Η συμφωνία των Πρεσπών,δίνει την Δυνατότητα στην Ελλάδα να σκύψει με σεβασμό, σε προβλήματα αιώνων με τους γείτονες της ,που ζητούν επίμονα την λύση τους.

" Ορισμένοι νομίζουν πως η Ιστορία που γράφτηκε στο παρελθόν,αποτελεί ενασχόληση μόνο των Ιστορικών,και παραμένει μια ξύλινη γλώσσα μέσα,στις σελίδες της Ιστορίας ενώ στην πραγματικότητα η αλήθεια της ,μας αφορά όλους ."

Υπάρχει μια αναντίρρητη αλήθεια,που παρά την διαφορετικότητα στις απόψεις ορισμένων,η Ελλάδα, με την συμφωνία των Πρεσπών,που θα έρθει σύντομα για ψήφιση στην Βουλή των Ελλήνων,θα επιχειρήσει να λύσει προβλήματα αιώνων, που μόνο εκείνη θα μπορούσε να δώσει λύσεις,αφού η Μακεδονία είναι μόνο Ελλάδα,ως Ιστορία από τη αρχαιότητα, έως τις μέρες μας.
Ακριβώς γι΄αυτό και με βάση το μέτρο της ειρηνικής διευθέτησης ,μπορούν να λυθούν χρόνια προβλήματα,με τρόπο που δεν θα αφήνουν ανεπανόρθωτες εθνικές πληγές σε κανέναν.Ζητήματα πολύ σοβαρά,που μας έρχονται από ένα βαθύ παρελθόν,που η αχλή του χρόνου τα έχει σκεπάσει με το πέρασμά της και που μπορούν να λυθούν,αρκεί κάποιοι να σκύψουν επάνω τους με σεβασμό και να προτείνουν λύσεις,όπως είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Τι εννοούμε;
Ζούμε σε εποχές,όπου παραμερίζονται οι έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις,που δημιουργούν εντάσεις και αντιπαλότητες που καλό θα ήταν το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδος,ύστερα από σοβαρή μελέτη,να εισηγηθεί στην Ελληνική Κυβέρνηση να προτείνει στην γείτονα και φίλη Ιταλία ,συμπεριλαμβάνοντας και το ανεξάρτητο κράτος του Βατικανό, την διευθέτηση ζητημάτων,που εκκρεμούν,και θα μπορούσαν να λυθούν με καλή θέληση,ανάμεσα σε δύο φίλες χώρες,η τρεις για να ακριβολογούμε. Ποιά είναι αυτά;
Ποιος δεν γνωρίζει,πως η ήττα που έχει υποστεί η Ελλάδα,στην Πύδνα στις 22 Ιουνίου 168 π.χ,από τους Ρωμαίους,πως σήμανε για πολλούς αιώνες,την υποταγή των Ελλήνων και της Ελλάδος,στην τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πιστεύω κανείς.Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν,πως τα οστά του τελευταίου Μακεδόνα Βασιλιά Περσέα,που πέθανε στην Ιταλία,βρέθηκαν τον Ιούνιο του 2005, σε τάφο που ανακαλύφθηκε  κατά μήκος της Via Valeria κοντά στο Magliano de Marsi (L'Aquila), από εκπροσώπους του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού. Το σημαντικό στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως κανείς από την πλευρά της επίσημης Ελλάδος,δε τα ζήτησε πίσω ,για να επαναταφούν όπως τους πρέπουν, επειδή ακριβώς δεν έχει υπάρξει παρόμοια συμφωνία ανταλλαγών έως τώρα, μεταξύ των Υπ.Πο. των δύο χωρών.Το ζήτημα δεν είναι εάν και πόσο,ταιριάζουν οι φιλοσοφικές αναζητήσεις κάποιων του τώρα με το τότε,αλλά το εάν πρέπει να υπάρξει σεβασμός σε ένα παρελθόν που είναι δικό μας και Ελληνικό.
Ένα άλλο ζήτημα που παραμένει ανοικτό,με την γείτονα και φίλη Ιταλία,είναι η επιστροφή των οστών ,μιας κορυφαίας ,για τον Ελληνισμό,πνευματικής προσωπικότητας ,που άνθησε στον Μυστρά στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα και αποτελεί την τελευταία μεγάλη μορφή του Βυζαντινού  Ελληνισμού που παραμένουν ωστόσο στην Ιταλία. Αφορά την   ανάγκη επιστροφής των οστών του Έλληνα φιλοσόφου Γεώργιου Πλήθωνα του Γεμιστού,που πέθανε το 1452 και ενώ ετάφει στον Μυστρά ,της Πελοποννήσου, είχε μια απροσδόκητη εξέλιξη η ταφή του. Το 1465 (ή 1466) Ιταλοί θαυμαστές του με επικεφαλής τον ηγεμόνα του Ρίμινι, Σιγκισμόντο Μαλατέστα, εισέβαλαν στον Μυστρά,που βρισκόταν τότε ,υπό Τουρκική κατοχή και πήραν τα οστά του Πλήθωνα και τα μετέφεραν στην ιταλική πόλη όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα σε μαρμάρινη λάρνακα στον καθεδρικό ναό του Αγίου Φραγκίσκου. Η απόδοση ευχαριστιών,προς την φίλη Ιταλία είναι αδιαμφισβήτητη,που μέσα σε ένα πνεύμα σεβασμού,διατήρησε τα οστά του μεγάλου μας φιλοσόφου.Ωστόσο,είναι ανάγκη να επιστραφούν για να επαναταφούν στον τόπο που αγάπησε τόσο πολύ ο Έλληνας φιλόσοφος,τον Μυστρά στην Πελοπόννησο, ύστερα από αίτημα το  Υπ.Πο και της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Και έρχομαι σε ένα ακόμη θέμα που αφορά επίσης την Ιταλία και ακριβέστερα το ανεξάρτητο Κράτος του Βατικανό.Πριν απ΄όλα ,να τονίσουμε,πως αυτή τη στιγμή,οι σχέσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με τον αρχηγό αυτού του κράτους,που είναι ο εκάστοτε Ποντίφικας,είναι άριστες. Εάν θυμάμαι καλά συναντήθηκαν δύο φορές,στην έως σήμερα μικρή του θητεία  και ιδιαίτερα την δεύτερη φορά ένωσαν μαζί τις φωνές τους,με τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως,στη Λέσβο,για το μεταναστευτικό πρόβλημα που μαστίζει το σημερινό κόσμο,εξ αιτίας του εμφυλίου πολέμου στην Συρία. Αφορά το μεγάλο ζήτημα των αδειών των ερευνητών ,που είναι απαγορευτικός ακόμη για Έλληνες και την δυνατότητα εισόδου τους στις απροσπέλαστες Βιβλιοθήκες του κράτους αυτού,που στην πλειοψηφία τους βρίσκονται Ελληνικά συγγράμματα από την αρχαιότητα ακόμη.Να τονίσουμε πως μετά από τόσους αιώνες,κρίνεται υπερβολικός και προσβλητικός ο τρόπος και το σκεπτικό αποκλεισμού των Ελλήνων ερευνητών,που μόνο μέσα  από ένα πνεύμα καλής θέλησης μπορεί να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση και μέσα από συγκλίσεις μπορούν να ανοίξουν ελπιδοφόροι δρόμοι συνεργασίας.Ας μη τον χάσουμε.