Η αλληλεγγύη κρατάει όρθια την κοινωνία των Ελλήνων.....

"Είδηση δεν είναι όταν δαγκάσει ,το σκυλί ένα παιδί,αλλά το αντίθετο,όταν και εάν συμβεί "

Δεν χρειαζόταν να συμβεί το κακό, με την πυρκαγιά που μας βρήκε,όταν ,μέσα σε 1.30΄ώρα, ο "αλήτης άνεμος" που έτρεχε ,με 120 χιλιόμετρα/ώρα και με τον δείκτη κολλημένο στα 12 μποφώρ , έκαψε την μισή Αττική,για να διαπιστώσουμε ,πως οι Έλληνες πολίτες,σε δύσκολες στιγμές για τον τόπο τους,εκδηλώνουν ένα πνεύμα μοναδικής και σπάνιας αλληλεγγύης, για τον συνάνθρωπο που υποφέρει.Το ζήσαμε και στην αρχή της επιβολής των Μνημονίων, που κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε, όταν σε μια νύχτα, οδήγησαν αξιοπρεπείς ανθρώπους,να ψάχνουν στους κάδους των απορριμάτων για να χορτάσουν την πείνα τους. Τότε που, στα καραβάνια της βοήθειας που έστελναν οι συν Έλληνες , ο κάθε ανήμπορος έδινε την δική του μάχη, για να παραλάβει,την πλαστική σακούλα, με τις βασικές προμήθειες επιβίωσης.Το ζήσαμε και κατά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας,στην Σερβία,όταν οικογένειες Ελλήνων ανέλαβαν να μεγαλώσουν παιδιά από την ξένη χώρα ,για να τα σώσουν από την μανία του πολέμου που είχε ξεσπάσει εκεί και τα έσωσαν. Σήμερα λοιπόν,στα κέντρα περισυλλογής βοήθειας Ελλήνων για Έλληνες έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο ,που είναι τιμή για τον ανώνυμο Έλληνα που συνέβαλε σ΄αυτό το θαύμα. Ανεξάρτητα λοιπόν,από αυτό,στις μέρες μας ζούμε το εξής παράδοξο. Ενώ από κάθε μέρος της Ελληνικής επικράτειας,έχουν ξεκινήσει τα καραβάνια βοήθειας για τους πάσχοντες των καμμένων περιοχών της πατρίδας μας ,ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, υπάρχουν κάποιοι "περίεργοι τύποι",που περιφέρονται "άσκοπα και αργόσχολα" από τις πρώτες ώρες που εκδηλώθηκαν οι φωτιές στις περιοχές αυτές και καιροφυλακτούν για μπουν και να αρπάξουν απ΄τα καμένα σπίτια,ότι πολύτιμο έχει απομείνει για τους παθόντες. Για αυτούς τους τύπους δεν μετράει καθόλου, ο πόνος που δημιουργεί ,η θέα του καμένου σπιτιού ούτε τα δάκρυα και η απόγνωση στην αναζήτηση αγνοούμενων. Μπορεί να αποτελούν μια κραυγαλέα μειοψηφία,μια ελάχιστη εξαίρεση στον κανόνα που έχει διαμορφωθεί,ωστόσο υπάρχουν κι αν τους αποκαλύπτουμε σήμερα ,είναι γιατί αποτελούν ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Ίσως είναι η ώρα των ειδικών να ασχοληθούν και γι αυτήν την περίπτωση. Ότι και να πεις ,γι αυτούς τους "τύπους" είναι λίγο,όταν υπάρχουν τηλεοπτικά κανάλια που υποτίθεται παλεύουν για την ενημέρωση του κόσμου,όταν έχουν κόψει προκαταβολικά κοστούμι με πολιτικές αποχρώσεις,βάζοντας απέναντι την πυροσβεστική ,την αστυνομία και το Λιμενικό,με σκοπιμότητα ορατή ,που δημιουργεί εκνευρισμό σε όλους,χώροι που πάλεψαν να απαλύνουν τον πόνο των συνανθρώπων μας.Όταν ήταν ανθρωπίνως αδύνατον ,μέσα σ΄αυτές τις συνθήκες των στιγμών,να κάνουν περισσότερο από όσα έκαναν,όπως λένε. Το να ψάχνουμε ως ζητούμενο ,πιθανές ελλείψεις και αδυναμίες, για να βελτιώσουμε ανεπάρκειες της κρατικής μηχανής,είναι όχι μόνο θεμιτό.Είναι υποχρέωση. Όπως και οι παθογένειες δεκαετιών, αίφνης, της πολεοδομίας,που έδωσε άδειες να κτιστούν ρέματα ,είναι απαραίτητο ,να τονιστούν αυτά τα λάθη , για να μη επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες.Είναι επομένως ανάγκη ,να αναληφθούν πρωτοβουλίες για το ξεπέρασμα τους ,ώστε να μη θρηνήσουμε νέα θύματα ,σε άλλη περίπτωση,καθώς ο κίνδυνος παραμένει εκεί. Όταν όμως βλέπεις την αρχηγό,ενός κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου,να ζητάει την παραίτηση,της κυβέρνησης,εν μέσω της ανθρωπιστικής κρίσης χωρίς να αποδοθούν ευθύνες για το συμβάν,τότε,όχι μόνο δικαιολογεί τους λόγους που οδήγησαν τον πολιτικό αφανισμό του κόμματός της,αλλά επιβεβαιώνει όσους λένε,πως οι πολιτικοί (μερικοί είναι αλήθεια και όχι η πλειοψηφία) δεν νοιάζονται για όσα υποφέρουν οι πολίτες,παρά ενδιαφέρονται ,μόνο για την πολιτική τους επιβίωση.Το να ψάχνεις αιτίες τραβηγμένες από τα μαλλιά,για να δικαιολογήσεις την εμπάθεια που υπάρχει στου λόγου σου το αληθές, είναι παράλογο. Σωστά χτες ο πρωθυπουργός της χώρας,ανέλαβε την πολιτική ευθύνη.Ψάχνω όμως ,για να βρω πότε συνέβη ξανά στο παρελθόν και δυσκολεύομαι. Ωστόσο αυτοί οι "τύποι" παραμένουν στην περιοχή,που όμως αστυνομεύεται τώρα και ελέγχεται ο κάθε περίεργος τύπος που περιφέρεται άσκοπα στα καμμένα. Χρέος λοιπόν της πολιτείας είναι να βρει,ύστερα από ενδελεχή έλεγχο,τους λόγους που οδηγηθήκαμε σε τέτοια καταστροφή,και εάν υπάρξουν ευθύνες να αποδοθούν.Γιατί όταν σε 1,30΄ώρα,καίγεται η μισή Αττική,πρέπει να βρούμε αυτό το γεγονός ,σε ποιούς παράγοντες οφείλεται.Όσοι ζητούν παραιτήσεις υπευθύνων, τώρα,χωρίς των καταλογισμό ευθυνών ,όπου υπάρχουν,δεν αποτελεί αυτό λύση.Γι΄αυτό γέμισε η Ελλάδα,από άναρχους οικισμούς,χωρίς τις στοιχειώδεις αρχές ασφαλείας. Γι΄αυτό σε κάθε πλημμύρα, επειδή μπαζώθηκαν τα ρέματα,με ευθύνη των Δήμων,ζούμε τραγωδίες ανθρώπων,όπως συνέβη την επομένη της πυρκαγιάς στον Δήμο Μαρούσι. ΄Επρεπε να δημοσιευτεί ,στο διαδύκτιο,μια κταγγελία από την δημοσιογράφο Έλενα Ακρίτα,πως ήταν ευθύνη του Δημάρχου Μαρουσίου, κου Πατούλη, η πλημμύρα στο συγκεκριμένο πάρκινγκ,με την εφιαλτική θέα των "πνιγμένων" αυτοκινήτων στο νερό,που σοκάρουν ιδιαίτερα,επειδή όμως, οι στιγμές τον βόλευαν,έσπευσε να χρεώσει την ευθύνη στην περιφέρεια Αττικής. (https://www.tribune.gr/greece/news/article/489475/katigoro-tis-akrita-kanoniste-na-vgalete-dimarcho-ton-patoyli-kai-stin-athina.html). Ας πάψουν κάποιοι ,επιτέλους,το δράμα των ανθρώπων,να αποτελεί στοιχείο ,άντλησης πολιτικών ωφελημάτων.Οι πολίτες βλέπουν,νοιώθουν την σκοπιμότητα και αγανακτούν.