας "συγκυβέρνηση".Ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός-εντολέας για την έλευση των Μνημονίων,ακόμη ψάχνει,έναν επιλήψιμο πολιτικό χώρο,για να στεγαστεί.Τα Μνημόνια δημιούργησαν ένα κλίμα πολεμικό,γιατί δεν έχασαν άλλη εποχή,περισσότερα οι πολίτες ,από όσα έχασαν την περίοδο της Γερμανικής κατοχής, με τα Μνημόνια,αλλά εν καιρώ ειρήνης. Τότε λοιπόν προέκυψε ένα δίλημμα. Από την μια μεριά υπήρχε ένα σάπιο σύστημα συμφερόντων που οδήγησε στην απαξίωση την χώρα και από την άλλη,μια πρόκληση.Η παρουσία ενός άφθαρτου πολιτικού που ηγείτο ένα άγνωστο μικρό πολιτικό κόμμα. Αυτόν επέλεξαν.Ούτε Σύριζα,ούτε τίποτα άλλο.Οι Πολίτες δεν νοιάζονται,ακόμα και για την διατήρηση του ονόματος του κόμματος ή κι αν αυτό αλλάξει . Αυτός μορφοποιούσε,την στιγμή εκείνη,την ελπίδα,ως όραμα επιβίωσης,όσο κι αν δεν αρέσει ΤΏΡΑ αυτό ,σε κάποιους.Η γενική αίσθηση είναι πως το πέρασμα του από τον προοδευτικό χώρο,ήταν η αφετηρία που του έδωσαν οι πολίτες φτερά και κυβερνώσα δυναμική, αναδεικνύοντας έτσι ,ένα κόμμα,που δεν γνώριζε ούτε η μάννα και του πιο φιλόδοξου από εκείνους που "προβληματίζονται" σήμερα. Η μετεξέλιξη του Σύριζα του 4%,σε κόμμα με απήχηση μέσα στην κοινωνία και την μετατροπή τους σε μελή του νέου κόμματος,όλων εκείνων που ΤΟΝ στήριξαν στις πρόσφατες και στις προηγούμενες εκλογές,είναι συνέπεια της δικής του παρουσίας . Δεν πρέπει να δημιουργούνται αυταπάτες, στους συνοδοιπόρους αυτού του φιλόδοξου εγχειρήματος, πως μπορούν να κάνουν έστω και ΈΝΑ βήμα ,ΧΩΡΊΣ ΕΚΕΊΝΟΝ.
Ζούν, οι πολίτες, έντονες στιγμές ,όπου ο καθένας μετρά την ζωή του ιδίου και της οικογένειάς του με όρους επιβίωσης,που σε τέτοιες περιπτώσεις επιλέγει να συντάσσεται με εκείνον που την διασφαλίζει ,την τραβάει μπροστά και διαθέτει ευδιάκριτα στοιχεία φυσικού ηγέτη. Η ιδεολογική πραμάτεια που κουβαλά ο ηγέτης είναι ένα βάρος που αξιολογείται σε σχέση με την ποιότητα που διαθέτει ο περίγυρος που τον ακολουθεί και τον επιλέγει,που έτσι απαιτεί από τον Ηγέτη, ανάλογο ξεσκαρτάρισμα και διαλογή. Όχι,το αντίθετο .Επειδή λοιπόν δεν είναι κανείς μόνος του,αλλά παραμονεύουν διάφοροι ,που αξιοποιούν υπέρ τους τα λάθη όσων τα κάνουν,είναι χρέος όλων να συνταχθούν,χωρίς μεμψιμοιρίες, από πίσω του.Να το πούμε αλλιώς. Όταν υπάρχουν πολιτικοί του εκτοπίσματος του Γιάνη Βαρουφάκη ή του Νίκου Κοτζιά, με έργο θετικό και καταγραμμένο,που όμως διαγράφηκαν από την λαϊκή συνείδηση,που δεν τους συμπεριέλαβε στις εκλογικές του επιλογές και τους απέρριψε όταν αμφισβήτησαν εκείνον που τους τοποθέτησε σε πόστο ευθύνης ,θα πρέπει να σκεφτούν τον τρόπο που αμφισβητούν και αναδεικνύουν τις όποιες αντιθέσεις τους. Ο φόβος μιας ενδεχόμενης "Πασοκοποίησης" είναι υπαρκτός και προσφέρεται για προβληματισμό,ως φάρος αποφυγής λαθών για το μέλλον. Δεν προσφέρεται όμως για Δον Κιχώτες "αναζητητές του λάθους" ούτε για ευκαιριακούς "ανεμόμυλους" μιας ατέρμονης πορείας και εσωστρέφειας. Την ενίσχυση τελικά μιας Δεξιάς αντίληψης, μέσα από μια διακύβευση,που ως πρόκληση είναι στο χέρι τους να την αποτρέψουν και να την αποφύγουν τα μέλη του.
Απαλλαγμένο από ιούς. www.avast.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου