Σαν σήμερα,η Πόλις και οι Έλληνες σκλαβώθηκαν για 400 χρόνια

Σαν Σήμερα η Πόλης εάλω,το 1453.Μεγάλη ΗΜΈΡΑ Μνήμης η σημερινή, καθώς σαν σήμερα την 29η Μαίου,αλώθηκε η Πόλις για 400 χρόνια από τους Οθωμανούς με τις γνωστές συνέπειες που γνωρίζουμε ΌΛΟΙ μας.Το στοιχείο εκείνο που ΔΕΝ κουβεντιάζεται σχεδόν καθόλου,είναι πως αυτή η άλωση της Πόλις,ΉΤΑΝ η 2η,αφού η 1η ΈΓΙΝΕ 2,5 ΑΙΏΝΕΣ πριν από τους ΦΡΆΓΚΟΥΣ (το 1204 με την Δ΄Σταυροφορία,που στην ουσία ΠΡΟΕΤΟΊΜΑΣΕ την 2η άλωση και ΟΡΙΣΤΙΚΉ) και ήταν τόσης έκτασης,που οι τότε Ιστορικοί λένε, πως" ΔΕΝ υπήρξε παρόμοια σε βάθος και έκταση,στον ΤΌΤΕ γνωστό Κόσμο,που ΔΕΝ θα έπρεπε να ξεχάσουμε ποτέ μας".Σ΄αυτήν λοιπόν την 1η Άλωση, ως ΜΝΉΜΗ,θα αναφερθούμε σήμερα , αφού λαός που ξεχνά την Ιστορία του σε όλες τις πτυχές του,λένε όσοι γνωρίζουν,"πρέπει να είναι ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΈΝΟΣ,να την ξαναζήσει" ενδεχομένως με διαφορετικούς όρους,αυτή την φορά. ΔΕΝ θα ήταν λοιπόν τυχαίο ΕΆΝ λέγαμε,πως ήδη ζούμε τις συνέπειες αυτής την ΛΉΘΗΣ της 1ης άλωσης,από την αδυναμία που ΔΕΊΧΝΟΥΜΕ για να εξηγήσουμε συσχετισμούς σε συμμαχίες Ευρωπαϊκών χωρών,με την Γείτονα χώρα, σήμερα. Θα αρκούσε όμως ,για να εξηγηθεί η σοβαρότητα της 1ης άλωσης,εάν ΕΠΙΣΗΜΑΊΝΑΜΕ μόνο τούτο. ΌΤΙ ο πληθυσμός της Πόλης το 1204,ΞΕΠΕΡΝΟΎΣΕ το 1.000.000 κατοίκους και 2,5 αιώνες μετά,με τα βίας πλησίαζε τους 100.000 κατοίκους,που η ασημαντότητα της ενισχύθηκε από την ΑΔΥΝΑΜΊΑ της Πόλης να συγκεντρώσει ικανό αριθμό Πολιτών ,που θα μπορούσαν ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΎΝ.Παραμένει ΑΝΕΞΉΓΗΤΟΣ ο συλλογισμός κάποιων,ΠΩΣ κατέληξε να ΜΗΝ μπορεί να συγκεντρώσει ικανό αριθμό υπερασπιστών,μια πρωτεύουσα Πόλη,μιας Αυτοκρατορίας, και ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΣΤΙΓΜ¨Η οι μισοί και πλέον από τους κατοίκους της να είναι συγκεντρωμένοι σε Μοναστήρια,που δεν ΈΠΑΙΡΝΑΝ όπλο ,ως ΜΟΝΑΧΟΊ, ενώ είχαν απέναντι τους ,μια γενικευμένη επίθεση των Οθωμανών ,που σαν αριθμός ξεπερνούσε τις 250.000.

Έτσι καταλήγει να αποτελεί,μέγα ιστορικό λάθος, το να εορτάζουμε την Άλωση της Πόλης,την 29η Μαίου, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ,καθώς σε ιδιαίτερα σημαντικά Ιστορικά γεγονότα, όπως ΑΥΤΉ,η έννοια του ιστορικού λάθους,δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο και πάντα,σε μια ημερολογιακή τοποθέτηση. Μπορεί να εντοπίζεται και στο πεδίο,ενδεχόμενα, της “λαθεμένης στόχευσης”,που είναι το σημαντικότερο,ως ημέρας Μνήμης, του συγκεκριμένου συμβάντος.Ιδιαίτερα που η Άλωση της Πόλης,στους Οθωμανούς,συγκλόνισε,όταν συνέβη,όλο τον γνωστό τότε Κόσμο και σήμανε για την Ελλάδα και τους Έλληνες,όπου γης, μια πολυαιώνια, περιπέτεια και κατάπτωση,μια αφετηρία πολλών κακών,που κουβεντιάζονται ακόμη και σήμερα,όπως ήταν φυσικό,από τον Ελληνισμό. Από τα παιδικά σχολικά βιβλία μάθαμε και εξακολουθούν να μαθαίνουν ακόμη και τα παιδιά των παιδιών μας,πως σαν σήμερα έγινε η Άλωση της Πόλης,ωσάν να έγινε ΜΙΑ Άλωση, που ήταν και καθοριστική. Εκείνο που δεν μαθαίνουμε,είναι,πως έγιναν ΔΥΟ Αλώσεις και που η 1η ιδιαίτερα, δημιούργησε όλες τις δυσάρεστες προϋποθέσεις για την 2η και οριστική Άλωση στους Οθωμανούς. Είναι ωσάν να απεβίωσε ένα προσφιλές μας πρόσωπο,που οι οικείοι του,ΑΓΝΟΟΥΝ όταν τους ρωτούν,για τους ιδιαίτερους λόγους της αποβίωσης του,αφού το γεγονός συνέβη,έτσι κι αλλιώς και δεν απαιτεί την ανάγκη ιδιαίτερης υπόμνησης. Οι πραγματικοί όμως λόγοι αυτής της απώλειας;
Την 12η, προς 13η Απριλίου 1204, έγινε η 1η Άλωση της Πόλης,από τις συνασπισμένες τότε Ευρωπαϊκές ηγεσίες (με την Δ΄Σταυροφορία),όταν το Βυζαντινό κράτος,όπως βεβαιώνουν οι Ιστορικοί, “ είχε πάψει να τους εξυπηρετεί”.Κατ΄ αυτήν, αφού άρπαξαν, όλους τους οικονομικούς πόρους των Ελλήνων Πολιτών του Βυζαντίου μοιράζοντας τους μεταξύ τους ,λεηλάτησαν τις εστίες τους και την Πόλη τους,απογυμνώνοντας την από κάθε αξιόλογο μνημείο και έργο του τότε και του πανάρχαιου Πολιτισμού τους. Και δεν αρκέστηκαν μόνο σ αυτά.Διέλυσαν και την χώρα τους,έως την Κρήτη, εγκαθιστώντας για αιώνες (2,5 αιώνες, και 7 έτη) Λατινογενείς ξενόφερτες ηγεσίες, διαμορφώνοντας έτσι στους Έλληνες Πολίτες,ένα έντονο αντιλατινικό πνεύμα,εξ αιτίας της πολυαιώνιας αυτής ,ταλαιπωρίας που υπέστησαν. Μετέβαλλαν, έτσι και μ’αυτόν τον τρόπο,μιά ακμάζουσα Πόλη ,του 1.000.000 και πλέον κατοίκων, στην μικρή και ασήμαντη πλέον πολίχνη ,των 80 με 100.000 ψυχών,τις ημέρες της 2ης και οριστικής Άλωσης ,στους Οθωμανούς. Πράγμα που σημαίνει πως εάν δεν είχε υπάρξει ,η 1η Άλωση ,δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα είχαμε την ατυχή εξέληξη, της 2ης .
Η έννοια της Μνήμης ,στο οργανόγραμμα μιας Πολιτείας των Εθνικών επετείων,έχει την σημασία πως,πέραν της υπενθύμισης σημαντικών ιστορικών γεγονότων ,έχει και την ανάγκη να λειτουργήσει η συγκεκριμένη μέρα του εορτασμού, κι ως ηθικό δίδαγμα ,για την αποτροπή ενδεχόμενων ,παρόμοιων αρνητικών φαινομένων, στο μέλλον. Στοιχείο ,που η σημερινή ημέρα , ΔΕΝ την υπηρετεί και απαιτεί την συμπλήρωσή της,εάν όχι την διόρθωση, με τις παραπάνω αναφερόμενες ημέρες ,12η και 13η Απριλίου.