"Λέγεται συχνά ,πως εάν ψάξεις στα έθιμα των λαών, θα βρεις ομοιότητες,του χτες με το σήμερα, σε κορυφαίες στιγμές, που έρχονται δίπλα μας,σαν συνήθειες από ένα μακρινό παρελθόν στο σήμερα ,με μορφή όμως που έχουμε ξεχάσει, λόγο της μεγάλης χρονικής απόστασης που χωρίζει το τώρα,με το τότε."
Τέτοια είναι η περίπτωση της "Ειρεσιώνης"και αναφέρεται στην Ελληνική Ιστορία,που είναι ο πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου δένδρου αφού δεν ήταν το έλατο που στολίζουμε σήμερα ,αλλά το κλαδί της Ελιάς,που βρίσκεις άφθονα από αυτά στην Ελληνική επικράτεια.Για όσους λοιπόν ακούνε την παραπάνω ιστορία και απορούν,ίσως μπορεί να τους ακούγεται ξένη αυτή η εκδοχή,όμως αποτελεί την μόνη αλήθεια,που καθιέρωσε ο Θησέας και έχει σχέση με την Κρήτη τον Μινώταυρο και την αρχαία Αθήνα.Διαβάζοντας λοιπόν για εκείνη την εποχή, μαθαίνουμε πως οι πιτσιρικάδες τότε ,έλεγαν τις "καλένδες",δηλαδή τα "κάλαντα",από σπίτι σε σπίτι,μαζεύοντας φιλοδωρήματα από τους νοικοκυραίους ή τις κυράδες, με την "Ειρεσιώνη" στα χέρια,όπου τραγουδούσαν έναν ύμνο που το περιεχόμενο τους αφορούσε τα "Πυανέψια" της Αρχαιότητος, δηλαδή τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς( κάστανα,αμύγδαλα,σύκα,καρύδια) μαζί με λάδι και μέλι.Το πρώτο συνθετικό της λέξης "Ειρεσιώνης", προέρχεται από το είρος (έριον = μαλλί) και σύμφωνα με τις αναφορές σε παλαιά κείμενα, η "Ειρεσιώνη" ήταν κλαδί ελιάς ή αγριελιάς ( κότινος,το κλαδί της αγριελιάς από όπου κατασκεύαζαν τα στεφάνια ,των ολυμπιονικών στην αρχαία εποχή) που ήταν στολισμένο με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί,όπου κρεμούσαν πάνω ,τους φθινοπωρινούς καρπούς καθώς και μικρές φιάλες με λάδι και μέλι.Μάλιστα λέγεται πως την περιέφεραν στους δρόμους της Αθήνας,την 7η ημέρα του μηνός Πυανεψίωνος (22 Σεπτεμβρίου-20 Οκτωβρίου) "αμφιθαλή" παιδιά,δηλαδή παιδιά που ζούσαν και οι δύο γονείς τους. Όπως μας περιγράφει στα έργα του ο Αριστοφάνης,τα παιδιά κρεμούσαν την "Ειρεσιώνη¨έξω από την εξώπορτα του σπιτιού τους και την διατηρούσαν έως την ίδια ημέρα της επομένης χρονιάς,όπου αφαιρούσαν την παλαιά και αφού την περιέχυναν κρασί την έκαιγαν και την κρεμούσαν στην πύλη ενός ναού του Θεού Απόλλωνα. Ακολουθώντας λοιπόν την γιορτή "Πυανέψια" ή αλλιώς "Πυανόψια¨.που ήταν μία γιορτή της Αρχαίας Αθήνας ,προς τιμή του Θεού Απόλλωνα,παρατηρούμε πως ήταν μια αναίμακτη θυσία καρπών και φρούτων και αποτελούσαν μέρος της γιορτής των Θησείων της Κλασσικής εποχής. Αυτό που σημειώνει ο Λυκούργος είναι μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση,πως ενώ στην Αθήνα η γιορτή ονομαζόταν "Πυανόψια" ,στην υπόλοιπη Ελλάδα την αποκαλούσαν "Πανόψια", επειδή "φαίνονταν όλοι οι καρποί".
Πάντα σύμφωνα με την Ελληνική παράδοση,η γιορτή καθιερώθηκε από τον Θησέα, ύστερα από την γεμάτη συμβολισμούς μάχη του με τον Μινώταυρο, από όπου βγήκε νικητής. Ξεκινώντας από την Αθήνα,οδήγησε το καράβι του στην Δήλο,πριν από την μετάβασή του στο μεγάλο νησί,όπου θυσίασε στο, ναό του Θεού Απόλλωνα ,που υπήρχε εκεί.Υποσχέθηκε ο Θησέας στον Θεό Απόλλωνα,πως εάν έβγαινε νικητής από την σύγκρουσή του με τον Μινώταυρο,θα του πρόσφερνε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει και θα καθιέρωνε το έθιμο της "Ειρεσιώνης",για να θυμούνται όλοι οι Έλληνες το μεγάλο και σημαντικό αυτό γεγονός.Έτσι και έγινε.
Τα χρόνια πέρασαν και πήραν κακή τροπή για την Ελλάδα και φθάνουμε στην εποχή του Βυζαντίου, σε εποχές που οι Ρωμαίοι ως νικητές των Ελλήνων στην Πύδνα από το 148 π.χ,όπου ασκούσαν πραγματική διοίκηση, καταργούν το έθιμο της "Ειρεσιώνης"ως ειδωλολατρικό,όπως καταργούν και τις παλαιές φιλοσοφικές σχολές.Παρ όλα αυτά όμως οι Έλληνες που είναι ένας ταξιδιάρης ναυτικός λαός, μπόρεσε να μεταδώσει το έθιμο στους Βόρειους λαούς της Ευρώπης ,οι οποίοι όμως μη έχοντας ελαιόδενδρα ,επέλεξαν το έλατο,ως δένδρο που τους ήταν περισσότερο οικείο και πολυπληθές στον περιβάλλοντα χώρο, που ζούσαν
Με την παρέλευση αρκετών αιώνων, επαναεισάχθηκε το έθιμο στην Ελλάδα,από τους Βαυαρούς , που συντρόφευαν τον Γερμανό Βασιλιά Όθωνα,που διορίστηκε στην Ελλάδα και έστησαν για πρώτη φορά ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δένδρο το 1833 στα ανάκτορα του Ναυπλίου,έχοντας την εντύπωση πως εγκαθιστούν ένα δικό τους έθιμο,νικώντας όμως κατά κράτος......το καραβάκι,που οι Έλληνες,ως ναυτικός λαός ,είχαν επιβάλει στην θέση της......απούσας πλέον "Ειρεσιώνης".Χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου