Η Πολιτική των Συμφερόντων και η “πλέμπα” των αδυνάμων.

“Στην πολιτική μπορεί η εικόνα να μην είναι όπως δείχνει,ούτε να μοιάζει όπως φαίνεται.”
Υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών.Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική ,επειδή την θεωρούν ανιαρή, που πιστεύουν πως δεν μπορούν να την διαμορφώσουν και άρα αποδέχονται την όποια εξέλιξη της πορεία και οι άλλοι, που πιστεύουν πως με την συμμετοχή τους ,μπορούν να αλλάξουν την ζωή την δική τους και των άλλων προς το καλύτερο,που έτσι την βρίσκουν ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο,για την εικόνα που παράγει κάθε φορά η πολιτική ως δράση,αλλά και η πλοκή που αφήνει πίσω της και πέρα από το παρασκήνιο.Η εικόνα την οποία δημιουργεί ,δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο των εντυπώσεων,όπως μερικές φορές κάποιοι επιπόλαια επιδιώκουν,καθώς το σημαντικό που μένει πάντα είναι η καταγραφή της ουσίας, από τους πολίτες, στην εφαρμογή και ανάπτυξη της ασκούμενης πολιτικής .Τα επιτελεία των κομμάτων διαθέτουν ειδικούς που την καταγράφουν,όπως επίσης καταγράφουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χώρου τους ,όπως και των αντιπάλων τους .Τι γίνεται όμως εάν διαπιστωθεί πως ο πολιτικός τους αντίπαλος είναι λίγος και λειψός; Το πρώτο ενδεχόμενο είναι να “ακυρώσουν”τον αντίπαλο αρχηγό ,με δυνατά επιχειρήματα,με το “καλημέρα σας”. Μ΄αυτόν τον τρόπο,δίνουν την δυνατότητα ,στο αντίπαλο κόμμα να αλλάξει τον λειψό αρχηγό,με κάποιον καταλληλότερο,με κάποιον ικανότερο.Συμφέρει όμως αυτό; Δεν συμφέρει. Τότε οι επιτελείς περνούν στο δεύτερο ενδεχόμενο. Τον “συντηρούν”,δίνοντάς του την δυνατότητα,να βγαίνει από τα αδιέξοδα που του δημιουργεί η δική του πολιτική,με..... τις δυνάμεις των άλλων,που να φαίνεται όμως,πως τα καταφέρνει,εκείνος μόνος του,ή τεχνηέντως του παραδίδουν την εξουσία αποχωρώντας (με ρίσκο) από αυτήν και τον αφήνουν μόνο του να βγάλει ,τα κάστανα,από την φωτιά, ίδιαίτερα εάν έχει συκοφαντήσει βίαια,τον αντίπαλό του,για να πάρει την εξουσία.Σε μια εποχή λοιπόν που παίζονται πολλά θέματα στο προσκήνιο,ο χρόνος επιλογής(το timing) της ολοκληρωτικής επίθεσης ,σε έναν τέτοιο αντίπαλο είναι ο σημαντικότερος παράγοντας,ώστε να μην δοθεί η χρονική δυνατότητα,στο αντίπαλο κόμμα,να αλλάξει τον αρχηγό του και να εμφανιστεί με ένα νέο πρόσωπο στις εκλογές,που σημαίνει πως τον “συντηρούν” και αναγκάζουν τον αντίπαλο κομματικό χώρο να αποδεχτεί την κατάσταση,ως έχει.Η πολιτική επομένως δεν είναι μόνο εικόνες,είναι δράσεις και καταγραφές ,που τα αποτελέσματά της, έχουν σχέση με το εάν γέρνουν προς την μεριά των συμφερόντων εκείνων που λένε,πως εκπροσωπούν.Οι αναγνώσεις εδώ,μπορεί όμως να είναι διαφορετικές και ανάλογες του πρίσματος από το οποίο θέλει να βλέπει ο καθένας, τα πράγματα και πως θέλει να τα δικαιολογεί. Ουδέποτε στο παρελθόν στην Ελλάδα ,είχε αποκαλυφθεί,όπως συμβαίνει τώρα, το πολιτικό προσωπείο και των δύο βασικών ανταγωνιστικών δυνάμεων που βρίσκονται στο προσκήνιο ,που να έχουν τόσο ξεκάθαρες και διακριτές διαφορές μεταξύ τους,ώστε και η παρουσία μόνο των αρχηγών τους,να οριοθετεί τις διαφορές ,του κάθε χώρου ξεχωριστά.Εκείνον δηλαδή που εκπροσωπεί την μεγαλύτερη κατηγορία πολιτών που είναι οι εργαζόμενοι,οι συνταξιούχοι και γενικώς οι μη προνομιούχοι και από την άλλη μεριά να βρίσκεται ο εκπρόσωπος των οικονομικών “ελίτ” και του παρασιτικού Κεφαλαίου,ειδικότερα. Ιδιαίτερα το ζήτημα που απασχολεί την άρχουσα τάξη, της οποίας τον εκπρόσωπο, σε άλλες εποχές , τον κατηγορούσαν ότι απέκρυπτε το πραγματικό προσωπείο της τάξης του,πίσω από ψευδεπίγραφα και παραπλανητικά ιδεολογήματα,που παρέπεμπαν σε κάποιες δήθεν φιλολαϊκές καταβολές για να ξεγελούν,καθώς ο στόχος που είχαν,ήταν να αρπάζουν τις ψήφους των απληροφόρητων.Αυτό το γεγονός για πολλούς και διάφορους λόγους ,δεν ισχύει πλέον,αφού οι επιλογές του σημερινού αρχηγού στις διεκδικήσεις του, περιορίζονται επί της ουσίας ,στον χώρο των εχόντων,παρά στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ως υπέρμαχος των αδύναμων, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή και ίσως να παραταθεί και στο επόμενο διάστημα,εάν κριθεί πως είναι σκόπιμο και αναγκαίο. Η επιλογή και φροντίδα, να εμφανιστούν λόγου χάριν,με έναν χαρακτήρα νομιμότητας ,οι ιδιοκτήτες των off sore εταιρειών, εκείνων δηλαδή των εταιρειών που επιλέγουν,να ωφεληθούν από τους εξωτικούς φορολογικούς παραδείσους των νησιών Κέϋμαν και αλλού,αφού δεν πληρώνουν φόρους ,ενώ η “πλέμπα”,ο λαουτζίκος δηλαδή , αντιμετωπίζεται ως ο μόνιμος τροφοδότης που τους ψηφίζει ,ζώντας με την ψευδαίσθηση πως είναι όμοιος τους και που δεν τον ξεχνούν και τον θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια και τι σύμπτωση ,πάντα παραμονές εκλογών. Έλα μου,όμως που τα κορόιδα ,μας τελείωσαν και η υπομονή αρχίζει να λιγοστεύει,αφού άρχισε να ξεπερνάει τα όρια της αντοχής,ιδιαίτερα εάν εκείνος που ωφελείται είναι εκείνος που έχει αναλάβει την διακυβέρνηση των Ελλήνων ξανά και ευθύνεται για το πισωγύρισμα των Μνημονίων που θα ταλαιπωρεί για δεκαετίες τους Έλληνες.