Μήπως το πεύκο, δεν είναι η καλύτερη λύση ,ως επιλογή για αναδασώσεις καμμένων περιοχών;

Μικρός ήμουν,όταν για πρώτη φορά διάβασα σε ένα τοίχο" Τα όμορφα δάση....όμορφα καίγονται ".Μάλιστα σκέφτηκα τότε "πόση μεγάλη βλακεία μπορεί να χωράει ,το μυαλό εκείνου που τα γράφει ;".Χτες μετά το κακό που μας βρήκε στην Αττική,με την εφιαλτική σωρεία,ανθρώπινων απανθρακωμένων ψυχών,το ξαναθυμήθηκα.Οι σοφοί πρόγονοί μας ,όμως, έλεγαν και κάτι ακόμη"το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού." Υπάρχουν προβλήματα ,που όταν αποκτούν χαρακτήρα θεομηνίας,όπως αυτό που προηγήθηκε των πυρκαγιών,με τις πλημμύρες, στην Μάνδρα Αττικής,τότε αυτά δεν προσφέρονται για πολιτική αξιοποίηση,όπως κάνει ο οποισδήποτε ,επειδή διαφωνεί πολιτικά με την Κυβέρνηση,καθώς στην θεομηνία,ο ανθρώπινος πόνος,στην τραγωδία που ζεί,δεν έχει όριο.Για να συμβαίνει όμως αυτό, να καίγεται δηλαδή για πολλοστή φορά φορά η Αττική,θα πρέπει ,ίσως να δούμε , μήπως,δεν κάνουμε κάτι,σωστά.Ακόμη κι αν δεν εξετάζουμε να σχετίζεται η συγκεκριμένη πυρκαγιά με κάποια σκοπιμότητα ,η ακόμη ακόμη με εμπρησμό. Δεν μπορεί ύστερα από κάθε πυρκαγιά,να εξαγγέλλονται πιστώσεις, δισεκατομμυρίων ευρώ για αναδασώσεις,να γεμίζουν οι πλαγιές των καμμένων περιοχών,με παιδιά-εθελοντές,που συνήθως αναλαμβάνουν πρόθυμα αυτό το έργο,και την επόμενη χρονιά,να ζούμε όπως τώρα,τις πυρκαγιές με αυξανόμενο ρυθμό καθώς θρηνούμε και ανθρώπινες ζωές,κυρίως σε πευκόφυτες περιοχές της χώρας; Σκεφτήκαμε άραγε,μήπως το πρόβλημα μας,είναι αυτή ακριβώς ,η εύκολη επιλογή,του πεύκου,ως πεπατημένη ,να αποδεικνύεται και λαθεμένη λύση,ενός δένδρου,που δεν έχει τα αποτελέσματα που επιθυμούμε ,αφού κάθε φορά για τους ίδιους λόγους,δεν μπαίνει τέλος στον εφιάλτη που ζούμε;Ίσως να αποτελεί επικοινωνιακό άλλοθι,η πευκόφυτη αναδάσωση,που βγάζει από την δύσκολη θέση Κυβερνητικούς η μή παράγοντες,ωστόσο η συνεχόμενη ΜΗ ΛΎΣΗ,στο πρόβλημα της πυρκαγιάς την αμέσως επόμενη χρονιά,δημιουργεί την ανάγκη,να ξανασχοληθούμε σοβαρά πλέον με τον παράγοντα ΑΝΑΔΆΣΩΣΗ. ( http://www.tanea.gr/news/greece/article/4533055/?iid=2 ).Εάν σκεφτούμε,πως το πεύκο με τα κουκουνάρια του,αποτελεί την καλύτερη λύση ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΆΔΟΣΗ ,μιας φωτιάς,όπως μας λένε οι ειδικοί ,τότε ΊΣΩΣ ,πρέπει να δούμε πολύ σοβαρά,εάν η επιλογή του συγκεκριμένου δένδρου, είναι η καλύτερη λύση για αναδασώσεις καμμένων περιοχών η και άλλων. Μπορεί να είναι η εύκολη επιλογή,επειδή ως αναπτυσσόμενο δένδρο,το πεύκο,εμφανίζει,τάχιστα αποτελέσματα ανάπτυξης,ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΊΖΕΙ την απαιτούμενη όμως αξιοπιστία,προκειμένου για την επιμονή μας,στις ΑΝΑΔΑΣΏΣΕΙΣ; Αυτό σημαίνει ,πως εάν,ο κάθε κατασκευαστής σπιτιών,του οικισμού Μάτι , είχε φυτέψει ,πυκροδάφνες ,ακακίες,βελανιδιές η όποια άλλα δένδρα της Ελληνικής χλωρίδας που να είναι συμβατά με το χώμα της περιοχής και είναι ανθεκτικά στην φωτιά ,θα δημιουργούσαν ένα δάσος,από τέτοια δένδρα,που θα λειτουργούσαν σαν ασπίδα προστασίας,για να μην καούν σαν τα ποντίκια η άνθρωποι με τις περιουσίες τους.Τόσο απλά.Σκεφτήκαμε άραγε " πόσο καλύτερη θα ήταν η καθημερινότητά μας και πόσα οικονομικά οφέλη θα είχαμε, μαζί με την χαρά της ζωής,εάν αυτό το παράδειγμα,αποκτούσε διαστάσεις καθολικής ισχύος;" Το παραπάνω συμπέρασμα δεν είναι δικό μου. Το διάβασα σε ένα άρθρο μιας εφημερίδας,που αφορούσε έναν Ταβερνιάρη στην Κέρκυρα,που έκανε πράξη και συνείδηση ζωής,την οικολογική αξιοποίηση,στην δουλειά του,όταν το γενικότερο κλίμα εκεί ,δεν ευνοεί κάτι ανάλογο.Πηγαίνει γάντι όμως και στην δική μας περίπτωση,αφού ο κάθε πολίτης ξεχωριστά ,είναι ανάγκη να αντιμετωπίσει την κατάσταση ,ως πράξη προσωπικής του ευθύνης,για να βοηθήσει τον ίδιο τελικά.Το πεύκο δεν αποτελεί ασφαλές προϊόν,εάν θέλουμε να το πούμε και έτσι.Μπορεί να αναπτύσσεται εύκολα και γρήγορα,όμως το ίδιο εύκολα και γρήγορα καίγεται. Κάθε δένδρο πεύκου,δεν παράγει μόνον ένα καρπό,αλλά μεγάλο αριθμό κουκουναριών που μεταβάλλονται σε ταχυφλεγείς βόμβες σε περίπτωση πυρκαγιάς που την μεταδίδουν σε μεγάλη ακτίνα ,από την έκρηξη που δημιουργεί, η κάθε μια κουκουνάρα.Αυτό είναι, που καθιστά το πεύκο επικίνδυνο. Η πολιτεία ,με τα περιορισμένα αντανακλαστικά που διαθέτει,δεν μπορεί να δώσει λύση,στο πρόβλημα,εάν δεν βοηθήσει ο καθένας τον εαυτό του.Το ζήτημα είναι να δει ο κάθε πολίτης,ποιό είναι το δικό του συμφέρον,ΠΡΙΝ συμβεί το κακό. Το πεύκο,ως επιλογή δενδροφύτευσης για τους παραπάνω λόγους,δεν βοηθάει καθόλου,για την δημιουργία ενός ασφαλούς και σχεδιασμένου σωστά,αστικού περιβάλλοντος . Γιατί; Όμορφα.....καίγεται . Τον ατελείωτο κατάλογο των ελαφρύνσεων,στις πυρόπληκτες περιοχές τον βλέπουν οι πολίτες,ως θετικό τρόπο αντιμεπώπισης μιας πρωτόγνωρης καταστροφής. Δεν βοηθάει όμως στην πρόληψη του φαινόμενου.Η πολιτεία κάθε χρόνο ξοδεύει, δισεκατομμύρια ευρώ για αναδασώσεις πυρόπληκτων περιοχών.Εάν προσθέσουμε και την μέριμνα μετά από κάθε πυρκαγιά,για να απαλύνει τον πόνο των παθόντων,τότε το νούμερο ,ξεπερνά μαζί με τα μέσα αντιπυρικής προστασίας( υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπους) κατά της φωτιάς,κάθε ανθρώπινη φαντασία. Ερώτημα: Πόσοι από εμάς,που έχουμε,έτοιμα τα συμβόλαια προς υπογραφή,ΑΥΡΙΟ,για την αγορά ,μιας όμορφης κατά τα άλλα εξοχικής κατοικίας σκεφτήκαμε να ακυρώσουμε την αγορά της,μόνο και μόνο ,επειδή δεν θα μας ικανοποίησε,η παρουσία συγκεκριμένων δέντρων ως ποιότητα ασφάλειας και όχι μόνο ,ως παράγοντας αισθητικής ,όπως συνηθίζουμε; Αυτό δείχνει πως πρέπει να αλλάξουμε και τρόπους αγοράς,προκειμένου να προστατέψουμε την ζωή μας την ίδια, επειδή μας αφορά πλέον, όλους,μεμονωμένα και ως σύνολο.